Let’s talk: de perimenopauze! Ja, je leest het goed, de perimenopauze, de fase waarin onze hormonen zo uit balans zijn dat we ons voelen als een achtbaan die vastzit op de piek van een hoge heuvel.
De onregelmatige menstruatie –
Of zouden we moeten zeggen, de “verrassingsmenstruatie”. Het is als een loterij, je weet nooit wanneer het zal komen en hoe lang het zal duren. Soms is het zo licht dat je denkt dat het voorbij is, en dan BAM, het begint weer opnieuw. En dan heb je nog de ups en downs van de hormonen, die ervoor zorgen dat je je voelt als een achtbaan die vastzit op de piek van een hoge heuvel.
Wat dacht je van de opvliegers?
Die momenten waarop je het gevoel hebt dat je in brand staat, terwijl je partner het koud heeft en wil slapen onder een deken van 5 dekens. En laten we niet vergeten de nachtelijke zweetbuien, waarbij je wakker wordt midden in de nacht met het gevoel alsof je net een marathon hebt gelopen. Het is alsof je lichaam probeert te bewijzen dat je nog steeds in staat bent om te zweten als een atleet – terwijl je gewoon probeert te slapen.
De stemmingswisselingen.
Je kunt van alles zijn: van de ene seconde op de andere van een blije clown naar een chagrijnige olifant. En je partner of familie? Die hebben geen idee wat ze moeten zeggen of doen om het juiste antwoord te geven.
Mijn ervaring met de perimenopauze
Je denkt alles gehad te hebben. Ik bedoel na zo een 30 jaar maandelijks te menstrueren, 5 zwangerschappen, 2 bevallingen en PCOS voelde ik mij een soort van hormonale expert. Tot de overgang.
Ik dacht het allemaal wel te weten. Niet dus. Niets maar dan ook niet heeft mij voorbereid op die pre menopauze. Wat is dat? Waarom na al die jaren letterlijk bloeden is er nog een pre menopauze? Een soort van menopauze die je voor moet bereiden op de echt shit die nog komen moet. Had het niet gewoon einde oefening kunnen zijn?
“Dank u wel voor de goede service van 30 jaar aan de maandverband en tampon industrie, hier heb je een horloge.”
Nee, moeder natuur is nog niet klaar met je. Ze heeft de overgang nog voor je in petto. Alsof ze denkt dat je het bloeden, de krampen, de moodswings en de vreetbuien zal missen komen er nieuwe dingen. Diegene die het vrouwen lichaam heeft ontworpen moet een sadist zijn geweest. Ik vind het heerlijk om vrouw te zijn, maar dit is gewoon echt niet oké. Ik ben het er niet mee eens.
De jonge vrouw
Als meisje van een jaar of 11/12 wordt je voorbereid op het bloeden. Je moeder verteld het, vriendinnen hebben het erover en er is altijd wel 1 meisje doorgelekt. We weten al snel dat de vrolijk lachende tampon reclames door mannen verzonnen zijn. Het zijn 7 dagen van ellende waar je heelhuids uit probeert te komen.
Dan krijg je al die lieve baby reclames. Gelukzalig verschonen de nieuwe moeders hun baby’s die daarna prima eten en nog beter slapen.
Niemand die je vertelt dat het een ramp kan zijn. Allergisch voor luiers, verstoppingen, de borst wil niet, of de baby wil de borst niet. Flesvoeding blijken ze allergisch voor te zijn en kotsen alles volop in je nek. Over dat slapen maar niet gesproken.
En wat dacht je van je onderkantje? Die geweldige snee die je “bijna” niet ziet op je buik. De stretchmarks die we bij gebrek aan beter “tijgerstrepen” noemen. Dat je liever dat zogenaamde “als je dit smeert hou je een puntgave huid” bedrijf aan de hoogste boom wil hangen zeg je maar niet. Want klagen of huilen is taboe. Al liggen je hormonen op zijn gat we zijn blij en daarmee punt.
En dan ben je ergens in de 40
Je voelt je sterk, de bevallingen zijn nu wel redelijk verwerkt en je hebt het idee dat je het allemaal wel onder controle hebt. Vaak lekkerder in je vel, je hebt de jaren goed gedragen en je voelt je best fit.
