Het is even wennen,
Één op de middelbare school en twee op de basisschool dicht bij huis. Niet meer met zijn 4en elke ochtend samen in de auto 25 km rijden voor we bij school zijn, nee nu rent iedereen een beetje als een stelletje kippen zonder kop in de rondte.
Om de oudste te laten wennen aan het nieuwe leven als middelbare scholier, heb ik in mijn OCD achtige trekken me teveel bemoeid met het ‘volwassen schoolleven’. Ik heb het rooster ontcijfert, wat zelfs voor mij al een wiskunde oefening was. Deze in de agenda van mezelf en mijn kind geschreven. Voor alle duidelijkheid heb ik deze eerste week volledig ingeschreven omdat het ook nog eens een verkort rooster is ter introductie. Dus feitelijk wist mijn kind totaal niet wat er ging gebeuren deze week, ik wel!
Maandag zou alleen uitleg zijn van het laptop gebruik. Ik dacht slim te zijn door mijn kind op de digitale lessen in te schrijven. Scheelt weer boeken was mijn beredenering. Niets is minder waar. Toen we vrijdag (God dank zonder de twee jongsten) de schoolboeken gingen halen, bleken mijn 3 meegenomen tassen geen overbodige luxe. Maar liefst 12,5 kg verdeeld over 29 boeken kregen we mee en de laptop. Ik heb ze letterlijk gewogen uit pure nieuwsgierigheid en OCD tik.
Dat weekend heb ik me heerlijk uitgeleefd op het kaften van de boeken teweten 3 uur lang therapeutisch bezig zijn. Ik kaft nog wel snel en netjes. Mijn kind had dit natuurlijk zelf moeten doen. Maar na 1x voordoen en aan de frustraties van ons beiden te zien, leek het mij voor onze relatie en humeur, beter als ik het zelf zou afmaken. Dankbaarheid was er gelukkig wel en ik was zelf ook erg tevreden met het mooi gekafte resultaat.
Maandag was zo gezegd alleen de laptop, agenda en etui nodig. Omdat die dag alleen de functies van het nieuwe speelgoedje uitgelegd zouden worden. Zo gepland en gestructureerd als ik ‘kan’ zijn (want dat is niet altijd zo hoor, ADD en OCD gaan niet altijd even vloeiend samen ziet u?) Zag ik dat mijn kind de dag erop 12 boeken nodig zou hebben met een netto gewicht van maar liefst 6,5 kg. Dus ik dacht.. (handig he van mij) “Neem vast de helft mee, leg die in je kluisje dan heb je morgen niet zo’n zware tas”. Met wat zuchten, kreunen dat ik vertaalde in “Mama, waar bemoei je je mee” werd het toch braaf opgevolgd. Gelukkig, ik heb nog een beetje invloed op mijn tiener .. Geniet er maar van mama, dat zal niet lang meer zo zijn.
Dinsdag begon de eerste echte schooldag voor ons allemaal. De Tiener moest gelijk of eigenlijk zelfs iets eerder de deur uit als de rest. Beneden aangekomen, zie ik de laptop, open en wel op de bank liggen aan de oplader. In een “visioen flitst” zie ik al voor me hoe de twee ADHD kids op de bank heen en weer springen en voor ik kan ingrijpen boven op de laptop ploffen… de rest kunt u zich vast wel indenken. Dus ik pak netjes de laptop, haal de stekkers eruit en klap hem dicht. Leg de snoeren en laptop netjes op de salontafel bij elkaar zodat mijn tiener niets kon vergeten. De gymtas (die ook die dag nog nodig was) had ik de avond ervoor al ingepakt. Net als de rest van de boeken voor die dag. Agenda en etui was met de eerste stapel boeken al in het kluisje op school achter gebleven. “We’re sealed”.. er kan niets mis gaan (dacht ik)
De jongste springt zoals voorspelt alle kanten op, luistert niet of amper en de middelste is eigenlijk de enige die reageert en zelfs mijn vragen voor is. Voor ik hem opdracht geef zijn schoenen aan te doen ziet ie er uit als Pipo de clown. Zwart shirt met lange mouw, kort shirt met rood erover heen, grijze jogging broek en blauwe Croccs. Een OMG moment dus. Ik heb hem gisteren beloofd dat als hij zijn spijkerbroek zou dragen hij vandaag zelf zijn kleding mocht uit kiezen. Dus technisch sta ik met mijn rug tegen de muur. Maar… ik kan wel een opmerking over zijn Croccs maken. “Doe even andere schoenen aan schat, het regent” (Tja zomer vakantie is voorbij en het regent meteen weer pijpenstelen, That’s Nederland) Ondanks wat protest en gemor doet ie toch andere schoenen aan.. “Hij is braaf”
