HELP!! Echt zomaar was daar opeens mijn telefoon weg. Even neergelegd, en hoppa, nergens meer te bekennen. In tranen ging ik naar huis om alles te blokkeren, en daarna aangifte te doen.
Thuis bedacht ik mij dat ik ergens had gelezen dat je met Google je telefoon terug kan vinden. Man was al druk aan het bellen, maar hij stond al uit. Op Google vond ik dat hij zich op een kamp bevond. Fijn, kon ik dat mooi aan de politie laten zien.
NOT
Nee, die gaan er niet heen. Het risico wat ze daar lopen is te groot voor een simpel mobieltje (zo noemde ze mijn levenslijn!!!!). Dus helaas, telefoon weg, ook de beelden uit de supermarkt hoefden ze niet te zien. Mijn man is namelijk stiekem CSI en ging meteen op jacht naar de beelden. Stiekem vonden we onszelf best heel cool beelden van de diefstal te bekijken. Bijna alles staat namelijk mooi op beeld.
Gelukkig had ik netjes een back up van alles, en word het allemaal automatisch opgeslagen. Eehm.. wacht? Nope. Vergeten aan te zetten toen ik deze telefoon nieuw kreeg een paar maanden geleden.
Afkickverschijnselen
AfkickverschijnselenVervolgens zat ik dus zonder telefoon, gelukkig zou ik na 2 dagen een nieuwe simkaart krijgen, en zou er ook een nieuwe telefoon komen. Maar zo zat ik dus 2.5 dag zonder telefoon.
De avond was vrij rustig, geen whatsapp of facebook. Dus heb zomaar mijn mails afgewerkt, en was voor het eerst in maanden weer helemaal bij. Ook het werk was zo af. Spontaan geknuffeld met de man, en series gekeken. Van zappen word ik nerveus, en heb dus werkelijk alle reclames gezien.
In de ochtend geen snooze knopje, en ook geen gemiste whatsappjes, mailtjes of zo. Dus maar vroeg opgestaan. Huis opgeruimd, en om 9u zat ik al aan de koffie achter de laptop. De hele dag hoorde ik de telefoon afgaan, ik werd er bloednerveus van. Wist echt niet waar ik kijken moest. Al die geweldige momenten van de meisjes, die echt alleen maar schattig waren. Tegen de tijd dat ik mijn camera erbij heb, was het moment alweer voorbij.
Dinsdag had ik een afspraak om 11.45 of 12.15, dat stond in mijn telefoon. Dus mooi nog tijd om even de gordijnen te verven. Ik had meteen knalpaarse handen, geweldig voor Instagram. Maar ja, wie doet dat nou met een camera en via zijn laptop?
Dus met paarse handen naar de afspraak, ze had het heel goed opgeschreven waar het was met een duidelijke uitleg, wel op datzelfde papiertje als in mijn telefoon. Maar geen telefoon, dus geen papiertje, en ook geen gps. Het nummer wist ik niet meer. Daar sta je dan. Het was iets met 20 wat ik mij kon herinneren, en heb netjes overal aangebeld. “Hallo, ik ben op zoek naar de psychologe, maar weet haar naam niet meer?” kwam vast niet heel goed over aan de reacties te horen.
Klamme handen, zweten, hoofdpijn en trillen.. dat allemaal zonder telefoon. Eigenlijk heel triest. Als ik er zo op terug kijk, was het eigenlijk zo veel rustiger zonder. Ik had meer tijd voor alles, en was zelf een stuk beter gehumeurd. Zou het zijn omdat ik niet continue op de hoogte was van alles? De paniek om niets te missen? En wat eigenlijk? Want echt belangrijke dingen werden wel gemailed of via FB gestuurd.
Dus toen mijn telefoon eindelijk kwam die ik had besteld via MobielAbonnement.nl, heb ik rustig nog een dag gewacht om het in te stellen. Ook kan ik hem nu zomaar wegleggen. Ik denk dat het eigenlijk wel goed was dat hij was gestolen. Even terug naar de bewoonde wereld. Hopelijk werkt dit ook met suiker. Ik ben daar een stuk meer op het letten, en ga zaterdag samen met een vriendin helemaal suiker en cafeïne vrij. Ik ben benieuwd!!
Herken jij de telefoon verslaving?
Dit betekend dus gewoon dat ze maar eindeloos kunnen stelen en er is niemand die in durft te grijpen, bizar!
Je vraag, verslaafd, ja ik ben ook wel verslaafd aan mijn telefoon denk ik. Al neem ik hem niet meer bij elke stap mee, heb om die reden een horloge gekocht…. hond uitlaten zonder mobiel is zo veel rustiger! En door het horloge weet ik toch hoe laat het is.
Dus ja wel verslaafd maar hij zit niet vastgeplakt, ik doe geen spelletjes maar ben gek op social media 😉
Hahahahaha! Awwww… Arme Judith!
Nee, gelukkig herken ik die verslaving niet, want ik wil die ook echt niet hebben! Best een wake-up call eigenlijk, als zo’n ding dan gestolen wordt. Hoewel het natuurlijk wel heel vervelend is.
Ooooh wat frustrerend, dat je weet wie het heeft gedaan en dat je ook weet waar diegene woont en dat de politie niets doet. Aaaargh. Gelukkig heb je al een nieuwe!
Telefoonverslaafd? Nee joh, die hoort toch vastgepakt aan je handen?!
Heb hier dus ook altijd een reservetelefoon liggen, zodat we in ieder geval nog op internet kunnen. Bel/sms/app zelden, maar fb/ig/blogs de hele dag door.
Aargh, ik snap je gevoel zo goed!! Als ze mijn telefoon zouden jatten, zou ik ook echt even van ’t padje zijn… pfff
Super lullig ook dat je gewoon weet waar hij is en beelden hebt van de diefstal, en gewoon nog niets er aan kan doen! Triest eigenlijk dat de politie gewoon niet durft in te grijpen op het kamp hè…. sneu!
Grappig dat het je overigens wel op een manier rust gaf en je man vond het zo te lezen ook wel prima! 😉 hihi
Zeker, ik moest laatst zonder telefoon omdat hij in het water was gevallen. Dat was dus gewoon een ramp! Na twee dagen kreeg ik er achter dat ik recht had op een leentelefoon terwijl zij uitzichten dat repareren duurder was dan een nieuwe. Gelukkig betaalde de verzekering alles maar wat voelde ik me machteloos herken me helemaal in je beschrijving, je telefoon is je lijflijn. En dat wordt alleen maar meer.