En dan opeens “BAM” dit was niet de bedoeling.
Lijden zul je!!
Daar is het begin van de overgang. De perimenopauze met een nieuwe hip woord om het interessant te maken.
Opeens voel je dat je minder goed in slaap komt. Benen die tintelen zodra je gaat liggen. Alsof er miljoenen mieren door heen lopen. Wanneer je wakker wordt is het alsof er extra bloedkussens aan je voeten zijn gebonden die fikken als je erop gaat staan.
Dan krijg je nog van die leuke opvliegers. Te pas en te onpas heb je het bloedheet en dan weer ijskoud. En weg is je energie.
In de pre menopauze (dat is voordat je echt in de overgang gaat) ben je over het algemeen nog wel ongesteld. Alleen kan het een maandje overslaan. Gewoon om jou nerveus te maken. Zit je weer met een test want echt veilig doe je het vaak ook niet meer met die vent die al jaren naast je ligt en ook weer eens aandacht nodig had.
Tip! Luister eens naar de podcasts van Libresse
over de perimenopauze!
Dan bedenk ik mij, wat nou als ik wel zwanger ben? Dan vraagt iedereen op school of oma hem heeft weggebracht. Ik moet er niet aan denken om nu nog zwanger te zijn. Ik weet dat er veel vrouwen van mijn leeftijd er nog wel aan denken, maar voor mij hoeft het echt niet meer. Weer die slapeloze nachten, de laatste slaapt nog niet eens door.
Je borsten doen zeer, je wordt misselijk wakker en je ruikt alles weer net zo sterk als in de zwangerschap. Dan twijfel je toch even of niet? Maar nee, dit hoort bij de lange aankondiging (kan zo een 10/15 jaar duren) van de echte overgang. Je haar wordt dunner, je lichaam kost je 20x meer moeite om in vorm te houden en wat er eenmaal te veel aan zit is er alleen met een ijzeren discipline af te krijgen. Het kan, maar je lichaam heeft er veel meer moeite mee.
Dat lichaam gaat ook anders ruiken. Een soort van herhaling van de puberteit. Met klotsende oksels om je heen kijken wie er nou zo ruikt (fuck ik ben het zelf) komt steeds vaker voor. Zelfs je stem wordt weer anders.
En dan ben je nog niet eens echt in de overgang..
Het allerergste is misschien nog wel dat niemand je serieus neemt. Net als dat de menstruatie geen reden is om je lamlendig te voelen is dit het ook niet.
Genoeg vrouwen die er namelijk wel huppelend doorheen gaan. Dit zijn ook de vrouwen die je nog een trap na geven. Want zij hebben geen last van die hormonen, nooit gehad ook. Jij bent een aansteller met je post of pre-natal depressie. Een zeur met je krampen of als je staat te kotsen omdat je niet tegen geuren kan. Ze vinden je een rare als je niet in je roze wolk je oude strakke jeans weer in kan en zo door de gym in huppelt. Dan wil je gewoon niet over de menopauze beginnen. Je voelt je al snel een oud zeikwijf.
Ze lachen om jouw klachten en snappen tegelijkertijd niet waarom je nooit wat verteld. Ik gun hun echt een verzakte baarmoeder, een vreemdgaande partner en restless legs.
Hot & Happening; maar dan anders
Wat je moet weten, je bent niet alleen hierin. Elsbeth Teeling (Relax mama) schreef een geniaal boek over de menopauze en de perimenopauze. Ze heeft daarin 101 tips en ipv van zware kost krijg je een nuttig maar hilarisch boekje met grappige en echt nuttige tips. We kunnen er op dit moment alleen nog maar doorheen, en dit soort boeken maken dat je je beter begrepen voelt, minder alleen en toch een beetje serieus genomen.
Bestel Hot&Happening; maar dan anders snel hier!
Pingback: 4 Geniale boeken over de overgang die je gelezen moet hebben
Pingback: Navigating the Transition: A Comprehensive Guide to Thriving During Perimenopause - INSCMagazine