Al een paar maanden loop ik rond met opgezwollen borsten. Nou eigenlijk 1 pijnlijke opgezwollen borst. Het is raar als je borsten opeens anders voelen. Ik ken geen vrouw die zich dan geen zorgen maakt.
Moet je je zorgen maken als je borsten anders voelen?
Kijk, je borsten zijn zo wisselvallig als het weer hier in Nederland. Ze zullen niet elke dag hetzelfde aanvoelen. Daarom is het zo ontzettend belangrijk dat je maandelijks jezelf toch even betast. Je borsten goed navoelen (je kunt heel veel tips vinden bij Pink Ribbon) zorgt ervoor dat je heel bekend wordt met je borsten. Als je borsten anders voelen merk je dat meteen en weet je ook wanneer je toch even langs de dokter moet.
In Nederland krijgt 1 op de 7 vrouwen de diagnose borstkanker. Dat zijn jaarlijks meer dan 17.000 diagnoses. Wat wij weten is dat hoe sneller je erbij bent hoe beter je kansen
Meer onderzoek naar deze ziekte is nog steeds hard nodig.
Op Pink Ribbon vind je meer informatie over de cijfers van borstkanker.
De eerste onderzoeken
Met corona en alles had ik niet veel behoefte om naar de dokter te gaan. Ik nam wat vaker een paracetamol en weet alle pijn aan de overgang. Tot het eigenlijk onmogelijk werd om er nog verder mee te lopen. Aan de zijkant voelde het hard en ik begon mij eigenlijk wel zorgen te maken.
Bij de huisarts kreeg ik uiteraard de vragen hoe het in mijn familie zit. Ik maak hieruit op dat borstkanker ook genetisch zou kunnen zijn. Daarna kreeg ik een fysiek onderzoek om te kijken waar ik precies klachten had. De huisarts was hier niet heel gerust op en heeft mij doorgestuurd. In Nederland is in de meeste ziekenhuizen een systeem dat je vrijwel meteen terecht kan en je hier niet heel lang hoeft te wachten. Ik mocht dus de volgende dag om 8.00 komen voor een mammografie.
Hallo zenuwen!
Ik kan je vertellen dat ik bloednerveus was! De vorige keer bij een mammografie ben ik flauwgevallen. Belangrijk detail is wel dat ik siliconen implantaten, en waaruit later bleek dat ze helemaal ontstoken waren en gescheurd. Maar goed, dat trauma was er nog wel!
Nu waren mijn borsten “leeg” (als in geen implantaten meer), eng blijft het. Het is ook geen plezierig martel werktuig. Je borsten worden aan alle kanten fijn geplet en ik weet 1000% zeker dat als mannen dit om de zoveel jaar moesten doen met hun ballen dat het onderzoek er heel anders uit had gezien, maar dat terzijde.
Na een paar dagen kreeg ik de uitslag. Ze hadden wat afwijkend weefsel gezien, en ik moest terug komen. De dag erna zat ik bij de mammapoli. Hoe vrolijk ze het willen doen lijken met mooie roze kleurtjes en alles, iedereen weet waarvoor we daar zijn: is het borstkanker. Er is geen andere reden om daar te zitten. Dat is dus echt een heel heftig gevoel. Ik ben denk ik nog nooit zo bang geweest in mijn leven.
Er gaan wel een miljoen dingen door je hoofd. Vooral de meiden natuurlijk. Zullen ze voor elkaar zorgen? Zal de puber de kleine over mij vertellen als ze het niet meer weet? Hoe gaat het met slapen? Hoe gaat het met het bijzondere karakter van de puber? Hoe gaan we om met het ziek zijn? En ach ik kan ze niet allemaal hier opschrijven, maar je snapt mijn punt denk ik wel.
Op naar de mammapoli
Ik wist niet wat ik moest verwachten bij de mammapoli, maar het klinkt gezelliger dan het is.
De eerste stap was een uitgebreid vragenformulier invullen over ziektes, mijn lichaam en de geschiedenis in de familie. Daarna kreeg ik een gesprek met de chirurg en een lichamelijk onderzoek. Hier vond ze wat knobbeltjes en kon ze ook wel zien waar de pijn vandaan kwam.
Ze maakte duidelijk dat bultjes en bobbeltjes echt heel normaal kunnen zijn en niet meteen reden tot onrust. Dat stelde mij meteen wel een stuk geruster. En mijn man ook, de arme ziel kon niet stoppen met trillen.
Als tweede kreeg ik een echo. Ik wist hier dat als ze dan weer iets afwijkends zagen dat er meteen een biopsie werd gemaakt. Dan komt er een naald in je borst en doen ze een punctie. Bij mij werd er uitgebreid gekeken met de echo naar beide borsten. Dit omdat de chirurg eerder ook een knobbeltje onder aan mijn rechterborst. Na de echo moest ik even wachten tot de radioloog de foto’s had bekeken en of er nog een biopsie gedaan moest worden. Dat hoefde gelukkig niet.
De uitslag
Bij de chirurg kreeg ik daarna meteen de uitslag. Ik was negatief getest op borstkanker, ze konden daar niks vinden.
Maar de pijn en de knobbels dan?
Dat waren onschuldige knobbels die wel meer vrouwen hebben. Het hoort er een beetje bij. Helemaal op mijn leeftijd. Waar veel vrouwen de overgang instappen. Ook heb ik een goedaardige cyste die gelukkig niet verwijderd hoeft te worden.
Wat de afwijkende cellen op de mammografie en de echo waren, dat zijn mijn klieren. Mijn borstoperatie in 2011 is toch niet helemaal goed gegaan. Er zitten nu dus restjes siliconen in mijn klieren vastgeplakt. Hier is niet zoveel aan te doen. Tenminste, opereren is waarschijnlijk schadelijker dan ze te laten zitten. Online heb ik nu wel een hulpgroep gevonden en zijn er wel tips, maar die deel ik in een ander blog.
Naast de restjes lekkende silliconen is er ook mastopathie (zeer pijnlijke borsten met goedaardige cystes) gediagnosticeerd. Ik heb PCOS en daar komt dit helaas vaker voor. Doordat ik best veel ben aangekomen in de afgelopen jaren wordt de PCOS erger. Nou wist ik al dat ik moest afvallen om de hormoon klachten te verminderen, maar door dat het afvallen niet helemaal lukt, worden de pijnklachten bijna onhoudbaar. Daar moet dus echt aan gewerkt worden. In de tussentijd worden mijn baarmoeder en de eierstokken ook nog nagekeken.
Pink Ribbon
In deze periode van angst en zenuwen heb ik echt heel veel gehad aan de site van Pink Ribbon. Het zijn niet alleen maar vrolijke vrouwen, en roze armbandjes. Ze staan echt ergens voor en helpen de vrouwen en hun omgeving met alle informatie.
De roze armbandjes zijn niet alleen voor de leuk. Ze laten zien dat je de organisatie en de vrouwen steunt. De verkoop van de armbandjes ondersteunt ook de financiering van projecten en onderzoeken op het gebied van behandeling, nazorg en langetermijneffecten van borstkanker. Met als doel een beter en langer leven voor de (ex) borstkankerpatiënt.
Heb jij je borsten al eens onderzocht of laten onderzoeken?
