Bij papa op een mamadag

Voor de kinderen zijn er vooral voordelen dat papa en mama weer van elkaar houden. Zo was afgelopen week m’n oudste zoon ziek en kon ik bijspringen om de jongste naar zwemles te brengen. Deze week was er een wisseling van de wacht, oftewel de jongste ziek en de oudste moest zwemmen. Alleen, zo valt mij vandaag op, zijn er ook nadelen die haast niet opwegen tegen de voordelen.

Aangezien de jongste vandaag nog steeds niet beter is, mag papa op een mamadag wat extra aandacht aan die snotaap geven. Dus een Sinaspril in z’n giechel, matras voor de t.v. in de huiskamer, een kan vol (zelfgemaakte aanmaak-)limonade in de aanslag, de zieke onder de dekens na een knuffel en een zoen van papa. Met de grijze Sony-kast (nog steeds geen platbeeld in Huize Laatbloeier) op Nederland 3, waar Zapp (zo vroeg op de dag) heer en meester is, mag m’n boef lekker ontspannen ziek zijn.

Nee, er is geen bal op de t.v.

Allerhande ellende passeert de revue. Woezel en Pip die het natuurlijk gedrag van katten in het algemeen, maar die van Buurpoes specifiek, rigoureus afkeuren. ‘Op dieren jagen is helemaal niet lief!’ Nee, Buurpoes moet vegetariër worden en voort enkel knagen op blaadjes zuring, gelijk ’n konijn. Bij overmaat van ramp komt een man met Noord-Afrikaans uiterlijk in beeld die, zoals gebruikelijk is bij dat type, een rare vogel de les voorleest. Nou, moet ik de man wel toegeven dat die Hoela wel een bijzonder vreemde snuiter is die er, zonder z’n mede-woonwagenbewoner, een potje van zou maken.

En als je denkt dat je alles hebt gehad, word de genadeslag uitgedeeld. Ja, Mickey Mouse Clubhuis is op en ik voel een agressie in me opborrelen. Wie heeft dit gemaakt? Wie is er verantwoordelijk dat deze prullaria met behulp van belastinggeld van een publiek wordt voorzien? De grote held van menig Disney Short is verworden tot een mega-irritante kloothommel die zogenaamd educatief bezig is. Gewoon gejat van een andere gruwelshow van Dora, wiens pedagogische inslag beter lijkt zijn te onderbouwd, maar walgelijk desalniettemin. Zelfs Donald Duck is een saaie etter met goede intenties geworden en Goofy praat wel dom maar blundert niet, terwijl hij een ei vangt zonder die kapot te laten gaan.

De bloempjes buiten zetten

Nog voor ik overga tot het met spelden in mijn eigen ogen te prikken, want dat is een aangenamer gevoel dan dat Zapp mij reeds bezorgd, besluit ik te achterhalen wie de verantwoordelijken zijn. Gelukkig is met Google tegenwoordig alle informatie binnen handbereik en binnen luttele seconden weet ik dat Suzanne Kunzeler de voorzitter van NPO ZAPP is en dat ik Ed Catmull moet hebben waar het Disney betreft. Kwaad, want jeugdsentimenten zijn binnen een klein kwartiertje gekielhaald en ten ondergegaan in een heus zeemansgraf. Ik overweeg nog een kogelbrief of feestboekbedreigingen, zoals tegenwoordig gebruikelijk is wanneer vastgeroeste mensen geconfronteerd worden met verandering. Maar de dreiging van een gevangeniscel mét televisie en een gebrek aan veters in de schoenen om jezelf aan op te hangen, smoort die gedachten eveneens in de kiem. Wat te doen? Waarom schiet niets te binnen?

Ah, reclame! Nog nooit zo blij geweest met de propaganda van multinationals. En met dank aan Jan van Slachteren is het eindelijk duidelijk wat ik moet doen. Ik ga dat nieuwe gedrocht van een mediawet steunen, die de macht wegneemt bij te vet betaalde nietsnutten die Mickey Mouse Clubhuis in hun programmering opnemen en de uitzendingen, naar Russisch voorbeeld, eerst door een staatsorgaan dienen te worden goedgekeurd. Nu ik erover nadenk, de huidige situatie is niks, maar die wet gaat hoogstwaarschijnlijk ook geen einde van de Mickey Mouse Clubhuis betekenen. Nou, gelukkig zijn de meeste kinderen niet wekelijks ziek, denk ik. Onderwijl de DVD-speler aanzettend om échte Disney filmpjes voor de zieke op te zetten.

Uw geradicaliseerde verslaggever,

---

---

Vriendelijke disclaimer

 

---