Al enige tijd wil ik over de kleur roze schrijven. Nu is dat moment dus daar. En waar anders zou dit onderwerp moeten worden behandeld dan op PinkPress? Nu valt er natuurlijk heel veel te vertellen over alle kleuren en hun verscheidene gebruiken.
Roze
Maar met roze is wel iets heel vreemds aan de hand! Rondom die rode pasteltint zitten allerlei vooroordelen. Want als een meisje zegt dat ze van roze houdt is er niets vreemds onder zon, maar een jongen… Nou, nou! Die zou mogelijk wel homoseksueel kunnen zijn. Het is een kleur! ‘What’s the big deal?’ En wat dan nog als ie homo is? Wie weet gaat ie een mooie carrière in de showbusiness tegemoet.
Zo vindt mijn jongste zoon roze geweldig. Zijn oudere broer heeft er minder mee. Die zegt van niet, maar volgens mij is die toch wel van mening dat het een meisjeskleur is. En ik heb ook al mogen aanhoren dat ik me er geen zorgen over hoefde te maken, ‘want dat kan nog allemaal veranderen.’ Laat mij dan ook direct zeggen dat ik me geen enkele zorgen maak, want als kind was mijn lievelingskleur ook roze. Volgens mij heb ik dat nog niet eerder openlijk gezegd. ‘Peer pressure’, zullen we dan maar denken. Kinderen zijn daar namelijk veel vatbaarder voor. Mijn jongste schaamt zich er allerminst voor. En terecht eigenlijk! Waarom zouden er voor één geslacht restricties zijn op welke kleuren je allemaal mooi mag vinden?
Gewoon een mooie kleur
Nog steeds vind ik roze een heel mooie kleur, al zal ik nooit mijn huis (of slechts één kamer) veranderen in een suikerspin. Maar ik heb wel redelijk wat roze overhemden. Sterker nog, van de overhemden die mij nog passen is ongeveer de helft roze. Ook heb ik een paar roze stropdassen. Persoonlijk vind ik dat deze zachte kleur goed contrasteert met mijn ogenschijnlijke harde overkomen. Mijn pragmatische houding wordt vaak als hard bestempeld, maar zo’n roze hemd laat dan toch mooi die zachte binnenkant zien.
Maar met enige regelmaat word ik er toch op aangesproken dat ik een roze hemd draag. Ook al is het meestal een positieve opmerking. Van vrouwen dat het zo mooi is om een man in roze te zien. Van mannen dat zij het niet durven. Of dat het met mijn complex zeker goed werkt. Allemaal goed bedoelt natuurlijk. Maar toch erg vreemd dat ik nooit een gesprek heb, over mijn outfit voor die dag, wanneer ik mij met andere kleuren kleed. Ik kan niet anders concluderen dan dat ik de referendum over het associatieverdrag tussen roze en vrouwen heb gemist. Ik had zeker tegen gestemd.
Een nieuwe traditie is geboren
Onze zuiderburen vinden blijkbaar dat roze juist een kleur is voor jongens. En zij zijn niet de enige die deze mening is toebedeeld, want schijnbaar vinden ze dat ik Polen ook. Maar welke kleur nu voor jongens of meisjes zou zijn, het blijft allerminst vreemd dat een kleur door één geslacht gekaapt kan worden en dat daar zelfs een soort van nationale consensus over bestaat. Omdat ik graag overal vraagtekens achter zet, ben ik erachter gekomen dat pas vorige eeuw het fenomeen genderassociatie met een kleur zich is gaan voltrekken. Oorspronkelijk… Nou ja, ‘oorspronkelijk’? Pas na de Eerste Wereldoorlog werden blauw en roze gereserveerd voor geslachtsgebonden babykleding. Maar ja, sindsdien dus, waren ook wij van gedachte dat roze voor jongens was en blauw voor meisjes.
