Voor wie mijn vorige blogs gelezen heeft, weet hoe ik elke keer weer vecht met mijn energie voor mijn kinderen, de tijd en mijn ‘mankementen’ zowel lichamelijk als geestelijk. Zo vind ik het soms best moeilijk om te genieten van de kleine momenten.
Voor iemand met ADD is OCD geen vriend. Ik wil wel alles volgens een bepaalde structuur omdat ik ook nog eens hooggevoelig ben én hooggevoelige kinderen heb maar door de ADD vergeet ik ze zelf veel te snel, mijn regels, mijn ritme en mijn gewenste structuur. Daardoor ga ik vaak over mijn grenzen van beschikbare energie waardoor ik weer lichamelijk behoorlijk veel last krijg. Volgen jullie het nog?
Omdat ik de structuur niet of nauwelijks volg snappen jullie dat mijn kinderen er al helemaal niet meer van snappen. Nu in een nieuw huis en start op 2 nieuwe scholen, zijn we gelukkig alle 4 zoekende naar een passend ritme. We begin dan ook dit schooljaar vers en vanmorgen lukte dat zowaar ook. Gisterenavond tassen al ingepakt. kleding voor de twee jongsten klaar gelegd, dus de voorbereidingen gingen goed. Met mijn nieuwe medicijnen en het feit dat alles vanmorgen zonder ruzie, vergeetachtigheid en het redelijk vloeiend liep zat ik op weg naar huis zelfs te genieten van mijn gedachten dat als ik thuis kwam ik lekker een bakkie koffie ging doen, deze blog zou gaan schrijven en heerlijk van het moment ging genieten. Wie mij wat beter kent (echt kent) zal beseffen dat dit geen ‘gewoon’ gevoel is, voor mij. Dit kleine geluksmomentje dat mijn kinderen zonder morren en tijdrekkerij gewoon de klas in liepen, is voor mij al een hele overwinning. Dat ik me niet heb hoeven ergeren aan geruzie tussen de kinderen, niet 100x het zelfde heb hoeven zeggen en niets vergeten ben of heb hoeven na brengen, is echt een ‘halleluia’ moment voor mij.
Op de scooter naar huis besefte ik ook dat ik bewust moest genieten van het moment. Zo ‘high’ als ik kan zijn qua geluksgevoel momenten zo ‘low’ kan ik ineens vallen als iets tegen slaat. Voor- maar ook nadelen van Bipolar. Up’s en Down’s. Maar ook van Fibromyalgie en .. nou ja, dat gesprek hebben we de vorige keer al gehad. Ik vecht elke dag weer tegen alles en nog wat om me maar zo ‘normaal’ mogelijk te voelen en te laten functioneren maar het kost me elke dag weer zo ontzettend veel energie. Mensen die er niets van herkennen kunnen dit zich ook echt niet voorstellen. Het is niet een ‘suck it up’ dingetje, of een even ‘doorzet’ dingetje, het is er echt. En heel frustrerend. Door mijn OCD en planning-skills wil ik altijd alles van de voren weten zodat ik door mijn hooggevoeligheid en energie niveau me er geestelijk en soms ook lichamelijk op kan voorbereiden. Ik hou niet van verrassingen terwijl ik wel heel spontaan ben ingesteld, maar mijn lichaam en geest trekt het gewoon niet, en dat moet ik accepteren en daar moet ik ook rekening mee houden.
Ik zet mijn bakkie koffie, ik negeer de volle aanrecht en geniet van het moment achter mijn laptopje op mijn 2de favoriete plek in huis. Aan de keukentafel op mijn computer met mijn bakkie. Met dank aan mijn lieve highschool dinnetje Judith dat ik mijn gal even bij haar mag bloggen.
En verder zucht ik diep. Het was een goed begin van de dag!
Ontdek meer van Pink Pressᡣ𐭩
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
