7 jaar al ben ik de trotse mama van een jongetje. Ik moet je echt eerlijk bekennen, ik vind het heerlijk om een zoontje te hebben.
Wanneer je er goed over nadenkt, is de natuur ook best wel een raar iets. Dat je als vrouw zijnde een man in spe aan het opvoeden bent. Wij weten allemaal dat verschil tussen man en vrouw planeten afstand is. Hoe grappig is het wanneer, ik mijn kleine man nu al dingen zie doen waar ik mij als vrouw stoorde aan mijn ex partner. Vandaar dat het mijn ex is… “Mama waar liggen mijn voetbalschoenen?”. Dit zijn 1 van onze vaak gevoerde gesprekken in huis. Voor de zoveelste keer leg ik uit, dat ze in de gangkast liggen recht voor zijn neus. “Waar dan???”. Wanneer ik dan zelf naar de gangkast loop en hem aanwijs dat ze precies voor zijn neus liggen. Elke keer moet ik weer lachen over zijn verbaasde blik net alsof ik ontdekking van de eeuw heb gedaan.
Ik leer hem nu echt aan, dat vieze kleding in de wasmand hoort en niet op de grond in zijn kamer. Vieze vaat naar de keuken etc.. Je kan niet vroeg genoeg beginnen he. Maar ik geniet intens van mijn kereltje. Ik ben echt zijn allesie, in de ochtend is eerste wat hij meestal zegt: “Mama ik houd van je, liefde van mijn leven”. Dan smelt je toch gewoon, over tig jaar ( ik houd hoop dat het nog heeel lang duurt) heeft hij een andere liefde van zijn leven.
Dingen die hij en zijn vriendjes helemaal geweldig vinden: Poep, dino’s, voetbal, stoeien, boomhutten bouwen, spionnen, oorlogje spelen, stoere auto’s, neuspeuteren, tieten ( mijn volgende blog zal ik daar meer over vertellen). Vraag een willekeurige volwassen man naar zijn interesse’s en zeker 4 dingen die overeenkomen..
Ah wat schattig ‘liefde van mijn leven’. Zo zoet.
Een echte jongen, zo te lezen! En inderdaad, wat goed dat je het positief benadert.
Confronterend is dat soms hé wanneer je dat soort trekjes terug ziet. Toch schrijf je er positief en liefdevol over.