Hoe je zo een gezin ook wilt noemen, er zijn er altijd 1 of 2 die niet gelukkig zijn met de situatie. Vaak is dat een ex. Nog vaker is dat een kind van een ex die geen nieuwe partner accepteert. In extreme gevallen zit zo een nieuwe partner ook helemaal niet op een kind te wachten…
Mijn eigen verhaal als stiefkind /kind uit een samengesteld gezin, en moeder in een samengesteld gezin.
Ik heb het geloof ik nu wel van alle kanten gezien. Als stiefkind, als stiefzus en als partner van stiefvader. Toen ik werd geboren hadden allebei mijn ouders al een kind uit een andere relatie. Mijn broer woonde bij mij, en mijn zus woonde toen nog in Suriname bij haar moeder. Het plan was dat ze ooit bij ons kwam wonen, maar dat ging niet helemaal lekker.
Tussen mijn vader en broer was het contact altijd heel goed. Hij behandelde mijn broer ook niet als een stiefkind. Nou was hij er verder weinig dus dat scheelt dan wel denk ik. Later botsten zij toch wel wat meer. De liefde is er, maar de band zoals vroeger zal denk ik niet meer hersteld worden.
Toen ik 11 was kreeg mijn moeder een nieuwe relatie. Zo werd ik plotseling zelf het stiefkind. In het begin was dat heel gezellig. Maar later bleek dat hij echt helemaal niet op kinderen zat te wachten. Mijn broer was dus al vrij snel altijd de deur uit en daarna helemaal weg. Ik bleef achter in een gezin waar niemand had willen zitten. Helaas is het zo dat als vrouwen mishandeld worden ze vaak verlamd zijn van angst en je kunt ze weinig kwalijk nemen. Hadden we het graag anders gezien, zeker weten. Maar daar kun je niet zoveel aan doen.
Nu ben ik zelf toen mijn oudste 2 was bij mijn ex weggegaan. Deze man is/was niet geschikt als vader of man om het even netjes te brengen. Toen zij 7 was kwam daar mijn huidige partner bij. Uiteraard ging dat niet over 1 nacht ijs, en hebben wij eerst gewacht tot zij helemaal gewend aan hem was en er zelf om vroeg voor we überhaupt ook maar naar elkaar durfden te kijken als zij erbij was. Nu is daar ook nog een kleintje bij.
Mijn samengestelde gezin
In het begin was het echt heel leuk. We hadden met zijn drieën en later met zijn vieren echt de grootste lol. Nu komt de puberteit en botst het echt wel. JE BENT MIJN VADER NIET horen wij vaker dan ons lief is. Gelukkig weten wij hier dat ze ook een soort van aan het rebelleren is.
Haar bio vader laat het zo vaak afweten, dat ze het op iemand moet afreageren. Ze vertrouwd wat dat betreft haar stiefvader of bonuspapa of geef het beestje een naam, genoeg om zo te kunnen doen en te weten dat hij nog steeds van haar zal houden. Sterker nog, het is alleen maar meer. Van beide kanten. Al moet ik zeggen dat nu ze in puberteit zit zij zichzelf heel vaak een stiefkind noemt thuis. Buitenshuis merk ik dat zelfs haar beste vriendinnen soms niet eens weten dat ze haar bio vader nog ziet, voor hun is de stiefvader gewoon haar vader.
De stiefouders vs de bio ouders
Ik ben helemaal voor contact en vooral een goed contact met de bio ouders. Zoals bij mijn meisje heb ik echt alles gedaan om hun contact zo soepel mogelijk te laten lopen. Joh, we vieren zelfs haar verjaardag en kerst gewoon samen. Maar zijn contact is zo weinig. Hij appt af en toe, en ziet haar eens in de paar maanden. Hij trekt zijn handen echt volledig van de opvoeding af, en is er alleen voor de leuke foto’s op Facebook of een keertje shoppen.
In mijn geval is de stiefvader dus echt 10x meer waard dan de bio vader. Maar ik ken genoeg bio vaders die wel heel goed voor hun kinderen zorgen, ook al wonen ze niet bij elkaar. Die wel gewoon op de belangrijke momenten er zijn voor hun kinderen en alles voor ze over hebben.
Helaas worden vaak juist deze vaders compleet genegeerd door een boze moeder en een nieuwe vriend. Uit jaloezie of gewoon uit wraak. De kinderen zijn daar zo vaak de dupe van. Dat zo een kind dan verplicht bij boze mama moet wonen is vreselijk. Je leest en hoort soms echt schrijnende gevallen, waar ouders gewoon totaal vergeten wie de belangrijke persoon is in dit geval. En dat is het kind. Het moet altijd draaien om het kind. Niet om jou. Jij bent al gescheiden. Je kunt op zijn minst proberen om het voor de kinderen zo draaglijk mogelijk te maken. Bijvoorbeeld door nooit slecht over de andere ouder te praten, al is het nog zo een lamlul of kutwijf.
