Dikke vrouwen zijn gezellig, dunne vrouwen zijn altijd boos
Hier worden we al tig wat jaren mee doodgegooid.
Het is nog niet eens zo lang geleden dat dik zijn voor rijkdom stond. De arme mensen waren dun, de rijke mensen waren dik. Hoe voller en witter, hoe beter. Want ja, ook bruin zijn was een teken van armoede.
Slank en bruin
En toen sloeg het door, we moesten allemaal slank en bruin zijn. Hoe bruiner en slanker, hoe beter. De anorexia was niet aan te slepen, en het 1 na het andere dieet sloeg je om de oren. Dit las je dan lekker onder de zonnebank. Ribben moesten we zien. De modellen op de catwalk waren niet van wandelende takken te onderscheiden.
Uiteindelijk werden we toch weer gezonder, en ging iedereen gezellig boerenkool smoothies met zaadjes drinken. Yum. We gaan nog even verder met allerlei theorieën over wat nu wel en niet gezond is, maar we gaan allemaal biologisch eten, en zijn vooral gezond bezig. Niemand heeft in de gaten dat we alweer doorslaan, en dat de balans ver te zoeken is. Want die is toch wel nodig, die balans. Anders mis je van alles in je lichaam, en dat is helaas weer niet gezond.
Dik in bikini
Als laatste nu is er weer een nieuwe movement. We mogen weer dik zijn, want dat is mooi! Dun zijn word verwezen naar magere sjagrijnen die alleen maar wortels eten. Dik zijn is lekker leven, en ben je ook nog eens heel gezellig. Je mag je niet meer ongemakkelijk voelen in een bikini. Dus terwijl de sprietjes een shaping badpak dragen, overtreffen de dikkerds elkaar op Instagram met selfies in bikinis.
Op het moment ben je het 1 of het ander:
- Dik: altijd blij, zeker van jezelf, gezellig, kleed zich het liefst in bikini.
- Dun: moody van de bieten shakes, onzeker, niet gelukkig en draagt het liefst alleen sportwear voor de gym
Er zijn groepen voor dikke vrouwen en curvy bloggers. Dit omdat er anders onderscheid gemaakt word. (??) Voor dunne vrouwen zijn er overigens geen aparte groepen als ik ben slank, en durf gezond te zijn. Wel weer om af te vallen, met miljoenen leden. Zijn de dikke vrouwen dan toch liever slank?
Jezelf accepteren hoe en wie je bent is het mooiste wat er is. Een ander met hetzelfde respect te behandelen is ook zo iets moois. Waarom er tussen de twee groepen zo een gevecht is van wie mooier, of gezonder is, dat begrijp ik niet. Beide kanten overschreeuwen elkaar over hoe je jezelf moet accepteren, en blij zijn met wie je bent. En vooral over de ander in zijn waarde laten. Dit gebeurd veelal scheldend en verwijtend. Niet doorhebbend dat je allebei hetzelfde zegt, omdat je zo graag gelijk wilt hebben. Terwijl er geen gelijk is. Te extreem, te dun, of te dik, is hoe je het draait of keert, niet gezond. De 1 is slanker of voller aangelegd dan de ander, moet je daarom echt 3 happy meals door haar strot willen werken? Of dwingen een spinazie gember shake te drinken?
Als kind kreeg ik ongeklopte slagroom met Nesquick. De jeugdzorg zat flink bij mijn moeder op haar nek. Ik was nl te dun. En ja, ik was bizar mager. Ik at redelijk gezond, vond snoep niet echt lekker, en nam liever een mandarijn dan een zak chips (nu helaas andersom). Ook zat ik op turnen en dansen. Tot mijn 18de hebben ze ons lastig gevallen. Toen mocht ik het eindelijk zelf weten. 12 Jaar later kwam de ommekeer, ik kwam opeens echt aan. Op mijn 21ste ontwikkelde ik iets van een buikje, maar niet dramatisch. Toen in de zwangerschap kwam ik 23 kilo aan. SHOCK! Werd ik er gezelliger van? Niet echt. Na de bevalling was het er meteen weer af. Daar voelde ik mij wel beter bij. Maar na een paar maanden fikse stress kwamen de kilo’s toch terug. Nu 8 jaar later zaten ze er nog steeds. Ik kan je vertellen dat ik er zeker niet gezelliger op werd, sinds mijn jeugd was ik niet meer zo onzeker geweest. De afgelopen maanden ben inmiddels 7 kilo kwijt. En dat doet mij goed. Heb ik het lichaam die ik wil? Nee. Ben ik nu een koude dunne of een warme dikke? Ik zit er tussenin denk ik. Ik houd mij ook ver buiten de discussies tussen dik en dun. Ik ben liever dun, maar dat betekent niet dat ik veel dikke vrouwen niet prachtig vind, net als dat ik veel dunne vrouwen prachtig vind. Ik zeg bij allebei veel, want nee, ik vind niet alle vrouwen mooi. Sommige zijn onverzorgd, lelijke huid, hebben raar haar of rotte tanden. Maar ik hoef toch niet iedereen mooi te vinden omdat het politiek gewenst is?
Zullen we gewoon iedereen in zijn waarde laten, en iemand als individu mooi vinden, ipv omdat zij dik of dun is?
Lees ook:
- Waarom curvy vrouwen het sexiest zijn, wat iedereen ook zegt
- Iets over de curvy woman vs de skinny bitch
- De body positivity tag | Hoe lekker zit jij in je vel?
Nou baal ik ff dat ik in het kamp van de dunne vrouwen pas. Met
Mijn gewicht dan. Ook hier altijd een te laag BMI gehad. Behalve tijdens de zwangerschappen, maar kwam ik nog niet veel aan. En van slagroom word ik misselijk, als ik er teveel van eet. Hoe heb je het binnengehouden vroeger, ongeklopt en met nesquick.
Dus eet smakelijk met een lekkere zak chips!
Geniet lekker van je zak chips, dat doe ik ook. Mooie blogpost en zo waar!
Goed plan. Zeker als je verder gezond bent is je maat niet zo relevant.
Als het innerlijk niet klopt, wat maakt het uiterlijk dan nog uit?
Amen. Ik word ook zo moe van die quotes over dikke/dunne vrouwen. Ik ben medium en ik hoor nergens bij. Gelukkig maar.
Heerlijk, wat een verhelderend blog. Zelf word ik er ook zo ziek van dat gezeur over gewicht. En inderdaad net zoals jij kreeg ik slagroom en volle melk. Niks bleef er aan zitten. Eerste zwangerschap kwam ik ook 20 kilo aan 2de ook 22 kilo. Het ging er wel weer af, maar toch ik werd er ook niet gezelliger of warmer op 😉 Nu met dochters ook regelmatig bij jeugdzorg vanwege dat ze zo ‘dun’ is. Zucht…zo lang we maar gezond zijn.