Geluiden zijn overal. Een auto die langsrijdt of een vogeltje dat tikt tegen een boom. Dat zijn vrij onschuldige geluiden. Wat als een slinger van auto’s beginnen te toeteren en een zwem aan vogels hun geluiden laten klinken. Je wordt toch helemaal gek. In de serie Atypical laten ze zien hoe een autistische jongen dit ervaart. Ik zou hier graag aandacht voor vragen. Vandaar dat ik deze blog hier aan ga wijden. Het ervaren van zintuigen is heel normaal. Toch hoeven mensen met autisme dit niet hetzelfde te ervaren als mensen zonder.
Geïrriteerd kan ik raken van auto’s die met razende banden een grindpad afrijden. Dat gekraak werkt mij op mijn zenuwen. En denk nu niet meteen dat ik een zeikerd ben (wat wel klopt uiteraard ;-)). Of iemand die de tv steeds harder zet. Van 16 gaat die naar 20 met algauw het gevolg dat deze uiteindelijk belandt op volumestand 23. Dat is toch nergens voor nodig, denk ik dan. Of iets anders, geroezemoes. Ik zal een gesprek altijd proberen op te vangen. Daarom is het zo vervelend als mensen gaan fluisteren. Helemaal met een grote kans dat ik het alsnog hoor. Fluisteren heeft dus eigenlijk geen zin. Of ik beter kan horen dan iemand anders? Dat durf ik niet te zeggen. Het zou best wel eens kunnen.
In de Netflix-serie zie je allerlei vage kleuren. Misschien denk je eerst dat dat niet helemaal klopt, maar het kan zeker. Ik zou het het liefste beschrijven als vlagen. Net de zee die heen en weer het strand op stroomt. Alleen dan in verschillende kleuren. Zo zie ik af en toe ook groene, gele of blauwe vlekken. Ik kan je vertellen dat dit best irritant is. Je kunt er ook niets aandoen. In een scene zie je Sam in een winkelcentrum met hevige kleuren. Uiteraard ook door het licht. Wat vaak vele malen te fel is. Hieronder twee tips waar je wellicht wat aan hebt.
Twee tips:
Voor het licht zou je een bril kunnen dragen. Al is dat een beetje gek in een overdekt winkelcentrum. Maar het helpt zeker om de felle prikkels tegen te gaan.
Voor het geluid zou je oordopjes of een koptelefoon op kunnen doen. Wellicht helpt het al om maar in één oor een oordopje te doen. Zo kun je het alsnog horen wanneer iemand tegen je praat.
Leuk om te lezen. Ik heb ook vaak een zonnebril op terwijl het niet echt nodig is. het voelt fijn en kijk er ook fijn mee. Oordopjes heb ik minder in
Goed stuk! Fijn geschreven en beschreven. Qua geluiden wel herkenning. Dat knisperende geluid van een wegrijdende auto kan idd ook op mn zenuwen werken en hier grijp ik vaak de afstandbediening omdat ik vind dat ro de tv zo hard zet haha. Verder heb ik het niet zo met licht maar wel met emoties. Als een groep mensen agressief of emotioneel is, voel ik dat en neem het over. Soms heel vermoeiend.