Positief ouderschap
Ik geef toe hoor, ik was helemaal tegen die ouders die met hun kinderen in gesprek gaan. Nog steeds zie ik mijzelf niet op mijn hurken zitten om in gesprek te gaan met een kleuter die een fittie heeft. Gewoon niet. Dan til ik haar op en neem haar al schreeuwend en krijsend mee naar waar we heen moeten.
Maar er valt iets te zeggen voor positief ouderschap. Daar ben ik gaandeweg achter gekomen. Er zijn zoveel manieren om de kinderen te corrigeren. En hoewel ouders nog steeds overgaan op slaan, schreeuwen (guilty, geef de slapeloze nachten en geen koffie maar de schuld aan onze ochtenden), opsluiten in kamers en het negeren, komt het positief ouderschap toch steeds meer in opmars.
Machtsmisbruik
MachtsmisbruikAls ik vroeger ergens een hekel aan had was het aan schreeuwen. En dat gebeurde nog wel eens. Mijn moeder had een minder leuk vriendje, en zijn hobby was kleineren. Ik heb er serieus een pesthekel aan als mensen hun stem verheffen om zich duidelijk te maken. Maar als er 1 begint met schreeuwen, gaat de ander ook tekeer, en dan iedereen, en hello good morning.
Stom, want ik weet heel goed dat met rustig praten ik veel meer gedaan krijg. Het is alleen zo moeilijk om rustig te blijven als je iets 100x moet vragen. Maar we werken eraan. En met succes. Schreeuwen werkt gewoon nooit het word alleen maar erger. Slaan laat alleen maar zien dat je geen controle hebt, en niets anders meer weet dan te meppen. Daarom sla ik dus ook nooit. Al kun je soms echt wel op je handen zitten. Maar het is pure onmacht. Je ramt bepaald gedrag niet uit een kind. Als ze heel vergeetachtig zijn, alles kwijt raken, kun je schreeuwen of slaan wat je wilt, maar het gaat er niet van weg.
Bang maken
Bang makenWat er wel gebeurd is dat je een bang kind hebt. En wie wil nou dat zijn kind bang voor ze is? Je wilt toch juist dat ze ten allen tijde naar jou kunnen en durven komen. Dat ze in geval van nood of als ze iets zo doms hebben gedaan, dat ze toch naar jou toe komen? Je wilt toch niet dat ze naar een vreemde gaan, of nog erger weg lopen omdat ze niet thuis durven te komen?
Met slaan en/of schreeuwen breek je het vertrouwen. Je kweekt er ook geen respect mee. Ik ken de comments dat je moeder vroeger maar een slipper hoefde op te pakken en je dan wel beter wist. En je hebt een soort van respect want ze hebben je opgevoed. Maar ga je dan nog naar je moeder om uit te huilen? Of om te zeggen dat je stiekem een jointje hebt gerookt en nu doodziek bent? Lijkt mij niet. En ja ik weet zeker dat mijn kinderen ooit domme dingen zullen doen. daar zijn het kinderen voor. Maar ik wil dan wel dat ze naar mij durven komen om het met ze op te lossen.
Wat zijn consequenties?
In plaats van straf die is gemaakt om een kind bang te maken, kun je ook werken met consequenties. Een natuurlijk gevolg. Als het goed gebruikt wordt kunnen consequenties de kinderen verantwoordelijkheid leren en zelf problemen oplossen. Hieronder een paar do’s en dont’s die je kunt gebruiken bij consequenties:
NIET DOEN
- Kritiek Onthoud dat het doel achter consequenties zijn dat je kind leert van zijn fouten, niet om zijn zelfvertrouwen kapot te maken.
- Overdrijven Om consequenties te laten werken moeten ze natuurlijk en logisch zijn. Bijvoorbeeld wat langer leren omdat ze slechte cijfers hadden op school is een logisch gevolg. Een maand geen TV is dat niet.
- Uitstellen kun je beter niet doen. Probeer zo snel mogelijk een consequentie in te voeren.
Wat wel te doen?
- Slecht gedrag negeren Als het kind niet gevaarlijk bezig is, en er is tijd voor, en ze slopen niets, probeer dan te negeren. Als ze staan te jengelen, reageer dan pas als ze het normaal vragen. Wees dan extra aardig en ze zullen al snel snappen dat gewoon normaal vragen meer oplevert. Sommige kinderen hebben een hele lange adem, dit vereist dus ook van jou kant veel geduld!
