Oudergesprekken zijn momenten waar ik altijd met een mix van nieuwsgierigheid en lichte paniek naartoe ga. Want laten we eerlijk zijn, je weet nooit wat je te horen krijgt. Is mijn kind een modelstudent, of brengen ze meer tijd door met dagdromen dan met opletten? Elke ouder kent die zenuwachtige spanning.
De ene keer word ik verwelkomd met complimenten en verhalen over hoe geweldig mijn tiener het doet. Ik glimlach trots en probeer nonchalant te knikken, alsof ik dit al die tijd al wist. De andere keer krijg ik een waslijst aan verbeterpunten voorgeschoteld. “Hij moet beter opletten in de les.” “Ze zou wat meer huiswerk kunnen maken.” En daar zit ik dan, knikkend, terwijl ik in gedachten mijn eigen huiswerk maak: hoe ga ik dit thuis bespreken?
Soms gaat het niet zoals gepland. Zoals die keer dat ik vergat dat het oudergesprek via Zoom was en ik half in mijn pyjama verscheen. Mijn tiener was niet bepaald amused toen hij erachter kwam, en ik moest mezelf in alle bochten wringen om het weer goed te maken. Maar hé, wat is het leven zonder een beetje humor, toch?
Wat ik heb geleerd? Dat oudergesprekken niet alleen over je kind gaan, maar ook over jou als ouder. Hoe ga je om met kritiek? Hoe reageer je op de complimenten? En vooral, hoe blijf je rustig en ondersteunend, zelfs als je hoort dat je tiener nog steeds niet begrijpt waarom huiswerk belangrijk is?
Dus, terwijl ik me voorbereid op het volgende oudergesprek, haal ik diep adem en herinner ik mezelf eraan dat het allemaal goed komt. Want uiteindelijk is het belangrijkste niet wat er op dat papiertje staat, maar de relatie die je met je tiener opbouwt.