Maar zoals met zoveel dingen gebeurd, is onder Amerikaanse invloeden onze mening voor ons aangepast. Blijkbaar hadden een aantal Amerikaanse kledingfabrikanten besloten om babykleding voor meisjes roze te maken en voor jongens blauw. Waardoor wij na de Tweede Wereldoorlog praktisch gedwongen werden om onze baby’s naar Amerikaans voorbeeld te kleden. Dus eigenlijk is die roze associatie met het vrouwelijke geslacht niet eens zo oud. Nu maakt dit allemaal natuurlijk helemaal niets uit, maar het is wel leuk om te weten hoe het tot stand is gekomen. Zo, nu ga ik stoppen met schrijven en m’n jongste vertellen dat ik deze week over roze heb geschreven. Heeft die ook weer een reden om trots te zijn op z’n vader.
![DeLaatbloeier @PinkPress [Logo]](https://www.pinkpress.nl/wp-content/uploads/2016/03/DeLaatbloeier-@PinkPress-Logo-300x144.jpg){kind=logo}
Beetje vooroordeel om te schrijven ;
Mischien gaat ‘ie wel een mooie carrière in de showbizz tegemoet….
Hoezo associeer je homo’s en showbizz met elkaar……???
Leuk om dat zo eens verwoord te zien. Ik vind alle kleuren prima en ook wie welke kleuren draagt.
Nou heb ik gemakkelijk praten want ik ben zo kleurenblind als iets.
Ik zou mezelf geen kleurexpert durven te noemen, ook al is de kleurenleer zeker niet onbekend voor mij. Maar ja, uiteindelijk heeft het (in dit stuk) allemaal met kleurassociatie te maken, wat per cultuur gigantisch kan verschillen.
Toen voor het eerst roze (voor jongens) en pastelblauw (voor meisjes) werd gebruikt bij babykleding, was de gedachte dat roze een stoere vastberaden kleur is en pastelblauw zacht en zelfs fragiel. Doordat er na de Tweede Wereldoorlog het aanbod werd beperkt door Amerikaanse invloeden en daarmee de kleuren zijn omgedraaid, is ook de associatie met die kleuren rigoureus aangepast. Nu zien we roze als een warme delicate kleur en spontaan blauw koele wilskrachtige kleur geworden.
Ik kan niet anders dan concluderen dat enkel de toewijzing aan een bepaald geslacht de oorzaak is dat de associatie 180 graden gekeerd. En als je onder de loep neemt welke karaktereigenschappen we aan de kleuren zijn gaan toekennen, is dit misschien zelfs wel indirecte seksisme te noemen.
Hoe dan ook, ik vond het leuk om hier eens over te schrijven 😉 Nog meer om dat voor PinkPress te doen! En dan neem ik het maar voor lief dat het ietsjes minder temperamentvol is, want inhoudelijk vind ik het wel een sterk stuk 😀
Dank je wel! Het leek me sowieso eens leuk om hierover te schrijven. Al is het resultaat wel wat minder temperamentvol, maar inhoudelijk mag dit stuk er wel zijn. Toch?
Uiteindelijk heeft het allemaal met kleurassociatie te maken! Maar dat zelfs de emotionele associatie bij een kleur zo eenvoudig was te veranderen, had ik (voor deze kleine speurtocht) niet durven denken. Ik denk ook niet dat het zou werken in Schotland of Noord-Ierland, waar oranje en groen (voor buitenstanders) eigenaardige reacties teweegbrengt (overigens ook terug te herleiden naar bepaalde momenten in de geschiedenis). Hmmm, misschien daar ook eens een stukje over schrijven? Wie weet? Maar niet te kort op dit stuk en misschien toch maar op m’n eigen digitale leeshoek 😉
leuk dat je de vaste kleurstelling onder de loep neemt! helemaal mee eens en het herinnert me aan een kleurenexpert die ergens meldde dat roze en blauw een andere uitwerking hebben – roze is zacht rood en geeft ‘kracht’, wat pasgeboren meisjes het hardst nodig schijnen te hebben, terwijl blauw een zachtere keur is, wat jongensbabytjes goed gebruiken kunnen – geen idee of dit waar is, maar altijd leuk om zo’n mening ook eens te horen! dat roze juist een krachtige kleur is, kan ik me in elk geval wel in vinden
Mijn oudste zoon is 5 en die heeft inderdaad ook een periode gehad dat hij roze geweldig vond. Ik heb zelf helemaal niks met roze. Leuk om te lezen dat het eigenlijk andersom was, dat dingen dan zo makkelijk kunnen veranderen