ADHD bij volwassenen hoor je steeds vaker. Maar hoe voelt dat? Ik ben eigenlijk hetzelfde als ieder ander persoon, maar dan toch een tikkie anders. Zo is het in ieder geval hoe ik het ervaar; een beetje anders zijn dan anderen zonder AD(H)D. Écht weten hoe iemand zich zonder ADD of ADHD voelt, dat weet ik natuurlijk niet. Maar in grote lijnen is het voor mijzelf persoonlijk wel duidelijk.
Hoe voelt ADHD?
Ik voel mij bijvoorbeeld anders dan anderen zonder ADD/ADHD, op het moment dat er iets nieuws moet gaan gebeuren. Hoe anderen zich er gemakkelijk bij neer kunnen leggen, duurt het bij mij even voordat dit gebeurt. Aan de andere kant kan ik mij vaak sneller over dingen heen zetten en het simpelweg vergeten. Ik vind het best heel moeilijk om een verschil uit te leggen, want hoe voel jij je zonder ADHD? Je merkt het natuurlijk wel in gesprekken, dat ik je soms dood aanstaar omdat ik al lang geen idee meer heb waar jij nou over praat. Die vlieg op het raam was gewoon net wat boeiender.
Chaotisch, emotioneel, doseren.
Uiteraard moet mijn ADD brein alles even relativeren, alle voor- en nadelen bedenken en gewoonweg wennen aan nieuwe dingen. Daarnaast zijn mijn emoties wat heftiger dan bij gemiddeld persoon in mijn kennissenkring. Ben ik blij, dan ben ik ook meteen dolenthousiast. Gebeurt er iets verdrietigs? Dan ben ik er kapot van! En dan gaat het soms alleen nog maar over een figuur in een Disneyfilm die iets verdrietigs meemaakt. Ben ik boos.. tja, dan kun je mij beter even alleen laten. Vaak zijn wij ook nog eens mega onredelijk in een argument. Gewoon om het argument te winnen.
Ik voel mij vaak chaotischer, emotioneler, impulsiever en dromeriger dan de rest door mijn AD(H)D. Ik kan mijn energie niet altijd even goed doseren, praat veel te veel en soms kan ik tijdens een gesprek een persoon totaal niet volgen omdat ik in mijn hoofd al weer zes onderwerpen verder ben. Daarnaast weet ik soms totaal niet wat ik wil en is het lastig om keuzes te maken, terwijl mensen zonder AD(H)D in mijn omgeving het al helemaal uitgestippeld hebben en zeker van hun zaak zijn. Ik kan nog een uur twijfelen wil ik nou thee of koffie, om uiteindelijk een broodje te smeren.
Ik weet ook dat ik soms enthousiaster kan zijn dan verschillende personen en heel veel inlevingsvermogen heb. Als ik om iets of iemand geef, doe ik dat ook meteen met volle overgave en met heel mijn hart.
Anders voelen is ok
Je anders voelen dan mensen zonder ADHD of ADD is helemaal niet gek. ADHD bij volwassenen wordt minder geaccepteerd dan bij kinderen bijvoorbeeld. Alhoewel, een kind moet maar vaker buiten spelen en een volwassene moet gewoon normaal doen. Echt uitleggen doe ik dus ook vaak niet meer. Vooral omdat veel mensen zeggen, maar dat heb ik ook wel eens… Maar bij ons is het niet wel eens, of vaak. Het is altijd. Je hersenen staan continue op standje centrifuge. Er is geen rust. Nooit. Het gaat maar door en door. En bedenk ook even dat je alle kleuren en alle materialen door elkaar wast. Op 90c. En dan de centrifuge. Een oude, zo een die af en toe schokken geeft en kortsluiting maakt. Welkom in mijn hoofd.
Anders zijn of je anders voelen is oké, het geeft aan dat je uniek bent! Ondanks dat ik me weleens flink anders voel (op een negatieve manier), zijn er ook ontzettend veel positieve kanten. Omarm je dromerige, chaotische, liefhebbende en emotionele zelf en probeer te genieten van alles. Óok als je je anders voelt dan de rest.
Lees ook ADHD is leuk! Of een puber met ADHD
Ben jij bekend met ADHD?
