Digitale Stress-tv
Op dagelijkse basis komen we hier thuis situaties tegen die je zin geven om de televisie buiten in de tuin te zetten, te overgieten met benzine en dan bulderlachend te staren naar de brandhaard. Gewoon al omwille van het feit dat digitale televisie voor ouders anno 2017 niets dan stress met zich meebrengt. Vroeger zaten we voor de buis en keken naar wat er op dat moment beschikbaar was. Later kregen we de kans om videocasettes te zien (wooooh). Mijn peuterdochter van 2 is zich ondertussen bewust van de 168 keuzes die ze heeft wat betreft de films en dan laat ik de 34 series en 28 shows die zij in de TV gids vond nog achterwege. Dit zorgt voor stress. Zeker als je weet dat zij er een echte sport van maakt om de 5 stappen iets anders te willen zien. En wij, mama en papa, lopen in die val. Telkens maar weer.
Geen.Touch.Screen
Ergens snap ik het heus wel. Je bent 2 jaar oud en overal zie je mama en papa er maar op los ’tikken’. In de bank, in de supermarkt, op de smartphone, op de Ipad. Al dat getik zet aan tot ‘meetikken’. Geen wonder dat je als peuter van 2 tracht te swypen op het menu van ons digitale tv aanbod, toch? Maar het is géén touch! Dat swypen vonden we in het begin nog grappig en leuk om te zien. Maar het swypen veranderde al snel in roekeloos gefrustreerd bonken op het tv scherm omdat papa de klanken van zijn tweejarig bloempje maar niet in juiste volgorde geplaatst kreeg. iiishhhdkplooodkfhhhksss: Oh, ze wil Plop kijken. Overduidelijk, blijf gerust kalm en hou die hartslag lekker constant.
Pauze inlassen
Vroeger, en deze zin start ik goed en wel beseffend dat ik oud wordt, was er géén mogelijkheid om te pauzeren tijdens het kijken. We waren gedwongen te rennen naar de keuken/het toilet in de hoop niet te veel te missen. Mijn kinderen zijn luxe paardjes die voor het minste op de pauze knop duwen. Zelf ons tweejarig roosje leert er al mee werken. Héél af en toe duwt ze zelf op dat leuke ‘vierkantje’ en vol verbazing aanschouwt ze haar zusje die een zoveelste crisis (dramaqueen) ondergaat omdat haar programma opnieuw bekeken dient te worden. Heerlijk die digitale tv. Ik zou af en toe het leven wel eens willen pauzeren, al was het maar om niet te moeten staan plassen met één hand ‘jeweetwelwaar’ en de andere op de deurklink achter mij, strijdend met een peutermeid die wil komen kijken naar mijn plaskunsten.
Teveel digitale tijd
Ik geef het eerlijk toe, onze kids kijken teveel tv. We misbruiken de magische kracht van dat beeldscherm om de kids op strategische momenten ietwat kalm te houden. Dit lukt echter niet altijd. Ons leven met de kids neemt soms een chaotische wending en dan lijkt die tv wel een oplossing. Een vierkant toverscherm die onze twee prinsessen injecteert met een verdovend middel. Zo zie ik het toch soms. Echter dragen we de gevolgen van dit ’te veel’ tv kijken. Af en toe gaat de tv uit. Verplichte speeltijd noemen we dat dan. En met succes! Maar toch, die digitale tv, ik zou hem niet willen missen. Ook ik heb soms nood aan een verdovend shotje voor de buis.
Over mezelf:
Bezoek je ook eens Mijn blog
Volg mij hier op instagram en Twitter
Top! Idem hier! Lang leve de videocasettes!
Wat dat betreft groeiden mijn kinderen net op voordat de digitalisering echt toesloeg in huis. Mijn oudste dochter die nu 22 is groeide op met de videoband van Assepoester van Walt Disney : )
Bedankt voor de tip!
Wij hebben 2 ipads waar de kinderen op vaste momenten naar mogen kijken. Ik werd er gek van (vastlopen, op youtube ‘verdwalen, spelletjes die ze nog niet kunnen masr wel willen doen enz), tót ik de helft eraf gooide en van de andere helft een berg blokkeerde. Youtube ligt er dus af en op de rest zit een kinderslot met leeftijdsgrens of een volledig slot (tegen het wissem van weet ik veel wat).
Succes met de tv…. enne: netflix is fijn met kinderen (en voor jezelf 😉 )