Er was eens…
Niet eens zo heel lang geleden, noch bijzonder ver van hier, een jongeman die luisterde naar de naam Dennis. Dat deze jongen later zichzelf ‘De Laatbloeier’ zou gaan noemen, had ie destijds geen enkele weet van. Hij kon eten wat ie wilde, zonder dat dit invloed had op zijn gestal. Vette hap, snoepgoed, taart, noem maar op! Alles kon ie naar binnen werken, zonder een grammetje aan te komen. Diëten was dan ook iets wat anderen deden in zijn beleving.
Uiteraard bracht dit de nodige jaloezie met zich mee. Zoals altijd zijn er mensen die hun eigen onfortuinlijkheid pogen te spiegelen aan een anders geluk. Maar zelfs daar ging de knul goed mee om. Per slot van rekening worden dergelijke emoties enkel bij anderen opgeroepen als het bijzonder goed gaat met jouzelf. Het was dus iets om fier op te zijn, al was het niet bepaald een verdienste te noemen.
Maar zoals altijd moet overal een einde aan komen. En zo ook aan dit onbezorgde bestaan. Want vandaag de dag hoef ik nog alleen maar naar een taart te kijken en ik moet mijn riem al iets losser dragen. Ja, zelfs De Laatbloeier wordt een dagje ouder en begint een buikje te sponsoren. En dus wordt het na 40 jaar ronddwalen op deze aardbol, nu ook tijd voor mij om me te wagen aan een dieet.
Het verschil tussen een dieet en diëten
Nu heb ik nooit begrepen waarom mensen diëten, oftewel kortstondig jezelf kastijden met verboden en/of verplichtingen ten aanzien van in te nemen voeding. Het vloeit voort uit de gedachte: elk pondje gaat door het mondje! Wat dus meestal resulteert in een verbod op alles wat lekker is. Verder moet alles geteld, gewogen en afgemeten worden. En dan heb je tegenwoordig ook nog de scholing die zegt dat je alleen nog mag eten wat ‘gezond’ is, oftewel dingen die niet te vreten zijn.
Nou, je kunt mij nog zo vaak zeggen dat iets ‘gezond’ is, maar de stress die vandaag de dag gepaard lijkt te moeten gaan met ‘gezondheid’ is alles behalve ‘gezond’ te noemen. Waarom zou je bij iedere maaltijd je zintuigen willen martelen? Meestal ziet het er niet uit, ruikt het niet lekker en smaakt het, als je geluk hebt, naar karton! En dat ga je jezelf dwangvoeren? Waarom gebruik je dan niet meteen eenzelfde stalen pijp als bij ganzen wordt gebruikt, om die rotzooi binnen te krijgen én houden?
Nee, voor mij is dieet geen werkwoord, maar simpelweg dat wat je dagelijks eet. Daar moet natuurlijk genoeg ruimte inzitten om te kunnen variëren, want verandering van spijs doet eten. Maar vooral moet het alle benodigde voedingsstoffen bevatten. Dus kwam ik uit op iets wat ik al jaren roep, maar nog steeds niet écht heb gedaan. Alleen nog maar halfbakken doorgevoerd, wat natuurlijk alleen bij biefstuk lekker is.
Voeg de daad bij het woord
Ja, misschien wordt het tijd dat ik me eindelijk eens houd aan wat ik zeg. ‘Practice what you preach!‘, zoals dat zo mooi in het Engels wordt gezegd. Dus nu poog ik te eten wat volgens mij een logisch menselijk dieet is.
Oftewel, vanaf heden mag ik mijzelf een pescotarische veganist én weekend flexitariër noemen. Wat zeg je nou, Laatbloeier? Ja, het klinkt ingewikkeld, maar het is eenvoudiger dan het klinkt. Doordeweeks mijd ik dierlijke proteïne met uitzondering van vis. En ‘s weekends laten we de teugels vieren. En dan maar hopen dat in het weekend er niet aankomt wat er gedurende de rest van de week af is gegaan.
Waar het mij in eerste instantie om gaat, is dat het een dieet is wat langdurig makkelijk is vol te houden. Maar wat ik nog belangrijker vind, is dat ik ervan overtuigd ben dat dit dieet beter aansluit bij de evolutie van de mens. Oftewel, het volgt eveneens de filosofie die achter het paleo dieet zit. Met als grootste verschil dat ik wel koolhydraten eet, want ik wil gewoon alles eten – maar in andere proporties!
Ik doe dit nu pas anderhalve week en ik voel me er heel lekker bij. Een verschil in gewicht kan ik helaas niet geven, want ik sta nooit op een weegschaal. Sterker nog, ik heb alleen een keukenweegschaaltje. Ik zou dus bij iemand anders mij moeten wegen. Maar ik zal jullie op de hoogte houden als ik fysieke veranderingen bespeur.
