Mijn telefoon moest ter reparatie omdat mijn camera stuk is. De beste meneer in de winkel vertelde mij dat ik ‘mijn kind’ na 4 dagen weer terug zou krijgen. Vier dagen zonder telefoon; ‘ Dat kan ik echt niet hoor……’ Ik ging toch maar de uitdaging aan.. 4 Dagen geen telefoon!
PANIEK!
Het feit dat de paniek toesloeg en ik me echt afvroeg waar ik een vervangtoestel vandaan ging halen, het geen seconde in me opkwam om even zonder telefoon te functioneren, was voor mij reden genoeg om mijzelf tot de orde te roepen. Ik ging dat Doen: vier dagen zonder telefoon door het leven. Dit was een uitdaging: 4 dagen geen telefoon!
Altijd op mijn telefoon
Ik zal even wat achtergrond informatie geven: ik ben single, mama van 2 kids, ondernemer en coach. Deze 4 feiten maken dat ik heel veel gebruik maak van mijn telefoon. Ik app me suf met allerlei gezellige mannen, heb nauw contact met mijn kids via app als ik niet thuis ben, gebruik mijn mail actief ivm met mijn ondernemingen en ook clienten welke ik train weten mij veelvuldig te vinden via WhatsApp.
Daarnaast luister ik vrijwel altijd naar muziek via mijn telefoon; tijdens het trainen, tijdens het hond uitlaten, als ik aan het douchen ben en als ik aan het werk ben achter mijn laptop. Oftewel; altijd.
Het missen van WhatsApp zal het grootste ‘probleem’ worden. Bellen doe ik vrijwel nooit, dus dat is geen probleem. Mailen kan ik via mijn MacBook en ook Facebook gaat daar gewoon door.
Het zal met name de vanzelfsprekendheid zijn, die ik ga missen. Wat zal ik me ‘naakt’ voelen. Ik ga de uitdaging aan, omdat ik het stom vind dat ik dit een ‘uitdaging’ vind. Ik ben 40 jaar; heb dus langer geleefd zonder een mobiele telefoon te gebruiken, dan dat ding in mijn leven is. Hoe heeft hij zo’n impact kunnen hebben op mijn leven ?!
Waar loop ik tegenaan in mijn telefoonloze bestaan ?
Na de eerste schrik, sloeg de paniek toe: hoe de Hell ging ik dit volhouden ?? Mijn omgeving hielp niet echt:’ Dat zou ik echt niet kunnen hoor….’ ‘ Tjee, Lies; dat zal zwaar worden voor je…..’ ‘ Sterkte hoor; poe hee…..’
Maar: ik ben eigenwijs en loop niet weg voor uitdagingen. Sterker nog; ik leef erop. Mijn plan stond vast. De dag naderde dat hij weg moest en ik begon er naar uit te kijken. Huh ?! Ja serieus ! Ik verlangde naar de rust, naar het onbereikbaar zijn, naar de anonimiteit. Lets see of het ook zo voelt.
Op woensdagmiddag was het zover: ik moest mn ‘kind’ afleveren. Netjes een backup gemaakt van al mijn fijne info die hij bewaart en vol goede moed ging ik naar de winkel. Daar verwachtte ik een groots onthaal voor mijn buddy. Niets was minder waar; een officieel formulier invullen bezegelde het feit dat wij bij elkaar horen en hij werd helemaal uitgekleed. Sim eruit (even ging door mijn hoofd, dat ik dus in noodgevallen lekker toch een vervangend toestel kon inzetten….), hoesje eraf en ik mocht naar huis. Okay…. zonder telefoon zeker …..
Het eerste gemis..
Het eerste gemis kwam al direct toen ik thuis was; ik ging trainen in Rotterdam en moest mijn kids dus zonder dat ik hen kon bereiken achterlaten. Een ‘Als jullie doodgaan, moet je maar even naar Weightlifting Rotterdam bellen……’ werd door mijn kinderen beantwoord met ‘ …… en hoe horen wij het als jij doodgaat ?’….. uhm….. geen idee; dat lost zich vast wel op……
In de auto onderweg naar Rotterdam had ik dus geen fijne Eminem klanken uit mijn Spotify lijstje; ik was veroordeeld tot de radio. Wat eigenlijk best okay was; ik kon ze wel niet keihard meezingen, maar heb best leuke nieuwe nummers gehoord. Okay; het nieuws luisteren vind ik echt stom; dat is dus de reden dat ik spotify luister; ik kan gewoon niet met al dat leed omgaan en pas daar structureel de Struisvogel politiek op toe: gewoon niet luisteren, dan is het er zogenaamd niet….. Nu dus wel en reed ik dus met een ‘vol hoofd’ van verbazing en walging naar Rotterdam. Waarom bestaat er geen leuk nieuws ??