- Laat weten wanneer iets goed is Echt even de tijd nemen om te laten weten dat je ergens blij mee bent is een boost voor hun zelfvertrouwen, en ze leren er goed gedrag mee.
- Wees consequent Als je een consequentie hebt gegeven, hou je er dan aan. Anders werkt het niet. Ook al vind je ze zielig en slijmen ze nog erger dan de grootste naaktslak.
Wat is het verschil tussen natuurlijke en logische consequenties?
Natuurlijke consequenties : iets wat gebeurt omdat het zo is
- als ze niet eten, hebben ze honger
- geen jas aan, heb je het koud
- niet leren, krijg je slechte cijfers
Logische consequenties
- Als het kind niet eet, dan geen toetje
- Slechte cijfers op school, meer leren
- rotzooi maken met speelgoed, niet meer spelen
Hoe werkt het dan?
Echt waar, als je soms midden in het gegil zit van een puber dan is het moeilijk om zelf hier aan te denken. En hey we zijn maar mensen, niemand is perfect. Zo is mijn huis echt niet ruzie vrij. Vooral de ochtenden zijn nogal een uitdaging. Als je kind een grote bek heeft, aan het schreeuwen is en echt al het bloed onder je nagels vandaan haalt, is het heel moeilijk om rustig te blijven. Maar 1x de fout in gaan hoeft niet te betekenen dat je opvoeding mislukt is en je terug moet naar het altijd schreeuwen en waarschuwen.
Dus voor je straf geeft, probeer eens dit:
- Wees duidelijk in je regels en verwachtingen Geef ze duidelijk aan wat voor gedrag je van ze verwacht. Ze horen het te weten is geen manier. Jij moet het ze leren. Misschien wel 100x.
- Haal diep adem Als je kind weer loopt te etteren kun je beter diep adem halen dan er meteen op te reageren. Onthoud actie reactie. Zij reflecteren jouw gedrag, dus als jij meteen op je achterste poten staat, doen zij dat ook.
- Denk aan waarom dit gedrag zou kunnen zijn zijn ze moe, hongerig, niet lekker in hun vel, ongesteld? Het is geen excuus, maar misschien wel iets waardoor het makkelijker op te lossen is
- Wees relevant en realistisch zoals ik al eerder zei, let op dat de straf passend is bij de situatie.
- HOU JE ERAAN! Als je een consequentie hebt opgelegd als bijvoorbeeld ze hadden een zooi gemaakt en moeten het nu opruimen in plaats van buiten te spelen met het mooie weer, hou je eraan. Ga niet helpen, ze mogen niet even naar buiten. Zo leren ze je serieus te nemen, anders walsen ze dwars over je heen.
Weet jij nog goede logische consequenties?
Vond je dit een goed blog? Deel hem dan op Pinterest!
Ik probeer de zelfde techniek te hanteren maar dat is niet altijd makkelijk. Ik betrap mijzelf nog wel eens op, vooral als ik erg moe ben, om in ouderwetse technieken te vervallen en vooral ook te zeggen: als je niet luistert mag je niet spelen, of naar buiten of televisie kijken. Heel onhandig. Wel probeer ik te negeren, dat lukt aardig,
Wat een goed artikel! Ik ben nogal een softie! Ik vind mijn kinderen veel te lief en mag wel eens wat strenger zijn.
Liefs
Ik probeer onze knul vooral uit te leggen wáárom iets niet mag. Vaak is dit ook wel genoeg, maar lang niet altijd. En dan met peuterdriftbuien.. oeioeioei… Soms lukt dat positieve ouderschap me nog niet zo goed hoor! Niet dat we een potje staan te schreeuwen trouwens hoor..
Op scouting probeer ik de kinderen zo goed mogelijk te ondersteunen. Zo kan ik mijn stem best wel eens verheffen, op de een of andere manier heb ik toch evenwicht dat ik iedereen gemakkelijk stil kan krijgen.
helemaal mee eens!
dat is ook precies wat ik erbij zeg toch? Je kunt alleen negeren wanneer het mogelijk is. Als ze de boel op stelten zet in de supermarkt gaat ze ook gewoon onder de arm mee de winkel uit
Ik denk er net hetzelfde over als jij, sommigen kunnen overdreven streng zijn! Positief opvoeden is de beste manier!
Wat een fijne blog om te lezen. En ik vind er echt goede tips tussen zitten. Alleen in sommige momenten is het wel erg moeilijk om ze toe te passen en consequent te blijven, maar als je je er bewust van bent is dat al stap 1
Ik ken de theorie van slecht gedrag negeren, maar dit kan niet altijd vind ik. Soms is het dermate vervelend dat je het wel moet reageren.