De jongste springt druk over de banken in zijn luier en rent elke keer voor me weg. zucht Weten jullie nog mijn lepeltjes verhaal?? Mijn fibro loert al weer op mijn energie niveau en ik voel hem zakken. 7:45 en nu al moe??? De Tiener komt met oordopjes en de vergroeide telefoon in de hand naar beneden. Ik heb gisteren de regel uitgesproken dat de telefoon om 20:30 ingeleverd wordt voor het slapen maar na het ontwaken zit ie alweer klem in de hand zie ik. Geen contact meer mogelijk. Ogen op het beeld scherm en oortjes in. Einde verhaal. Ze wil de deur uit lopen. Ik had de fiets al gepakt, opgepompt en droog gemaakt. (voorband was iets wat leeg gelopen, dacht eerst lek, maar gelukkig bleek er alleen een ventiel los geraakt te zijn) De veel te dure maar mooie Eastpack tas glijdt in het mandje. “Je Gym tas schat” dromerige ogen kijken me aan, de vrije hand trekt een oortje uit het oor “Huh?” gromt het naar me “Je Gymtas..?” Zucht, steun, mopper en roept geïrriteerd “Jezus Christus, ook dat nog?!” “Nou schat,, denk niet dat Jezus mee gymt maar je tas ligt boven in je kamer”. Boven hoor ik haar mopperen dat het een te grote tas is, daar gaat ze echt niet mee lopen. Etc etc. Het is een hele mooie Adidas Legertas die ze van haar vader had gehad voor haar voetbalspullen en zo groot is ie helemaal niet. Ze komt terug naar beneden moppert dat ze al weg had moeten zijn en haalt een andere tas van de kapstok. Ze komt naar me toe, ik doe haar gympen erin. “Waar is de rest?” durf ik haar te vragen. weer dromerige ogen “De rest van je gymspullen???” Zij weer naar boven om de ‘verkeerde’ tas te halen. Spullen erin en klaar. “Heb je nu alles schat?” “Jaaaah Mam” klinkt er geïrriteerd. “Ze wachten om me, ja?” en ze fietst weg. Ik krijg nog net een vluchtig kusje op mijn wang geplakt
In middels zijn de twee jongsten klaar met aankleden. Toppers! De jongste heeft zelfs zijn fietshelm al op. Zonder jas natuurlijk, dat dan weer wel. De middelste staat keurig bij zijn fiets te wachten die ik ook al uit de schuur had gehaald. De poes is naar buiten geglipt en staat ons in de tuin aan te kijken van ‘wat een drukte zeg, ik ben weg’. Opeens overvalt mij het gevoel:”ik ben dood moe”.
Ik sta bij mijn scooter, nadat ik daar ook nog het slot en regenzeil van heb afgehaald moet ik het zadel nog drogen met een handdoek. Heerlijk Hollandse zomers. “shit, de gymtas van mijn middelste’ gelukkig bedenk ik het nog op tijd. Broodjes, check, drinken, check, fruit, check, gymkleding check. Zodra ik naar binnen loop om de gymtas te pakken zie ik daar op de salon tafel… Jawel.. DE LAPTOP nog liggen. ‘GVD MUTS!’ gaat er door mijn hoofd! Snel pak ik nog een tas, mijn portemonnee en de laptop. Stuur mijn dochter een berichtje dat ze hem vergeten is en ik hem kom brengen. (moet wel even eerst tanken want mijn scooter rijd nu op reserve en haar school is 5km van huis).
Gelukkig is ze blij als ze me ziet op school en staat ze niet geheel voor lul omdat mama op haar nieuwe school is, de kids en de juf vindt het nogal lief en stoer van me dat ik haar uit de brand geholpen heb. Ik kom binnen vallen bij het ‘mentor uurtje’ dus ik pak mijn kans en grap; ”Dit is de perfecte demonstratie van een ‘Mentor moment’; dit is de eerste en laatste keer dat ik je laptop kom na brengen” Maar ik krijg een gemeende kus van haar op mijn wang en een trotse glimlach. Dus mijn dag is weer goed gemaakt.
Wij moeten nog allemaal wennen aan het nieuwe leven in ons nieuwe woonplaats en met de nieuwe scholen en nieuwe gewoontes die ons nog eigen moeten worden. Hoe was jullie eerste schooldag?
Ik ben zelf juf en mijn zoontje gaat nog naar de onthaalmoeder. Ik heb gelukkig nog niet zo’n last van die stress. Geef me nog een jaartje en half en dan laat ik het weten.
Ik word al moe als ik het lees…. 😉
Bij ons is het feest vandaag begonnen, maar hier alleen twee meisjes naar de basisschool!
Yep. .Zo ben ik echt. Hihi
hahahaha, dat je echt die boeken gewogen hebt joh! Lekker rommelig die eerste tijd op school! Gelukkig is het snel weer vakantie!