Waar ik na het trainen normaal even ‘alles’ check op mn iPhone, heb ik nu gevraagd of mijn zoon mij voor wilde lezen; heerlijk ! Ik moest erg lachen om zijn boek (Leven van een Loser-serie), maar heb ook genoten van de tijd met mijn Little Presenter; het voordragen zit in Leff zijn bloed; zo leuk om naar te luisteren.
Al met al; eerste dag prima doorgekomen; ik voelde me vrij en anoniem; heerlijk !
Dag twee..
Op dag twee liep ik wel direct tegen aan puntje aan; om 08.45 had ik een personal training staan. Toen om 08.55 uur mijn client er nog niet was, vertelde mij gevoel mij dat dit wat te maken had met het feit dat ik onbereikbaar was. Bij thuiskomst zag ik inderdaad een bericht van haar via Messenger dat zij ziek was….. Balen. Dat is dus onhandig als je niet bereikbaar bent; dan ben je niet bereikbaar…….. Maar; dat is het risico van de uitdaging, dus geen probleem.
Dag 3 de meest effectieve kantoor dag ever
Donderdag is altijd kantoordag voor mij; ik sluit mijzelf dan op, in een inspirerende omgeving tussen marketeers, om mijn bedrijf MyGymAnywhere uit te bouwen (info volgt soon….). Ik ben geen kantoormens. Oprecht is het een opgave om een hele dag (is eigenlijk maar tussen 11-15 uur….) op een stoel te zitten en nuttig te zijn. Wil graag bewegen, bezig zijn, en van de hak op de tak gaan. Dat ‘mag’ ik dus niet van mijzelf op donderdag. Vaak heb ik dan nog wel wat afleiding tussendoor van WhatsApp. Nu dus niet. Poe hee….. ik hoop op leuke berichten via Messenger of mail, maar het is stil . Ik ga het ook niet opzoeken; dit is waar ik tegenaan wilde lopen en wilde testen hoe ik daar mee om zou gaan. 8 februari 2018 kan wel eens de boeken in gaan als de meeste effectieve kantoordag ever…… Dat dan weer wel…..
Ik ben het zat. Ik voel me Remy; alleen op de wereld. Ik wil gewoon mn telefoon terug, okay ?!
Het feit dat dit door mn hoofd gaat, vind ik zelf nog het stomst. Want het gaat prima; de wereld gaat inderdaad beetje langs me heen, heb niet het idee dat ik onderdeel uitmaak van deze wereld, maar ik vind het wel lekker rustig. En dus schuif ik die rare verlangens gewoon opzij; mijn phoontje mag nog even wegblijven.
Vanmorgen ging ik vol goede moed naar de winkel; ik wist welke les ik uit deze dagen ging trekken en dus ben ik klaar voor een hereniging. De les gaat zijn: de app Whatsapp gaat op pagina 4 van mn scherm, zonder geluid en alleen op gezette tijden (en dat is dus niet iedere paar minuten als er iets binnenkomt) zal ik die bekijken en beantwoorden. Wat een prachtige les, nietwaar ?
De meneer in de winkel vond het leuk dat ik er was. Alleen was mijn telefoon er nog niet. Hij ging wel komen, die dag. Alleen; ongerepareerd. …… Het onderdeel waardoor mn camera weer god ging werken, was niet op voorraad. Oftewel: deze dagen zonder phone waren zonder doel. En moeten dus nogmaals herhaald worden.
Dit doen we dus niet meer, want het kan beter en sneller
Dat herhaal-gedeelte sla ik voorlopig even over; ook voor mijn telefoon was dit niet niks; zo lang zonder mij…… Dus toen ik hoorde dat er wel gewoon een bedrijf is die naar je toe komt en ter plekke de telefoon repareert sprong ik een gat in de hemel!
Judith is ook al 3x haar telefoon het afgelopen jaar kwijt geweest, waarvan 2x ruim een maand! Dat is toch ellendig? Zij kwam met Terello aan. Die doen een iPhone reparatie dus gewoon thuis, op je werk en zelfs in mijn sportclub. Binnen 30 minuten, met 24 maanden garantie. Dat klinkt al een stuk beter dan de telefoon reparatie van mij en Judith waarbij we allebei dus nog steeds een telefoon hebben die niet doet wat hij moet doen. Ben je daar dan zo lang je telefoon voor kwijt? Nou heb ik natuurlijk een leuke challenge kunnen doen. Maar dat is 1x leuk zeg maar, en doe ik liever vrijwillig dan dat het moet zeg maar. En laten we eerlijk zijn, wie kan er nog weken zonder telefoon?
Liefs, Lies
