De liefde van twee ADD’ers strijdt voort

Wat zijn jullie toch heerlijk romantisch! Er werd voorzichtig gevraagd naar hoe het nou is afgelopen tussen mij en nieuwe vriendin? Meer daarover kun je hier lezen. Bij de liefde kwam ook ADD om het hoekje kijken

De liefde en ADD

Wat vliegt de tijd, zeg! Men slaakt een zucht vanwege de notie gevangen te zijn in de dagelijkse sleur, daagt spontaan de realisatie dat je bijna een halfjaar samen bent met je vriendin. Uiteraard is het al bijzonder dat je weer terug bent bij de moeder van je kinderen, maar dat je het samen zolang volhoudt in een periode die zich voor beiden laat tekenen door mentale stress, mag eveneens een prestatie genoemd worden.

De wetenschap dat het tussen ons niet van een leien dakje gaat, is zowel een vloek als een zegen. De vloek zal ik niet hoeven uit te leggen. Maar het is tevens een zegen, omdat we tezamen ons realiseren dat niets vanzelf komt. Om iets van de relatie te maken, zullen we ons er dus voor moeten inzetten. Een uitspraak zoals: ‘Ik ben zoals ik ben en ik verander voor niemand!’, zal dus ook nooit door één van ons worden geslaakt.

Leven met een ADD’er

Desalniettemin was ik toch helemaal ontdaan na de AD(H)D groepsbehandeling, een sessie die in het teken stond van relaties met een AD(H)D’er. Omdat niet alleen ik, maar ook mijn ex-ex een ADD’er is, zijn wij bevoorrecht met alle potentiële problematiek in relaties met een AD(H)D’er. We hebben zelfs sommige aspecten dubbel! Dus als iemand wil ruilen, graag! Alleen voor AD(H)D hebben we al kwartet.

Ondanks dat ik ontdaan was over deze gewaarwording, gaf het me eveneens dat kleine beetje inzicht dat nodig was om te herkennen wat ik moest doen om het verschil te maken. Zoals iedere bijeenkomst sloten wij ook dit keer weer af met een rondje waarbij iedereen aangaf waar zij, tot het eerstvolgende samenkomen, aan zullen werken. Voor mij was het duidelijk dat ik in het kader van het halfjaar verkering het voortouw moest nemen. Al was het alleen maar omdat m’n vriendin alle activiteiten regelt.

De rust gevonden in jouw armen

Voor de verandering zou ik dus iets gaan organiseren. Maar ja, het zal niet eenvoudig worden, want ik heb geen cent te makken. Dus het moet sowieso al gratis zijn. Gelukkig wonen we in Amsterdam, daar is met flinke regelmaat wel een gratis evenement. Vol goede moed spring ik op de fiets huiswaarts. Maar eventjes nog bij m’n schatje langs, want het onheilspellende gevoel dat de groepsbehandeling bij mij had opgewekt was nog niet weggeëbd.

De innige knuffel en sensueel zachte zoenen (incluis tedere lipbijterij), alsmede het kenbaar maken (zodat er geen weg meer terug was) dat ik het op me zou nemen om iets leuks te regelen voor het wederom een halfjaar samenzijn, maakte dat ik volledig ontdaan was van nare achtergrond ruis in m’n emoties. De rit naar huis heb ik niet eens meegekregen. Ik was zo in gedachte verzonken. Wat kunnen we doen? Waar gaan we het doen?

Nou ja, laat me bij de basis beginnen en een dag prikken. Ze gezegd zo gedaan. Uiteraard in overleg met m’n liefje, want we moeten natuurlijk wel allebei kunnen. En ondanks dat ik nog niet wist wat we zouden gaan doen, heb ik toch maar medegedeeld dat ze die dag dan maar een baaldag heeft met haar nieuwe caloriëntellende kookstijl. Op een dag waarop feest gevierd wordt, wil ik gewoon genieten zonder restricties. Gelukkig zij ook.

Wordt Vervolgd

---

---

Vriendelijke disclaimer

 

---