Als de stiefouder geen kinderen wil
Kijk je zou toch denken dat je geen relatie neemt met iemand die een hekel heeft aan kinderen. Maar helaas is dat niet altijd het geval. Dan komt zo een kind te wonen bij iemand die ze helemaal niet moet. De verhalen uit het nieuws ken je.. Wist je dat de meeste ongevallen in gezinnen gebeuren door stiefouders? Best eng om te weten.
Gelukkig kan ik je vertellen dat er ook echt heel goede en lieve stiefouders zijn. Alleen het idee dat het vaker fout dan goed gaat, zorgt er wel voor dat je echt wel iets voorzichtiger mag zijn met de introductie van ome Jake, ome Hans, en ome Regilio.
Ontdek meer van Pink Pressᡣ𐭩
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Vervelend hoe dat zo kan gaan he? Mijn ex is ook echt heel jaloers. Ik hoop dat als mijn meisje straks 22 is zij haar bonus papa net zo waardeert als jouw dochter!
Ik ben zelf ook bonus mama. De dochter van mijn vader is op haar 3 jarige leeftijd door haar moeder in de steek gelaten omdat ze koos voor haar nieuwe man en carrière. Ze is dus opgevoed bij haar papa daarvan heb ik 7 jaar fulltime voor haar gezorgd. We waren een echt gezin met ons drietjes. Maar haar moeder was heel erg jaloers op ons contact en heeft jaren mijn leven zuur gemaakt, ben er zelfs voor in therapie geweest. Want ik kreeg overal de schuld van en zijn er hele erge dingen over mij gezegd. Gelukkig hebben L en ik een hele goede band en heeft ze, nu is ze 22 jaar, verteld dat ze mij nog steeds ziet als tweede mama en dat ze altijd enorm heeft gewaardeerd wat ik voor haar gedaan heb! Mijn man en ik hebben echter al 8 jaar geen contact meer met de biologische moeder, vanwege alle haat en nijd. Dit terwijl wij ook bij elkaar over de vloer kwamen met kerst en verjaardagen!
Mooi geschreven en ik kan me voorstellen dat het voor beide kanten niet makkelijk zal zijn. Zo iemand neemt als je stiefkind bent toch een beetje, soms ook ongewild of onbewust de plek van je vader of moeder in. Dat willen ze natuurlijk niet, maar er moet toch samen voor het kind gezorgd worden. Ik denk dat als je samen goed praat, alles rustig aan doet en veel geduld hebt het wel goed zal komen. Maar vaak ontbreekt het aan alle drie. De ouders zijn vaak klaar met hun oude partner waarbij ze ongelukkig waren en willen als een stoomtrein door met de volgende partner. Ik ken ook veel gevallen waarin het wel goed gaat. Maar dat is echt afhankelijk van die stiefouder/stiefkind.
Het lijkt me zo’n nare situatie, voor elke partij dan ook. Ik vind het knap van je dat je je dochter zo hoog in het vaandel hebt, dan heeft niet iedere ouder namelijk! Hopelijk komt je ex tot inkeer.
Mooi hoe je het uitgelegd hebt. Ik heb zelf ook een bonusvader en ben heel blij dat hij in mijn leven gekomen is. Mijn moeder heeft dat voor mij toen ook heel rustig opgebouwd en ben haar daar nog steeds erg dankbaar voor.
Wat lijkt mij dat moeilijk. Ik snap de kind ook maar je probeerd het altijd zo goed mogelijk te laten lopen.
Ik blijf het moeilijk vinden: een kind zou gewoon op moeten groeien zonder zorgen, bij zijn biologische ouders. En als dat niet gaat: dan inderdaad HEEL voorzichtig te werk gaan, want het kind heeft niet voor deze situatie gekozen, maar kan zomaar in een nare situatie terecht komen. Beangstigend inderdaad dat de meeste ongelukken gebeuren in gezinnen met stiefouders…
ingewikkeld allemaal. Zelf heb ik moeite met het woord stiefmoeder, -vader. Omdat in mijn beleving je het woord pas moet gebruiken als de vader of moeder is overleden.
Ik zou niet willen dat mijn kinderen de vriendin van mijn man, stiefmoeder zouden noemen. Want ik ben hun moeder. En niet zij.
p.s. dit is een voorbeeld. Mijn man en ik zijn nog gewoon bij elkaar en eigenlijk gun ik dit ieder kind.
Dat is hier nu dus ook. Ze wil gewoon echt geen contact meer met hem. Was het nou een goede vader dan kun je daar nog tegen in gaan. Maar ze heeft er eigenlijk alleen nog maar stress van gehad. Hoe gaat het met jouw dochter?
mooi verhaal ! ik hebvoor mijn dochter altijd het contact met d ebio vader gestimuleerd : kerst en verjaardagen met zijn allen, met 2 vaders naar de ouder avonden. Toch kon ik niet voorkomen dat zij de band met hem verbrak toen ze 16 was.
Mooi, en evenwichtig verhaal. Ik vind het fijn om te lezen dat je het contact met de biologische vader stimuleert; en super dat je dochter zich veilig genoeg voelt bij je nieuwe partner om boos tegen hem te doen. Dat lijkt me een goed teken.
Als moeders het contact tussen kind en biologische vader saboteren uit nijd, lijkt me dat echt een ramp voor zowel vader als kind.