Dat is een hele mooie aanvulling. Ik ben het met je eens. Uitleggen waarom iets niet mag en dit koppelen aan iets binnen hun belevingswereld wil ook vaak helpen. Vooral ook op latere leeftijd.
Helemaal met je eens
Ja herkenbaar hoor. Soms kun je niks anders doen dan oppakken en meenemen
Dat is dus ook wel een beetje wat er staat he. Daar begin ik zelfs mij, dat het voor mij werkt en het niet perse voor jou hoeft te werken.
Mooie duidelijke tips maar ik denk dat het kindafhankelijk is hoe je moet reageren… Wat bij het éne kind werkt hoeft niet bij het andere kind te werken en ook de tips uit een boekje hoeven niet per definitie bij jouw kind te werken.
Wat een goede tips geef je! Ik ben echt een mengelmoes qua opvoeden. De ene keer zit ik op 1 knie en de andere keer neem ik haar onder m’n arm mee. Maar dan heb ik over het algemeen wel geprobeerd eerst te praten met haar.
Ik denk dat je heel consequent en duidelijk naar kinderen moet zijn. En duidelijke grenzen stellen. Daar hebben ze naar mijn idee het meest behoefte aan. Als je je eraan houd dat je dan ook heel leuke kinderen hebt.
Wij hebben duidelijke regels thuis, maar ik ben wel van het positieve opvoeden. Al hebben wij hier niet de regel niet eten, geen toetje. Ik ben daar vroeger zelf juist slechter door gaan eten en weet ook de gevolgen daarvan. Uiteindelijk doet iedereen het op z’n eigen manier 🙂
Fijne blog en hele goede tips. Ik denk dat ik een keer in de paar weken er een bij pak als de oudste weer z’n nukken heeft. Het is allemaal zo logisch, maar probeer er in het heetst van de strijd maar eens aan te denken. Vol blijven houden is het belangrijkste idd
Ondertussen zijn mijn kinderen 22, 18,17 en heb alle fasen doorlopen Haha. Positief ouderschap is een must, want op lange termijn heeft het effect op jullie relatie. Wat ook heel belangrijk is: walk your talk. Kinderen luisteren niet naar woorden, ze kijken naar acties. Als je bv zegt dat ze kalm moeten blijven in een bepaalde situatie en jij reageert anders dan jouw advies, dan kan je het vergeten! Het is verwarrend en je wordt niet serieus genomen. Dat is mijn grootste tip!
Wat een fijn overzichtelijk artikel over dit onderwerp! Wij zitten met twee hooggevoelige zoontjes van 5 en 3 en zelf ook hooggevoelig dus hebben regelmatig te maken met overprikkeling, wat best lastig is in de opvoeding, dit past daar wel heel mooi in.
haha ik ben blij dat we een groot gedeelte al achter de rug hebben. Ik ben wel vaak van het positief belonen en ben (tot ergernis van zoonlief) heel consequent. Inmiddels is hij op een leeftijd waarop hij snapt dat bepaalde handelingen consequenties met zich mee dragen. Vaak vraag ik hem wat hij er zelf van vind en waarom hij het zo gedaan heeft of zo doet. Meestal komt hij er dan zelf al achter het iets niet bepaald slim is of dat het mogelijk op een andere manier beter zal gaan.
Oh jee er staat me nog wat te wachten, zeker nu de peuterpubertijd aanbreekt. Geduld is het sleutelwoord. Handige tips in dit artikel!
Wat heb je dit goed geschreven, fijn om weer even bij mezelf na te gaan of ik het eigenlijk wel goed doe!
Ik heb in drie kinderen in de leeftijd van 4,5 bijna 2 en bijna 1 en ik moet eerlijk zeggen dat ik het soms best pittig vind als alle drie de kinderen er even geen zin in hebben.
Wel ben ik van het positief opvoeden dus ik probeer dit ook zo goed mogelijk bij te brengen.
Soms even tot 100 tellen en even diep in en uit ademen, dan komt het weer helemaal goed.
Eens tijd voor jezelf nemen werkt bij mij ook altijd goed, al is het maar even 10 minuten douche zonder gestoord te worden.
Ik ben echt van het positieve opvoeden! niet dat het altijd lukt dan haal ik even adem en komt het altijd wel weer goed