Dit vind ik eigenlijk best moeilijk om over te schrijven, want het klinkt zo suf als je het hardop zegt? Maar ik doe het toch maar, want ik zie online ben ik niet de enige die dit soms best moeilijk vind.
Toen ik 20+ was..
Toen was mijn leven echt Insta waardig. Ik ging de hele wereld over, ik ontmoette de ene na de andere celeb en sliep in de meest luxe villa’s die je ooit hebt gezien. Maar toen was er nog geen insta. Beetje jammer wel. Aan de andere misschien maar goed ook ahum.
Nu werk ik grotendeels met Instagram. Daar komen de meeste opdrachten vandaan, daarna de affiliate inkomsten en dan de advertorials die overal het algemeen samen met Instagram weer gaan.
En op Instagram domineren de 20+. Aan de ene kant de traveller’s en fitgirls met prachtige lichamen en een feed om van te kwijlen. Ze reizen de wereld rond en doen dat in allerlei posities, in geweldige outfits en hun haar zit altijd goed. Dan heb je de foodies die geen slechte foto lijken te kunnen nemen. Serieus dat ik het nog steeds goed vind dat de nieuwe generatie met alle technologie opgroeit, binnen 5 minuten weten ze alle truukjes en zetten een Oscar waardige video in elkaar.
Dan heb je de mamabloggers
Ook hier domineren de 20+, al zou je dat niet altijd zeggen. En hier raak ik van in de war. Ik denk serieus dat ik een aantal jaar achterloop? Zij leven over het algemeen hetzelfde leven als ik al zijn ze minder snel moe. Zo vergeet ik soms echt dat meeste van mijn vriendinnen onder de 30 zijn, veel zou ik echt 10 jaar ouder geven. Niet qua uiterlijk maar qua gedrag. Of wat ik ik al zei, misschien ben ik wel te “jong” in gedrag? Verwarrend vind je niet? Heb jij dat ook?
Hoe moet je je dan kleden?
Hier hoorde ik altijd, en vond ik zelf, dat als je 40+ bent dan ben je oud. Nou ben ik het en ja ergens ben ik oud. Die extra 15 tot 20 jaar levenservaring telt wel. Laatst zei er 1 dat ik toch al rimpeltjes krijg, zij nog helemaal niet. Nee, dat zou ook sneu zijn met 25. Alhoewel ik soms meiden zie van nog geen 30 die meer rimpels hebben dan mijn oma ooit had? Zou het al die makeup zijn?
Mijn kledingstijl is inmiddels niet veel veranderd van 20 jaar geleden. Oké, die crop tops laat ik voor mijn dochter, maar verder is het redelijk hetzelfde. Een lange jurk of rok, skinny jeans en jumpsuits. De nette pantalons zijn nu van die broeken die netjes lijken, en de oversized baggy skaterpants zijn nu trainingsbroeken.
Dat is grappig, want ik dacht vroeger altijd dat je met 40+ als oma moest kleden. Maar over het algemeen zie ik er dus uit als een 20+.
Zo gedraag ik mij ook nog soms, maar ik voel mij echt 43. Mijn lichaam doet rare dingen, ik maak heel andere keuzes. En toch moet ik dan soms weer denken als een 20+ om de juiste foto’s te plaatsen, om op events gesprekken te kunnen voeren. Snap je de identiteitscrisis? Van wel en niet? En als dan de 20+ zich ook nog met mij gaat vergelijken wordt het helemaal awkward.
Gelukkig heb ik een psychiater die met mij meedenkt om de gouden middenweg te vinden. Mijn eigen plek, en mijn eigen stijl. Een eigen identiteit. Deze is natuurlijk al weg doordat ik iemand uit mijn leven heb gezet die bepalend was voor mijn identiteit. Deze huidige crisis komt daar ook zeker uit voort. Je zoekt toch ergens naar wie je bent, waar je voor staat. En ja, die overgang zet ook lekker door dus ik bedenk dit allemaal tussen de paniekaanvallen, slapeloosheid en poeh wat is het warm momenten door. Ik heb begrepen dat Famosan van dokter Vogel echt wonderen verricht bij de overgang, heb jij daar ervaring mee?
Misschien zou een life coach ook wel slim zijn? Heb jij hier tips in?
hahaha ja dat laat je pas weer een beetje los rond je veertigste
Ik ben sinds 2 maanden 30. Het voelt zo vreemd om geen twintiger meer te zijn. Ineens probeer je je anders te gedragen omdat het hoort. Als ik naar mijn sportieve kleding en sneakers kijk ben ik gewoon qua leeftijd 18 🤣. Laatst zei iemand ben je 20? Dat is wel leuk.
dat herken ik ook hoor, ik durfde alles!
Maar aan de andere kant, wij zitten er ook toch? We zijn vast niet de enige twee 🙂 Ik zou het gewoon proberen.
Zo herkenbaar! Had dus net een heel verhaal getikt. Weg!!!
Maar ik snap het helemaal. Ik denk juist vaak. Ik ga ook bloggen want het is allemaal blond en jong. Wat meer kleur en ervaring is vast we leuk. Maar ja mijn doelgroep ( mijn leeftijdgenoten) zitten helemaal niet op Instagram of zitten erop maar verder ook niet. Of kijken geen blogs en vlogs.
Maar het knaagt toch nog steeds.
Herkenbaar ja, ik mis de vrijblijvendheid die ik als twintiger wel had. Van niet-nadenken-gewoon-doen naar alles overdenken. En hoewel ik idd ergens blij ben dat die periode niet gedocumenteerd is, zou ik willen dat ik een klein beetje van mijn jongere zelf kon terugvinden.