Weet je dat over tijd zijn is ruk. Ik ben al jaren niet meer geheel te timen, het blijft een verrassing. Volgens mijn arts zat ik al lekker vroeg in de overgang. Maar het afgelopen jaar was het opeens weer klokwerk. Tot nu zeg maar. Want zo een 3 weken over tijd…
Over tijd
Kijk, ik denk er gewoon niet zoveel meer bij als ik over tijd ben. Maar dan sta je elke ochtend weer kotsmisselijk op, je bent doodmoe, en je huid wordt een nachtmerrie. Last van mijn rug en mega opvliegers. Warm koud, warm koud, en ga maar door. Een beetje de kenmerken van al mijn zwangerschappen. Ik zeg al mijn zwangerschappen omdat ik ook 3 miskramen heb gehad.
Nu kon ik het 1 en ander uitrekenen, de kleine weer in haar eigen bed, en nou ja, we hebben wat tijd in te halen. Dus heel onwaarschijnlijk zou het niet zijn. Maar ja, mijn leeftijd, en de verklaring van de dokter, zou ik dan een test moeten doen?
De overgang
Nou komt het dat de overgang ook al die kenmerken heeft. Die kunnen steeds heftiger worden, vooral die fantastische moodswings. Ik ben nu 42, als je de medische websites er op naslaat ben ik ook niet eens echt vroeg. De menopauze (de echte ellende) is pas tegen het einde van de overgang blijkbaar. Daarna ben je dan klaar.
Alle klachten die ik heb kunnen beide zijn dus. Oh en wat dacht je van aankomen van het kijken naar water, of opgezwollen borsten? (die verklaren overigens de hernieuwde aandacht van mijn man). Ik wil echt wel een test doen, maar is het niet raar? Ben ik daar niet veel te oud voor al? Moet ik niet gewoon accepteren dat dit de overgang is? Aan de andere kant, was Janet Jackson niet 50 ofzo toen ze zwanger was? Maar dan, ik heb PCOS en zou onvruchtbaar moeten zijn? Nu denk je vast haal gewoon een test. Ja, ga ik ook wel doen. Maar wilde eerst even mijn frustratie van mij afschrijven.
Dat gevoel dat het allebei kan zijn is wel een beetje raar vind ik!
Wat nou als ik zwanger ben?
Kijk dat is wel een dingetje. Mijn lichaam kan helemaal geen zwangerschap meer aan. Die PCOS heeft de boel wel een beetje verkloot, en afgaande aan de eerdere miskramen, zit mijn lichaam er niet meer zo op te wachten. Hoe ziek ik ben geweest na kleine Miya, en hoe mijn lichaam nu eindelijk een beetje normaal doet.. Hoe ik weer een leuke redelijke gezonde ouder kan zijn, wil je dan nog een keer een risico lopen? De dokters vinden van niet, ik zou er zomaar niet goed vanaf kunnen komen. Wil ik dan mijn meisjes achterlaten zonder moeder?
Heel veel vragen, en heel veel frustratie. Thanks for listening!
xoxo
Wat een onzekerheid zou je moeten voelen zeg! Hopelijk valt het mee en hoef je geen keuzes te maken die vervelend zijn, want ik kan me zo voorstellen dat het lastig is!
Wat pittig zeg! Ik ben erg benieuwd naar het resultaat. Weet niet heel goed wat ik je nu moet toewensen. Dat het niets is? Dat het de overgang is? Of dat het toch een zwangerschap is, maar dat alles goed mag gaan? Hoe dan ook heel veel sterkte! x
Wat heavy zeg. Ik zou denk ik helemaal gek worden als de kans er is dat je zwanger bent maar je het eigenlijk niet zo ziet zitten en je niet weet waar je aan toe bent.. Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt.
Wat een stoer artikel. Mooi dat je het zo durft te delen met iedereen. Ik zou het zelf dan ook erg spannend vinden hoor en toch maar een test doen. Stel je voor dat het toch zo is.
Wow heftig… Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt maar wat een moeilijke keuzes die je dan moet maken
Oef jeetje.. Nee je wil je meisje niet achterlaten zonder moeder natuurlijk. Ik had er nooit bij nagedacht dat de kenmerken van een zwangerschap en de overgang zo op elkaar lijken…
Jeetje, ik kan me je frustratie goed voorstellen… wat ontzettend vervelend! Wij vrouwen hebben het maar te verduren met die hormonen ons hele leven.. Ik hoop dat je snel meer duidelijkheid hebt, want alleen die onzekerheid is al zo naar. Succes en sterkte! Liefs!