Help! Mijn kind is slim! ‘Is dat je enige zorg?’ hoor ik je denken….. Een slim kind hebben, is in mijn ogen totaal geen zorg. Maar hij verdient wel aandacht en een passende belastbaarheid.
Mijn zoon Leff is 10 jaar en zit nu in groep 8.
Hij heeft groep 2 overgeslagen en toen hij in groep 7 zat, haakte hij bijna af; hij vond het doodsaai. De leerkracht en ook de schooldirecteur zijn enorm betrokken bij de ontwikkeling van Leff. Zij hebben alle jaren alles gedaan wat in hun macht ligt om Leff ‘bezig’ te houden en uitdagingen te bieden. Want daar ging het bijna mis.
Groep 7 was een ‘lang’ jaar voor Leff
Ik zag hem ‘wegkwijnen’. Hij begreep oprecht niet waarom hij die sommen nogmaals moest oefenen; hij wist toch al hoe ze moesten. Ook alle andere vakken konden hem totaal niet meer uitdagen; het was uitsluitend bekende stof en herhaling voor hem. De meester gaf zelf aan dat hij eigenlijk in groep 7, de stof van groep 8 reeds had gedaan. En ik hoorde toen: ‘groep 8 wordt dus weer een saai jaar……’
Gebrek aan uitdaging
Omdat Leff door gebrek aan uitdaging volledig met zn pet ging gooien naar de school en steeds onverschilliger dreigde te worden, wilde ik heel graag dat hij zich erkend voelde; dat hij merkte dat wij zijn ‘probleem’ serieus namen.
Groep 8 overslaan was geen serieuze optie in verband met zijn leeftijd; sociaal gezien vond ik hem nog veel te jong voor de brugklas. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat Leff toch de kennis wel tot zich zal nemen, dus zocht ik meer in de breedte in ontwikkeling en ervaringen voor hem.
Pre-Gymnasium traject
En dus ben ik gaan informeren op verschillende scholen in Rotterdam naar hun Pregymnasium trajecten.
Veel scholen bieden dit als 6-12 weken programma aan, aan groep 8 kinderen. Een dag per week worden die kids dan geprikkeld op hun niveau. Ze krijgen dan lessen uit de brugklas, en volgen modules en workshops op het gebied van science, taal en cultuur.
Voor Leff betekende dit dat hij zelfstandig met de bus naar de stad moest, met kinderen uit de stad in een klas zou komen en op onbekende scholen terecht zou komen voor 1 dag per week.
Die ervaringen vond ik exact wat ik zocht en wat Leff aansprak; nieuwe uitdagingen in de breedte. Zelfstandigheid, avontuur en erkenning.
Na een aantal gesprekken met Leff was het ons, de directeur, de leerkracht en mij, al snel duidelijk; dit ging Leff groep 8 door helpen.
Om het onbekende iets minder eng te maken, ben ik een keer met hem mee gereisd naar de scholen; zo wist Leff welke bussen hij moest hebben, waar hij moest overstappen en wat hij moet doen als hij verkeerd gaat….
De eerste lessen op het pre-gymnasium
De eerste school is het Marnix Gymnasium in Rotterdam. Een kleine school waar ze veel aandacht hebben voor de kinderen.
Leff gaat daar 12 weken op woensdag naartoe. Hij kijkt daar steeds naar uit. De busreis vindt hij heerlijk en de vakken zijn uitdagend. Zo krijgen ze Beta, Gamma en Alpha vakken; aangepast aan het denk vermogen van die wijsneuzen.
Op deze manier breekt hij de week goed in zijn huidige klas; hij verveelt zich minder en waardeert de erkenning enorm.
Er komen na de herfstvakantie nog een paar programma’s aan en in overleg met de meester zullen we kijken hoeveel dagen Leff van school kan missen. Vaak is de meester blij dat Leff er niet is; hoeft hij even geen aandacht te besteden aan het bedenken van extra werk voor hem…. 😉
De verschillende scholen zijn een prikkel voor Leff waarbij hij wellicht ontdekt wat hij leuk vindt. Zodra een kind een doel heeft, is het makkelijker om zich te committeren aan de lessen en lesstof. Bij de pre-gymnasium projecten wordt veel praktisch en projectgericht gewerkt; met de NASA, het bedrijfsleven en Formule1. Dat zijn interessante gebieden welke sommige vakken ineens ‘logisch’ kunnen maken en minder saai.
Het denkvermogen van slimme kinderen is enorm.
Leff is ook net een spons; onthoudt alles wat hij eenmalig hoort of ziet. (uiteraard behalve alles wat ik aan hem vraag als het gaat om huishoudelijke taken zoals schoenen opruimen…..)
Veel mensen vragen zich af of hij Hoogbegaafd is. Ik heb geen idee. En ik wil dat ook niet weten. Het plakken van een label voegt voor mij niets toe. Leff is Leff. En hij is reteslim. Of daar een wetenschappelijke of medische reden voor is, maakt mij niet uit. Ik vind dat men al veel te veel labels plakt en oordeelt en weet zeker dat Leff altijd ‘dat hoogbegaafde kind’ in zijn dossier zou houden. Ik kies er bewust voor dat niet te doen.
Dit zorgt er ook voor dat ik zelf creatief blijf kijken naar zijn belastbaarheid en hoe ik zijn schoolcarriere zo leuk mogelijk kan maken. De verleiding zou anders kunnen ontstaan om in een ‘Hoogbegaafden-traject’ te raken. Daar is niets mis mee, maar ik wil graag zo individueel mogelijk een plan maken voor Leff.
Mijn dochter van 16 is ook zo’n slimmerik
Ook haar hebben we nooit getest en haar naar belastbaarheid en interesse keuzes laten maken. Inmiddels zit zij in het examenjaar van TweeTalig Gymnasium waar zij een aantal extra vakken buiten het gewone profiel heeft gekozen.
Voor Leff werkt dit gekozen pad goed. Heel goed. Die jongen groeit van de zelfstandigheid en de verantwoordelijkheid die ik hem bood om alleen met de bus te gaan. De school is erg blij met deze oplossing; zij hebben een ander kind in de klas en raakten zelf wat uit hun mogelijkheden.
Nogmaals; testen op begaafdheid is niet verkeerd. Het enige wat ik iedere ouder mee zou willen geven is: kijk naar de belastbaarheid van jouw kind en kijk wat hem/haar de erkenning zal geven waar ze behoeften aan hebben. Denk buiten standaarden; vaak is er meer mogelijk dan je denkt !
Wanneer je hier vragen over hebt; wees welkom om ze te stellen! 🙂
