Eindelijk wat liefde voor mijn FUPA!

Als iemand die moeite heeft met gewicht en lichaamsbeeld, begrijp ik de strijd met het hebben van een deel dat niet geliefd is. Voor mij was dat de FUPA. De Fat Upper Pubic Area, zoals het formeel bekend staat, is al zo lang ik me kan herinneren de plaag van mijn bestaan.

Ik heb alles geprobeerd om er vanaf te komen, van diëten tot sporten tot body shapers, maar niets leek echt te werken. Het helpt ook niet dat overal waar je kijkt je eraan herinnerd wordt hoe te min mijn lichaam was.

Inhoud

Leren van mezelf te houden, FUPA en al

Ondanks al mijn inspanningen bleef mijn FUPA bestaan. Ik heb jarenlang mijn buik verstopt onder losse kleding en vermijd nauwsluitende outfits als de pest. Het is pas een paar maanden geleden dat ik eindelijk besloot om mezelf niet meer te kwellen en de kleding te dragen die ik altijd al wilde dragen.

Zelfs toen had ik moeite om mijn buik te accepteren. Ik greep het vaak vast en vroeg het om weg te gaan, alsof het een aparte entiteit was die verbannen kon worden met genoeg wilskracht. Het was pas toen ik per ongeluk wat foto’s van mezelf als kind tegenkwam, dat ik mijn buik in een nieuw licht begon te zien.

Op die foto’s was ik een mager klein garnaaltje met een dikke buik. De enige keer dat mijn buik zelfs maar in de buurt van plat kwam, was toen ik boulimia had en mijn buik op elke gelegenheid inhield. Zelfs dan was het nooit echt plat.

Mijn FUPA is niet alleen het gevolg van mijn eigen tekortkomingen, maar ook het resultaat van factoren buiten mijn controle. Een spijsverteringssysteem dat het niet met me eens is, PCOS, en nu de menopauze – was een keerpunt voor mij. Plotseling was mijn FUPA niet alleen een vetzakje dat ik moest kwijtraken; het was een deel van mijn verhaal, en een deel van mezelf.

persoonlijk: wat liefde voor mijn fupa (buikje)

Van elk deel van onszelf houden

Het is gemakkelijk om in de val te lopen en te denken dat we er op een bepaalde manier uit moeten zien om waardig te zijn aan liefde en acceptatie. We worden overspoeld met beelden van airbrushed modellen en beroemdheden. Waar zelfs het grootste plussize model een smalle taille en platte buik heeft.

De waarheid is dat we allemaal delen van onszelf hebben die we niet liefhebben. Misschien is het een dikke buik, misschien is het een litteken, misschien zijn het striae of cellulitis. Maar de sleutel tot radicale zelfliefde is om elk deel van onszelf lief te hebben, inclusief onze ‘onvolkomenheden’. Om te zeggen: “Het kan me niet schelen wat de wereld van me denkt. Ik weet alleen wat ik van mezelf weet, en ik hou compleet van mezelf.”

Anders naar jezelf kijken

Het is niet altijd gemakkelijk om van de delen van onszelf te houden waarvan we hebben geleerd dat ze onbemind zijn. Maar door de manier van denken aan te passen, kunnen we er nieuwe betekenissen en symboliek in vinden.

Wat het ook voor jou betekent, de sleutel is om een positieve associatie te vinden met dat deel van jezelf waarvan je hebt geleerd het te haten. Door dat te doen, zet je een stap richting radicale zelfliefde en acceptatie. En dat is een stap die de moeite waard is om te zetten.