Het is herfst!
De blaadjes vallen van de bomen en het word langzaam weer kouder.
Niet alleen buiten. Ook binnen in mijn hart is de herfst flink begonnen. Is het de leeftijd? Is het de herfst? Maar in mijn hart is het zero tolerance beleid begonnen.
Waar ik normaal alles een goede reden gaf, kan ik nu nog maar weinig hebben van mensen. Heeft dat te maken met hoe vaak vriendschappen al zijn stuk gelopen?
Ik denk eerlijk waar niet dat het altijd aan de persoon ligt. Maar ben er van overtuigd dat bepaalde mensen je ontgroeien. Met de jaren verander je, en heel lang vind je bepaalde dingen en karakter eigenschappen leuk. Of je kunt je erover heen zetten.
Maar dan word het herfst, en blijken bepaalde relaties niet tegen veranderingen te kunnen. Verstevigen sommige zich als een dikke eik die met de jaren dikker word, anderen bladderen af, en waaien weg.
Alles heeft een houdbaarheidsdatum, de 1 levenslang, maar anderen heb je al in een veel kortere van geleerd. En geloof me, bij sommige mensen ben ik heel hardleers. Je kunt bij mij heel ver gaan. Je kunt ook heel vaak op je bek gaan bij mij. Iedereen maakt grote en kleine fouten, ik zelf al helemaal. En toch zijn er grenzen. Komt er een moment dat je los moet laten.
Dit is vervelend, soms zelfs pijnlijk. Maar dan denk ik aan de lente, en weet dat bepaalde knopjes al aan het groeien zijn, net als nieuwe relaties.
Welkom in de herfst❤
Heel herkenbaar. Waar ik vroeger dacht dat vriendschappen voor altijd waren, blijkt het toch niet zo te zijn. Aan de andere kant ben ik ook wel eens teruggekomen op de beslissing een vriendschap af te breken. Alles is mogelijk. Mooi geschreven en heel waar.
Je slaat de spijker weer op z’n kop.
Ja, hou jij er ook zo van om je gevoel gewoon van je af te kunnen schrijven?
Ja, herken je gevoel over dit soort dingen. Fijn om het even kwijt te kunnen op papier X liefs