Voor sommigen van ons is het verleden niet altijd rooskleurig geweest. Misschien zijn we opgegroeid in een omgeving waarin we niet werden gesteund of geliefd zoals we verdienden. Misschien hebben we te maken gehad met emotionele, fysieke of verbale mishandeling, verwaarlozing of andere vormen van trauma.
Deze ervaringen kunnen diepe wonden achterlaten die langdurige gevolgen hebben voor ons zelfbeeld en ons vermogen om van onszelf te houden.
Het is mogelijk om te genezen en een liefdevolle relatie met jezelf op te bouwen, zelfs na chronisch jeugdtrauma. Het begint allemaal met zelfcompassie en zelfacceptatie.
Zelfcompassie
Zelfcompassie betekent het erkennen en accepteren van je pijnlijke ervaringen zonder oordeel. Het betekent het behandelen van jezelf met vriendelijkheid en mededogen, net zoals je zou doen voor een goede vriendin die door een moeilijke tijd gaat. Geef jezelf toestemming om te voelen wat je voelt, en wees geduldig met jezelf terwijl je door het helingsproces gaat.
Zelfacceptatie
Zelfacceptatie gaat over het omarmen van alle delen van jezelf, inclusief de delen die beschadigd zijn door het trauma. Het betekent het erkennen van je waarde als mens, los van je verleden of je ervaringen. Je bent niet wat je is overkomen. Je bent niet je trauma. Je bent een sterke, veerkrachtige vrouw met een innerlijke kracht die niet kan worden uitgewist door wat dan ook.
Zoek hulp
Een andere belangrijke stap in het proces van zelfliefde na trauma is het vinden van professionele hulp en ondersteuning. Therapie kan een krachtig hulpmiddel zijn om te leren omgaan met trauma en om gezonde copingmechanismen te ontwikkelen. Of het nu gaat om praten met een therapeut, deelnemen aan een steungroep of het lezen van zelfhulpboeken, het is belangrijk om de nodige ondersteuning te krijgen.
Doe iets wat je leuk vindt
Waar bij mij persoonlijk professionele hulp helaas geen succes was, was sporten dat wel. Ik zet dan een podcast op over jeugdtrauma verwerken, manifestatie podcasts of zelfs een preek van een priester. Maar ook wel eens lekkere muziek. Maar net waar ik zin in heb. Sporten, wandelen, zwemmen, voor mij is dit de ultieme uitlaatklep. Mijn frustraties en nare gevoel verleggen of er letterlijk uit lopen.
Zo ken ik ook mensen die gaan schilderen, pottenbakken of hele truien in elkaar breien. Het maakt niet uit of het nuttig is, of je er iemand blij mee maakt, of dat de hele wereld het zinloos vindt, als jij je gedachten ermee kunt kalmeren en je er beter door voelt, dan moet je dat vooral doen.
Je bent waardevol, je bent geliefd en je verdient het om van jezelf te houden, ongeacht wat er in je verleden is gebeurd. Met tijd, compassie en de juiste ondersteuning kun je genezen en een leven leiden vol liefde en zelfacceptatie.