1001 Gedachten spoken door mijn hoofd. Jeetje, tja waar zal ik het nu eens over hebben?? Bloggen vind ik een heerlijke uitlaatklep, en doe het met plezier. Maar soms, dan weet ik het gewoon even niet.
1001 Gedachten
Zal ik eens schrijven over mijn kinderen die vandaag heel lief geholpen hebben met opruimen in huis. Of dat mijn dochter(11) zonder te vragen een heerlijk maaltijd voor het hele gezin maakte (spinazie, kipfilet en aardappels wel te verstaan). Of dat mijn middelste zo goed zijn best heeft gedaan bij het laatste voetbal toernooi van dit seizoen. Of dat ik blij ben dat onze poes eindelijk geholpen is en mij een stuk minder irriteert en ik zelfs weer van haar hou? Of dat ik zo van haar geniet dat ze tegenwoordig lekker buiten kan spelen en daarbij zelfs heel trots een dooie muis mee naar binnen smokkelt? Of over dat ik blij ben dat ik eindelijk huishoudelijke hulp krijg omdat ik het zelf allemaal niet meer trek. Of dat ik aan het aftellen ben tot ik niet meer 100 km van en naar school hoef te rijden per dag maar gewoon zoals elke moeder maar 1 a 2 kilometer (nog 25 dagen). Of dat ik blij ben met mijn nieuwe levensstijl die mij laat eten zonder aan te komen, waarbij ik zelfs afval en mij niet schuldig hoef te voelen dat ik überhaupt eet?
Of zal ik schrijven over hoe mijn perfectionisme het weer niet toe laat van die eetgewoonte te genieten omdat ik niet snel genoeg naar mijn zin afval? Of over dat ik me soms best eenzaam voel in mijn eigen ADD, OCD, Bipolaire, Borderline, Manische hoofd met daarbij mijn lichamelijke Fibromyalgie en ex-whiplash die te pas en te onpas op treed als ik ook maar een beetje lichamelijke of geestelijke inspanning gehad heb? Of over wat een schreeuwend contrast mijn leven is van OCD (alles super strak en clean en mijn keukenkastjes nog net niet gelabeld zijn), tot een complete chaos in huis (en achter elke deur een zak schoon wasgoed verstopt zit omdat ik geen energie heb om alles op te vouwen en in de kasten te stoppen)?
Misschien kan ik schrijven over dat ik helemaal verdrink in mijn nieuwe “soap-serie” Empire, waardoor ik zou willen dat ik kon zingen of een andere artistieke talent zou hebben. Of over dat ik zo vreselijk slecht slaap elke dag. Ik word doodmoe wakker, want trap de hele nacht van mijn onrustige benen in bed. Of over dat ik nog steeds deel 2 van 50 tinten grijs wil uitlezen, want God was is die spannend zeg.
Zou je willen lezen dat ik me stiekem zorgen maak over mijn aanstaande keuring bij het UWV voor mijn WIA aanvraag en mijn financiële toekomst überhaupt. Of over dat ik mijn vriendinnen zo mis en graag vaker met ze zou willen afspreken. Of over dat ik me soms zo gevangen voel in het hele ouderschap, hoeveel ik ook van mijn kinderen houd. (Omdat ik alleen ben kan ik nooit een avondje weg en ik zal nooit iemand vragen als oppas omdat ik zo nodig tijd voor mezelf wil). Of zal ik een stukje schrijven over dat ik mijn overleden vader zo vreselijk mis al hadden we ook minder leuke tijden samen? Of over dat de waterkoker net afslaat en ik een heerlijk welverdiende oplos-cappuccino ga maken voor mezelf na deze lange dag?
Ik heb geen idee waarover ik wil schrijven, dus schrijf ik deze week maar even niet ……
xxx Bella
Photo by PinkPersimon 
Dank je wel lieverds. ..
Tja soms zeer vermoeiend, mijn gedachtestroom. Hardlopen was mijn uitlaatklep zeker, maar met 45kg te veel aan mijn lijf is dat niet verstandig. Wandelen vind ik niets. Dus schrijf ik maar ♡
Oh gedsie al die gedachtes. Soms kunnen dingen zo zwaar aanvoelen en zijn en dat herken ik heel erg. Ik kwam eens bij maatschappelijk werk en die zei dat ik zoveel dacjt dat de hele kamer vol was. Well yep that’s me.
Maar morgen kan ik zo licht als een veertje zijn en alles aanpakken wat op mijn pad komt. Add? I don’t know maar irritant is het wel.
Soms kun je horendol worden van al die gedachten! Wandelen wil nog wel eens helpen. Of hardlopen!
Sterkte Bella. Soms is het goed om het allemaal te benoemen. Ik hoop dat het daardoor een stukje lichter voelt…