Wat mot dat hier?
Er zijn de nodige onderwerpen de revue gepasseerd, alvorens ik me bedacht dat het wellicht beleefder is om je eerst voor te stellen. Dus in plaats van meteen vol gas knallen met m’n aversie voor onesie’s; of dat m’n oudste zoon zich op 6-jarige leeftijd druk maakt over suiker; of de problemen die ik heb met de diagnosestelling ADHD, zal ik jullie eerst rustig aan mij laten wennen.
Toen ik afgelopen week op Feestboek een oproep zag voor PinkPress gastbloggers, twijfelde ik geen seconde en liet ik Judith meten weten dat ik interesse had. Ik had al een aantal van haar blogposts gelezen, wat op zich al verteld dat ik de onderwerpen leuk/interessant vond en haar schrijfstijl fijn om te lezen. Na even wat op en neer chatten over de vergoedingen, was het een feit. Ik zou worden toegevoegd als gastblogger en daarvoor hoefde ik slechts 15 cent per woord aan Judith te betalen. Uiteraard zo trots als een pauw al m’n vrienden, kennissen en familie ingelicht.
Even voorstellen dan!
En nu zit ik hier, weten jullie hoe het komt dat ik hier schrijf, maar hebben jullie nog steeds geen jota meegekregen van wie ik ben. Nou, ik ben Dennis van Winkel (online beter bekend als De Laatbloeier, eigenaar van een nog erg rommelige WordPress pagina zonder eigen domein). Een verdwaalde Brabander in Amsterdam. Eindhovenaar, maar ik haat voetbal dus de op handen zijnde kampioenschap interesseert mij niets. Een jokkebrok van 28, aldus m’n kinderen (zolang je kinderen jong zijn, kun je altijd 10 jaar van je leeftijd afsnoepen – voor hen is het toch ‘stokoud’). Vader van twee knappe ‘mennekes’ (Brabants voor mannekes, maar dat hoefde ik toch eigenlijk niet uit te leggen. Niet dan?). De oudste is onlangs 6 geworden en de jongste wordt 5 over 2 maanden. Ja, m’n ex en ik hebben er geen gras over laten groeien.
In mijn laatste relatie had ik een (stief-)dochter met ADHD (overigens beschouw ik haar nog steeds als zodanig) en een partner die gediagnosticeerd is met ADD. Ik was de enige normale! Nou, ja! Het zal me niets verbazen als ik ADD of een lichte vorm van autisme zou hebben, maar ik heb die diagnose nooit gehad. En ik zie de noodzaak niet om het te laten uitvogelen. M’n oudste zoon, de blonde hardrocker, heeft typische trekjes die ik nog ken van z’n zus. Dus wanneer ooit iemand zegt dat ie ADHD heeft, dan verbaast me dat niets. En de jongste, de hartbreker met pijpenkrullen en hazelnote pretoogjes, heeft af en toe de neiging om langs je af te kijken wanneer ie met je praat. Wanneer iemand zegt dat die licht autistisch is, verbaast me dat ook niets. Maar, ja! Wat verwacht je dan met zulke ouders?
Een frons, een traan en een lach
Het is mijn doel om lekker in te haken op de thematiek van PinkPress. Dus dat zal zich met name beperken tot vaderschap en mijn ervaringen met ADHD. Uiteraard zal ik een enkele keer een mannelijk tegengeluid laten horen op esthetisch vlak, zoals de onesie! Maar vooral zal ik dat allemaal licht satirisch doen, zodat het allemaal lekker luchtig blijft.
Uiteraard hoop ik een verrijking voor PinkPress te zijn. Kortom, dat jullie het net zo leuk vinden om m’n verhaaltjes te lezen als ik om ze in de late uurtjes, speciaal voor jullie met luciferstokjes tussen de oogleden, op m’n ‘toppie’ in te kloppen. Want zoals iedereen weet is een dag niet gelachen, een dag niet gegrinnikt. À bientôt!
Uw mannelijke roze geluid,
Mocht je meer willen lezen van De Laatbloeier, ga dan naar De Laatbloeier’s Onderkomen.
Ja, ik moet toch beter m’n mails bij gaan houden, merk ik! En uiteraard bedankt, Bella
Gezellig en welkom xxx Bella