Waar je vroeger nog regelmatig hoorde dat vooral vrouwen geen commentaar durfde te geven, of nog erger, haar mening over iets. Zijn we nu toch wel flink doorgeslagen in die eigen mening geven.
Een hele tijd terug schreef ik al over de De beeldscherm heldinnen.. Dat mensen vanachter hun scherm toch wel heel hard hun mening verkondigen. Nu dit jaar lijkt het wel of iedereen los gaat.
Het mag duidelijk zijn dat een ander het altijd beter weet. Als je een vraag stelt in een groep dan zijn er altijd vrouwen die niet eens de vraag beantwoorden maar direct gaan voor de kill. Want hoe durf je! En dan kan het iets heel simpels zijn als de badkamer lichtblauw in plaats van donkerblauw te verven zonder overleg met partner.
Beslissen over de kinderen zonder de (ex) partner te betrekken, hoe klein de beslissing ook mag zijn, en wat voor klootzak of kutwijf je ook aan de hand mag hebben. Jij bent altijd fout.
Kinderen, vooral onze heilige pubers, zijn pertinent zielig.
Ik snap het, ze hebben nu een kutperiode. Dat is echt heel vervelend en ik vraag mij echt af of ze hier later geen trauma van krijgen. Aan de andere kant denk ik, weet je, de meeste zijn nog steeds thuis. Ze kunnen afspreken met een vriend of vriendin, en urenlang snappen en gamen met de hele wereld. Ze krijgen hier nog steeds iets van les. Het is geen ideale situatie, maar aangezien we zulke fragiele personen hebben thuis is dit misschien ook wel iets wat ze wat harder maakt. Dat ze niet alles vanzelfsprekend moeten nemen. Als je dit hardop zegt kun je dat beter anoniem doen. Het is namelijk zware kindermishandeling.
En waar vroeger nog wel eens nare woorden werden gezegd, nu wordt je hele familie erbij betrokken. Je wordt echt door de goot heen en terug gehaald. Waarom moet het zo hard?
Dat je in een vrij land woont en je mening mag geven, betekent niet dat je die ook moet geven.
Maar het is niet alleen online. Ook in het echte leven lijkt de wereld bozer. Iedereen moet maar zeggen wat hij of zij denkt. Meteen ook. Waar een paar maanden geleden nog iets van saamhorigheid was. Samen klappen, de ene na de andere actie om elkaar te helpen werd uit de grond gestampt. Nu is het echt haat en nijd online en offline.
Neem de supermarkt. Je bent een kuthoer omdat je mensen de ruimte geeft, en een kuthoer als je kind mee de supermarkt in loopt. Laatst was er zelfs een vrouw die haar man zo aan het commanderen en beledigen was dat ik er spontaan medelijden mee kreeg. Maar ja, door die “kut corona” moest haar familie nu in delen komen op visite en dat was belachelijk en zijn schuld.
Ben je voor de vaccinaties of er tegen, geloof je wel of niet in corona, het kan niet meer door 1 deur. De opinies worden steeds heftiger en het lijkt wel of je een standpunt MOET nemen. Je wilt enthousiast een vaccinatie of je bent pertinent tegen. Ik moet mijzelf verdedigen tegen mensen in mijn inbox die vinden dat ook al zijn er 1000 bewijzen wat corona is, maar Karen uit Californië schrijft op haar Facebook dat het nep is en hup dat is de grote waarheid.
Is het een fout experiment, komt het van de aliens, krijgen we allemaal een chip? Het kan allemaal, maar wat het ook is, mensen worden er ziek van en gaan er dood aan. De regering in de wereld is duidelijk niet op de hoogte wtf er met ons gebeurt anders hadden ze andere en duidelijkere maatregelen genomen. Dan hadden de chips al klaar gestaan. Of op je hoofd gestraald via de 5g satelliet. Dus ik wil niet overgehaald worden tot andere gedachtes. Ik wil geen ruzie met vrienden en een standpunt moeten aannemen waar ik zelf ook mijn twijfels over heb. Dat er een ziekte is twijfel ik niet over, dat ik moet luisteren naar wat de regering van mij vraagt vind ik net zo iets als “gij mag niet stelen”. Je kunt 1000 dingen bedenken waarom stelen wel goed kan zijn, maar het blijft toch regels overtreden.
Als je een verkeerde benoeming aan een kleur, niet kleur, hij/zij/hun geeft ben je een boomer, racist en discrimineer je en moet je dood. Je mag geen vragen stellen waarom iemand een standpunt, mening, of opinie heeft, want dat hoor je gewoon te weten. Je moet alles weten. Ieder zijn standpunt over alle zaken, dat hoor je te weten. Je mag er alleen niets over vragen om zoiets te weten.
Ook moet je foutloos zijn. Foutloos schrijven, foutloos lichaam – je bent curvy of een gratenpakhuis, een fitness fanatiekeling of bang om het überhaupt een naam te geven want je kwetst daar hele groepen mee en dan moet je dood -, foutloze foto’s, een foutloos leven of pronken met al je tekortkomingen, angsten en demonen. Dat is namelijk grappig.
Je moet lief en enthousiast reageren op alle foute teksten die mannen/jongens – het begint al in de pubertijd – naar je sturen. Anders ben je een hoer en moet je dood.
Is het je al opgevallen dat ik vaak zeg “en dan moet je dood”? Dat is omdat daar graag mee gestrooid wordt. Als je niet het perfecte wezen bent die mensen verwachten dat je bent zonder jou ook maar te kennen, moet je dood. Kun je doodvallen, kun je onder een auto lopen, kun je ziekte a t/m z krijgen. Dood dus.
Je moet op alle momenten van de dag sociaal gewenst gedrag vertonen. Klappen voor de zorg zijn we al lang vergeten, sterker nog, ze hebben het helemaal niet zwaar en het zijn allemaal leugens. Ik denk dat het allemaal wel minder kan met die meningen en heftige uitingen. Misschien gewoon eens niets zeggen, niet reageren als je dat liedje niet leuk vond of die baby niet zo knap als dat de moeder zelf vind. Misschien mensen gewoon eens in hun waarde laten en geen felle discussie aangaan als je het niet eens bent. Als iemand net vegan is geworden en de fout in gaat door te vertellen dat die af en toe nog kaas eet, niet meteen naar de hel verbannen.
Dat je een mening mag geven betekent niet dat je het ook ongezouten moet geven. Het feit dat je zo meteen een antwoord kunt typen is best gevaarlijk. Je kunt overwegen om het eerst hardop te zeggen. Doen alsof die persoon voor je staat. Zou je dan hetzelfde zeggen?
Wellicht een goed voornemen voor dit nieuwe jaar?
