Op 16-01-2016 word ik dus 40.. even slikken, dan ben ik dus op de helft van mijn leven. Voor mij was 40 altijd oud, richting bejaard aan. Voor veel jongeren ook.Ik kan je zeggen dat veel mensen met 80 jaar nog niet de helft hebben uitgespookt of meegemaakt in hun leven als ik bij 40, dus ik kijk met enorm veel plezier, stiekeme lachjes, boosheid, verdriet en “dat was ik niet hoor” op die periode terug. Ik heb niet het idee dat ik iets heb gemist, of iets moet inhalen.
Ik doe nu wat ik mijn hele leven wilde doen:
Schrijven en fotografie .Misschien niet hoe ik het voor ogen had, en ook had ik misschien wel eerder kunnen beginnen. Maar aan de andere kant had ik dan niet mijn leven gehad zoals het nu is. En dat is prima. Ik ben nu rustig genoeg om iets af te maken, minder spring in het veld om het doel uit ogen te verliezen, en ben ik niet meer bang iets te missen als ik gewoon thuis op de bank zit.
Ik voel ook dat ik minder tegen bullshit kan.
Wilde ik vroeger iedereen te vriend houden, nu heb ik daar echt maling aan. Ik kan niet meer net doen alsof ik je aardig vind als ik je niets te zeggen heb. Ik zal niet bot of onbeschoft zijn, maar ik doe ook geen moeite. Heb je daar problemen mee, dan is dat echt jouw probleem. Loop je voor de 3000ste keer midden in mijn gezicht te liegen dan had ik je vroeger kans 3001 gegeven, nu is het einde oefening.
Vind je roddelen over mij normaal en word je boos als je het per ongeluk naar mij stuurt en ik je dus betrap? Ook dat is voor mij einde oefening. Zal ik bot worden, nooit meer tegen je praten of ruzie zoeken? Nee hoor, maar een vriendschap? Ook dat zie ik niet zitten.
Mensen die mij laten zitten, mensen die mijn kinderen kwetsen of pijn doen, mensen die continue beloftes verbreken, mensen die continue mijn hulp vragen, maar zelf alle informatie voor zichzelf houden, of nog beter, een ander voor diezelfde informatie gaan betalen, terwijl van jou verwacht word dat je dat als vriendendienst doet, die mensen, die hoeven niet bij mij aan te kloppen meer.
Veel mensen vinden mij hard en bot geworden. En ben ik niet meer die “oude” Judith. Nee, inderdaad, die is er niet meer, de deurmat is vervangen voor een ijzeren spijkermat. Dat doet pijn als je daarop gaat staan. Daarentegen, de mensen die ik wel aardig vind zullen dat ook altijd merken, ik ben heel direct, je merkt of weet het gewoon altijd meteen. Er is echt geen twijfel over mogelijk. Die mensen kunnen ook altijd op mij rekenen.
Mijn lichaam is niet meer zo mooi als met 20.
Het is niet meer zo strak. Maar grappig genoeg, of eigenlijk, zielig genoeg, was ik toen ook erg ontevreden, en zag ik mijzelf met mijn prachtige lichaam eigenlijk hoe ik nu ben. Dus daar ga ik aan werken, om gewoon eens blij in de spiegel te kunnen kijken. Dat heb ik nooit gekund, niet met 10 toen ik zo door het douche putje paste, niet met 20 en een mooi figuur, niet met 30 met prachtige curves, dus 40 word het moment.
Tip! Lees ook over de 30 jaar dip!
Rimpels en grijze haren vind ik wel echt heel erg. Maar gelukkig zijn daar crèmes en verfjes voor, en ga ik daar veelvuldig gebruik van maken! Ik ben altijd al dol geweest op crèmes, en van alles voor je huid, maar vaak allergisch, dus dat word een heerlijke uitdaging. Mijn haar verven doe ik al sinds ik 14 was ofzo, dus ach, we gaan gewoon door. Geen aanrader voor de jonge dames onder ons, het word nu echt heel dun en valt uit enzo. Kun je zonder verven, laat het dan, luister naar deze wijze oude mevrouw!
