Afgelopen week was het dan zover. De rapporten werden weer meegegeven en die van m´n ‘menneke’ zal weinig tot geen ‘doekoe’ bij de grootouders opleveren. Blijkbaar was die zodanig onder de maat, dat het beschermde diersoort in de Nederlandse onderwijs (de meester) het noodzakelijk vond om ons (de ouders) op het matje riep. Alwaar wij netjes onze voeten veegden en erachter kwamen dat de eerder genomen voorzorgsmaatregelen in de vergetelheid waren geraakt, met alle gevolgen van dien. Nou, het spoedberaad was niet geheel onterecht, maar op een aantal punten was het oordeel enigszins dubieus te noemen.
Wanneer je kind namelijk precies op het niveau is waar het dient te zien, aldus landelijke richtlijnen, en de leraar het ondermaats vindt omdat het merendeel van de klas een hoger niveau heeft, dan denk ik, waar hebben we het over? Natuurlijk weegt het mee dat hij op een school zit waar het niveau sowieso hoog ligt, doordat ruim 90% van de gezinnen bestaat uit twee hoog opgeleide ouders. Desalniettemin, is het niet totale onzin dat er wat zorgjes zijn. Wij waren er al enkele jaren van bewust dat ‘ons knulleke’ hoogstwaarschijnlijk een ADHD’ertje is. We hebben precies hetzelfde al eens gezien bij z’n zus en wijzelf zijn ook gecertificeerde ADD’ers.
En dan sta je ineens tegenover een maatschappij die anti-ADHD diagnosticering is. Zo hebben wij al te horen gekregen: ‘Ga geen medicijnen in dat kind stoppen!’ Maar ja, de hele wereld lijkt een mening te hebben over Ritalin, ondanks zijzelf er de ballen verstand van hebben. Nu gebeurt dat wel vaker, dat je in dit land wordt geconfronteerd met uitermate uitgesproken meningen zonder enkele fundering van expertise. Je bent dus als ouder oliedom dat je je laat meeslepen door de duivelse kapitalistische pillendraaiende industrie. Hoe dom het is dat men zich ergens over uitlaat zonder er kaas van te hebben gegeten, daar hoor je niemand over. Dus bij deze.
Wanneer je het resultaat van de medicatie kent, piep je wel anders (zij het in veel gevallen wel als een boer met kiespijn). Als een kind eindelijk mee kan op school en, zeker niet ondergeschikt daaraan, dat je kind spontaan wel binnen de groep past, is voldoende reden om het als crimineel te ervaren om dergelijke hulpmiddelen bij voorbaat af te wijzen. Want ook ik vind het onwenselijk om kinderen vol medicamenten te proppen, maar je moet er toch ook niet aan denken dat je dagelijks naast Pierre Wind, Jim Carrey of Hans Teeuwen moet zitten. Ja, geef deze mensen een podium en je hebt een onvergetelijke avond, maar vind maar eens iemand die dagelijks met deze mensen om wil gaan. Da’s direct ook de vloek van de meeste ADHD’ers.
Zo’n ongelooflijk extreem sociaal beestje dat door zijn/haar onbesuisdheid veel te eenvoudig in een sociaal isolement belandt. Dat wens je een kind toch niet toe? Dat doe je niet eens bij een ‘normaal’ kind, laat staan eentje die ‘sociaal’ in kapitalen op iedere DNA-gencel heeft gedrukt. Zo heeft ‘ons manneke’ een veel te lief karakter, een te groot rechtvaardigheidsgevoel en een enorme capaciteit om iedere terechtwijzing als een persoonlijke aanval te beschouwen. Ja, een lief karakter en een groot rechtvaardigheidsgevoel klinken allemaal geweldig, maar de wereld is niet lief noch rechtvaardig. Dus je wilt je kind bewapenen, maar iedere poging daartoe resulteert in verontschuldigende puppie-oogjes die je aankijken.
Het doet je kind meer schade toe, dan dat je ze helpt. Maar niets doen is eveneens geen optie, want vroeg of laat zal iemand anders precies hetzelfde zeggen, maar dan zonder de onvoorwaardelijke liefde van een ouder. We hebben dus hulp nodig bij ons kind weerbaar maken voor de grote boze wereld, waar hij op een dag zonder onze begeleiding zich staande zal moeten houden. Want dat is de ultieme taak van ouders. En ja, ‘ons menneke’ zou erbij gebaat zijn dat de klassen kleiner zijn, maar dat gaat echt niet gebeuren binnen enkele jaren. Dus moet de oplossing elders gezocht worden en ongefundeerde angsten van derden zijn, hoe goed zo ook zijn bedoeld, niet behulpzaam noch realistisch. Die ADHD-molen ingaan is dus onvermijdelijk en zeker niet lichthartig genomen.
Als het met slechts één druppel per dag is op te lossen, dan ben ik helemaal voor. Maar we moeten sowieso eerst kijken wat er allemaal uit de molen komt. We zijn tot dusver alleen wakkergeschud door het rapport en het gesprek met de leraar. Sowieso bedankt 😉
Dank je, Mies!
Ah, het doet mij al goed dat het herkend wordt. Ik ging er ook niet van uit dat niemand zich erin zou herkennen, maar het hier lezen is toch een hart onder de riem. 😉
Stom auto correct ik bedoel bach bloesem 😉
Tipje voor als je toch iets natuurlijker wilt dan Ritalin: back bloesem druppels en dan niet bij een willekeurig persoon maar echt iemand die er verstand van heeft wij zijn bij Gonny van balans voor kinderen terecht gekomen en ik ben zo blij dat we dat hebben ontdekt..
Onze dochter zat ook aan zware medicatie die voor volwassen mensen als anti depressiva werd gebruikt. Naar 2 weken bach bloesem zijn we dat gaan afbouwen en na 4 weken had ze alleen nog maar bach bloesem wat ze had en inmiddels na een hele tijd bach bloesem kan ze het zelf redelijk goed reguleren. Dus wellicht als je het nog niet geprobeerd hebt is dat nog een optie ?
Duidelijk stuk Goed geschreven en met je eens.
Dit komt me helemaal bekend voor, met dan met een stempeltje autisme!