Kraamfeest op een bijzondere locatie: Sea Life

De kinderen van Jip en Janneke

Je hebt van die dagen waarin alle tegenpolen elkaar ontmoeten. Zo’n dag was er vorige week voor mij. Op één dag ontvang je dan een rouwkaart en een uitnodiging voor een kraamfeest. Mijn oude buurman was namelijk overleden en blijkbaar hadden Jip & Janneke een tweeling gekregen. Jip & Janneke, kinderen? De geestelijke ouders zijn toch al enige tijd kassiewijle? En is Janneke, die nu bijna 64 wordt, eigenlijk nog wel vruchtbaar? Ongetwijfeld een klant van Severino Antinori. Dus wie zet, of zetten, het werk van Annie M.G. Schmidt en Fiep Westendorp dan voort? Terwijl mijn ogen de tekst op de uitnodiging verder afspeuren voor opheldering, blijkt niets verder van de waarheid.

De ouders van twee thans nog, hoogstwaarschijnlijk vanwege de nog lopende geslachtsbepaling, naamloze kuikens? Ja, Jip en Janneke zijn een Humboldtpinguïnstel welke resideren in Sea Life Scheveningen. En ik mag met m’n gezin gratis naar binnen om op kraamvisite te gaan. Ah, de extraatjes van wekelijks schrijven voor een goed bezochte Mama-blog. Ach ja, ik wil wel een ‘lekkah’ stukje schrijven over de vruchten van de pinguïnliefde in ruil voor een uitstapje met m’n ‘boefkes’. Bovendien eentje waar ikzelf niet zo snel op zou zijn gekomen. Om het niet te hebben over de noodgedwongen aangehaalde broekriem (welke menig vrijetijdsbesteding met het gezin verhindert en zodoende mijn mannelijkheid aantast), die een dagje Sea Life voor alsnog een ver-van-m’n-bed-show maken.

Met het openbaar vervoer naar Sea Life

Zo gezegd, zo gedaan! Dus afgelopen woensdag sprongen ik en de jongens, direct na school, op de fiets om ons te wagen aan de frequent voorkomende grillige nukken van de NS. Gelukkig werden deze ons bespaard gedurende de rit vanuit de hoofdstad naar de hofstad (dat mag ook wel eens gezegd worden). Uiteraard sprak ‘baby-pinguïns’ de kinderen tot de verbeelding, dus ook zij hebben zich voorbeeldig gedragen gedurende de reis. Misschien dat de voorbereide lunch, boterhammen met roomboter en speculaas plus een pak sinaasappel-perziksap, daar eveneens aan bijdroeg. Zoethoudertjes! En met een volle mond is het iets moeilijker om snijdende verbale uitingen van broederrivaliteit te demonstreren. Maar niet onmogelijk, dus de suikerdistributie zal essentieel zijn geweest.

Vanuit Den Haag Centraal moesten we naar het Kurhaus. Bij het zien van die drie letters, HTM, op de tram moest ik direct aan Harrie Jekkers denken en baalde dat het de negen was, i.p.v. elf, die ik nodig had. Maar het weer maakte een hoop goed, vooral als je wandelt op de boulevard gedurende de laatste meters richting het feestje van de kakelverse ouders. Bij binnenkomst was het niet mijn baard of de verdachte ‘manbag’ waardoor we uit de rij werden geplukt, maar de magische woorden ‘Mommy Loves Pink’ waren goed voor een herinnering aan het verzamelpunt, tijdstip en een polsbandje ter identificatie voor het kraamfeestje. Ah, een bijdrage voor deze zomercollectie aan polsbandjes! In de veronderstelling dat we niet al teveel tijd meer hadden en geen idee waar het pinguïnverblijf is of hoe groot Sea Life is, zijn we langs de route door Sea Life heen gevlogen.

Wij hebben Dory gevonden

Bij aankomst op het pinguïnverblijf waren daar net andere bloggers en vloggers aan het verzamelen. Het was wel een beetje teleurstellend dat de naamloze kuikens net zo groot waren als hun ouders, maar blijkbaar is gedurende de eerste weken hun verendek nog niet waterdicht. Waardoor Jip & Janneke’s ouderinstinct aandrong op de uitgang van het nest te blokkeren voor ‘zij zonder naam’. Dus nu moest je heel goed op de kleur en borsttekening letten om de baby’s te onderscheiden van de anderen. De ouders waren hoogstwaarschijnlijk niet geïnformeerd over het kraamfeest, vanuit hen kwam een totale desinteresse voor het bezoek. Waardoor het Sea Life personeel als gastheer moest inspringen. De geserveerde taart, limonade en pinguïnsnoepjes maakte dat ik me even schaamde dat ik geen rompertjes had gekocht voor de pinguïnkuikens.

Na het feestje zijn we terug gewandeld naar de start van de route en hebben we de aquaria overgedaan, maar dit keer veel rustiger. De kinderen hadden extra veel aandacht voor alle Dory’s, oftewel doktervissen zoals de oudste mij corrigeerde. Verder waren er allerlei opdrachten, waarbij ze stempels konden verzamelen. Dus m’n aapjes hadden een missie, welke bij de uitgang werd beloond met een sticker. Ikzelf kon het vooral waarderen dat door heel Sea Life heen aandacht was voor de zorg van de wereldzeeën.

Waar het Sea Life vast om te doen was

Nou, ik was er zelf nooit opgekomen. Maar mocht ik in de toekomst van plan zijn om het Scheveningse strand op te zoeken met de kinderen, dan zal ik tevens een bezoek aan Sea Life inplannen. De kinderen vonden het leuk en het is relatief goedkoop. Plus in het aangrenzende (en tevens via Sea Life te bereiken) restaurant De Beren is op maandagen en donderdagen onbeperkt spareribs eten, plus op woensdagen onbeperkt sliptong. En mocht je van plan zijn om dit jaar nog naar Sea Life te gaan, dan kun je 25% korting (op de normale toegangsprijs) als je de code FOLDER2016 invult wanneer je de kaarten via de website van Sea Life besteld. Zelf hoop ik dat alleen het jaartal verandert aan de code, want dit jaar zal er voor mij helaas niet inzitten.

---

---

Vriendelijke disclaimer

 

---