Ah, de eerste liefde van je tiener. Het moment waarop je zoon of dochter verandert in een romantische ziel die de hele dag met een dromerige blik rondloopt. Als moeder is het zowel schattig als een tikkeltje angstaanjagend. Wat gebeurt er toch in dat hoofd van mijn tiener?
Het begint meestal met subtiele signalen: een extra sprongetje in hun stap, een glimlach die niet van hun gezicht verdwijnt, en een telefoon die continu pingt. Voor je het weet, valt het hoge woord: “Mam, ik ben verliefd.” En dan begint het: de eerste afspraakjes, de onvermijdelijke zenuwen, en de eindeloze gesprekken over ‘de liefde’.
Als moeder probeer je wijs advies te geven zonder te betuttelend over te komen. Je herinnert je je eigen eerste verliefdheid en weet hoe magisch én ingewikkeld het kan zijn. Maar het blijft lastig om de balans te vinden tussen meeleven en ze de ruimte geven om zelf hun weg te vinden.
De verhalen die ik van mijn tiener hoor, zijn hartverwarmend en soms ronduit hilarisch. Zoals die keer dat hij bloemen kocht, maar ze vergat mee te nemen naar het afspraakje. Of dat moment waarop ze allebei zo zenuwachtig waren dat ze bijna geen woord tegen elkaar zeiden. En terwijl ik stiekem lach om hun onhandigheid, realiseer ik me ook dat dit een belangrijke fase in hun leven is.
Wat ik heb geleerd? Dat het beste wat je kunt doen, is er voor ze zijn. Luisteren als ze willen praten, ze steunen als het even tegenzit, en ze laten weten dat ze altijd bij je terecht kunnen. Want de eerste liefde is bijzonder, en als moeder heb je de kans om deze herinneringen mee te vormen – zonder te hard te lachen, natuurlijk.