Dank je Mamma van MamaPlaneet 😉
In een eerdere versie schreef ik nog dat vrijwel alle ouderdomsdingetjes waar een ieder mee zit, vaak door de andere sekse als aantrekkelijk wordt ervaren. Het enige nadeel is wel dat als je het zelf niet mooi of fijn vindt, dan kan dat gevolgen hebben voor je zelfvertrouwen – wat weer effect heeft op hoe je je presenteert en dat kan uiteindelijk die complete aantrekkelijkheid onderuithalen. Lekker in je vel zitten is dan ook het beste wat je kunt doen. Ik dank dat ik dit weekend maar wat speculaastruffels moet eten 😛
Hier ook helaas. Na de zwangerschappen werd mijn gewicht ineens een dingetje. Ook ik ben een laatbloeier Dennis. Leuk geschreven!
Hi Dianan,
Dat is dus ook mijn streven! Maximaal 2 keer per week vlees, vandaar de term ‘weekend flexitariër’! ‘s Weekends vind ik dat ik dierlijke proteïne mag hebben, maar dat moet dan wel gecontroleerd zijn. Dus niet ineens één groot vleesfestijn omdat het weekend is. Ja, en inderdaad ligt verder de focus op de hoeveelheid vet, suiker en zout binnen beperkingen houden. 😀
Dank je Fleur,
Uiteraard heb ik het ook helemaal niet over ‘een dieet’ volgen, maar de zoektocht naar ‘het dieet van de mens’ uitgedrukt in bepaalde hoeveelheden. Meer plantaardig eten laat mij nu al lekkerder in mijn vel zitten, maar ik vermoed dat ik de komende weken/maanden nog meer ga ontdekken. 😉
Dank je Karen,
Daarom spreek ik ook van het verschil tussen het werkwoord en het zelfstandig naamwoord. Nieuwe eetgewoontes aanleren is makkelijker vol te houden, omdat je geen einddoel voor ogen hebt. Als ik zou willen afvallen had ik hoogstwaarschijnlijk een streefgewicht als doel. Ik heb als doel lekkerder in mijn vel zitten, enkel door wat ik eet. 😉
Hi Sandra,
Deze Brabo beschouwt zichzelf natuurlijk ook als Bourgondiër! Én ik begrijp je afkeer voor het woord flexitariër 😀 Ik word wars van iedere stempel op eten. Als ergens ‘vegetarisch’ op staat, krijg ik al stuiptrekkingen. En dat terwijl ik juist meer plantaardig en minder dierlijke proteïne wil eten.
Hoe dan ook, ik zal jullie op de hoogte houden van mijn bevindingen 😉
Ben benieuwd naar je ervaring. Zelf probeer ik maar 1 a 2 keer per week vlees te eten en het snoepen wat achterwegen te laten. Maar echt diëten heb ik nooit gedaan. Wel tellen van voedingsstoffen maar dat was meer omdat ik veel deed sporten en bepaalde voedingstoffen te kort kwam.
Officieel krijg je een dieet bij een medische aandoening. Wil je afvallen dat moet je je eetgedrag aanpassen en niet alleen wat je eet. Op de weegschaal staan hoeft ook niet, want het gaat er om dat jij je goed voelt in je lijf en dat vertellen de cijfertjes op de weegschaal je niet. Succes
Variatie is inderdaad belangrijk om je dieet vol te houden. Ik dieet al van toen ik heel jong was en het altijd volhouden is heel moeilijk.
x Karen
Ik ben heel benieuwd naar je ervaringen in deze. Ik ben zelf ook voor een aanpassing van levensstijl en dan eentje die vol te houden is. Ik heb alleen een Godsgruwelijke hekel aan het woord flexitariër. Ik ben een Bourgondiër die eet wat lekker is en dat dat dan gezond en soms of eigenlijk vaak ook zonder dierlijk proteïne is, tsja dat is gewoon zo…. Niks geen levensovertuiging… 😉
Dank je Nicole,
Ik zal over een paar maanden sowieso op dit stuk terugkomen. Maar ik heb nu al het gevoel dat er iets positiefs uitkomt. Nu maar hopen dat het positieve in ieder geval is dat de schijnzwangerschap langzaam ten einde loopt 😛
Dank je Renata,
Helaas kan ik geen krediet daarvoor op me nemen, aangezien ze van Pixabay afkomen. Maar de foto was er natuurlijk wel op uitgekozen én mijn groenten, vruchten en noten zien er even uitnodigend uit – die van jou van ook 😉
Ik ben benieuwd naar de resultaten. En ik ben het helemaal met je eens dat je beter je basis eetgewoontes kunt aanpakken dan een dieet volgen.
De groentjes en vruchten op je foto zien er in elk geval uitnodigend uit 🙂