De gevreesde menopauze heeft zich iets eerder aangekondigd dan verwacht, nog niet doorgezet, maar hello hotflashes!! Wow, die zijn zo niet cool. Behalve als het -40 buiten is, en ik het gewoon niet koud heb. Hartkloppingen zijn doodeng, veel moe, andere lichaamsgeur (nee ik stink niet), emo momenten en Jekyll en Hyde acties zijn de orde van de dag. Gelukkig heb ik goede vitamines, en ben ik begonnen met mijn voeding aan te passen, anders zou het vaker Hyde dan Jekyll zijn denk ik..
Ik heb het idee dat ik beter en dieper nadenk over dingen dan vroeger, maar ik was altijd al een beetje zweverig volgens mijn moeder, dus dat kan ook aan mij liggen.
In mijn hoofd voel ik mij nog steeds niet veel anders dan vroeger verder? Ook de dresscode moet ik nog leren, want daar is weinig in veranderd. Afgezien dat ik nu geen kort topje boven een legging draag of een ini mini bikini bijvoorbeeld. Mijn haar is kort gegaan, maar alleen gedeeltelijk want ik heb een stuk afgeschoren, het moment dat ik hoorde dat veel vrouwen in de middelbare leeftijd dat doen om jong te lijken heb ik maar een weave gekocht :D.
Maar goed, 40 dus.. Tijd voor het “Je hoeft geen U te zeggen hoor” of “Mevrouw zal ik u helpen met oversteken” of “ik had een kind van 20 kunnen hebben, zonder dat ik een tienermoeder zou zijn” of “de goede oude tijd” tijdperk.
Wish me luck, see you on the other side!!
Ik ben al een tijdje 40, er komt al een ander rond getal aan. Ik ben net als jij heel direct, onomwonden. Het kan me niet zo veel schelen als mensen mij ‘cru’ vinden. Ik zeg gewoon wat ik denke maar zal nooit iemand ‘bewust’ kwetsen of beledigen.
Personen die mij niet boeien laat ik ook liever links liggen. Ik zoek toch wel ‘inhoud’ bij mensen. Ik heb een aantal heel goede vriendinnen met karakter en die koester ik.
De spiegel liegt ‘niet’ meer, maar dankzij sporten, gezonde voeding (zonder te overdrijven), veel sociaal plezier en humor voel ik mij stukken jonger dan mijn leeftijd zegt.
Leef je leven zou ik zo zeggen!
Ik ben de veertig inmiddels gepasseerd en het is hier zo gek nog niet : )
Mooi geschreven Judith. En heel erg waar allemaal. Haal het mooie eruit. Vier het leven. En de ongemakkelijke of lastige momenten? Terzijde proberen te schuiven. Je bent wie je bent en dat is een (nog steeds) leuke, mooie en pittige tante die volop in het leven staat op allerlei manieren. Zo vaak heb ik je nog niet ontmoet, maar dat is wat ik eruit heb gehaald / heb onthouden. Hoop je snel weer eens op een ander event te zien. Gaan we lekkere cocktails drinken en vooral voor elkaar zien te krijgen dat we nog ‘je’ genoemd worden, hahaha!
Wow, wat mooi geschreven. Ik heb respect voor je! Vooral dat bullshit verhaal herken ik heel erg. Ik heb soms nog wel moeite om dat vol te houden en geef mensen vaak 2 kansen, maar bij de 3e keer is het dan ook echt raak en over en uit. En joh 40… het is maar een getal. 😉
Het lijkt nu net of je in het verleden een push-over was. Dat terwijl ik je juist altijd een lekkere ‘pittige tante’ heb gevonden en juist daarom altijd zoveel respect voor jou heb gehad (en nog steeds heb). 🙂
40 is niets. Tussen de oren zijn we nog steeds 20. 😉