Ik dacht het niet!
Het gebeurt mij nog iets te vaak dat ik word geconfronteerd met de illusie dat mannen en vrouwen ooit hetzelfde kunnen zijn. Ik heb natuurlijk niets tegen het streven naar meer gelijkheid. Wie is er nu tegen gelijke beloning van hetzelfde werk? Nee, emancipatie ben ik een groot voorstander van en niet alleen op het gebied man/vrouw. Maar we moeten wel eerlijk tegen onszelf zijn, want er zijn nu eenmaal enkel oppervlakkige verschillen tussen verschillende rassen, waar de verschillen tussen geslacht veel dieper gaan.
Er zijn wezenlijke lichamelijke verschillen tussen de man en de vrouw. En iedereen die dat ontkent zou, in het kader van psychisch herstel, moeten beginnen met een bezoek aan de opticien. Nee, ik word niet betaald door Hans Anders om dit stuk te schrijven.
Lang leve de emancipatie!
Je kunt toch gewoon zien dat een man vooral vet opspaart in de abdominale contreien, waar de dames hun isolatiemateriaal vrij gelijkmatig verdelen over het gehele lichaam. Véél slimmer uiteraard. Om het nog niet te hebben over dat zelfs Stevie Wonder ziet dat vrouwen borsten hebben. Die je als man geen jetsers of tieten mag noemen, want dergelijke toverspreuken verstoren het hormonale balans. En als je leven je slechts een beetje lief is, dan verstoor je géén enkel vrouwelijk balans. En al helemaal geen hormonale!
Mannelijke hormonen daarentegen zijn ‘peanuts’, als ze überhaupt al bestaan. Maar ik ga daar geen woord over reppen, voordat een extremistisch groepje feministen verplichte castratie tot hun speerpunt maakt. ‘Ten behoeve van de ordentelijkheid’, zal de smoes klinken. Als dat ooit zover komt, hoop ik dat chemische een optie is die mannen mogen verkiezen boven die eerder genoemde speerpunt.
Wat is de oorzaak eigenlijk?
Hoe dan ook, onlangs las ik, op één van mijn favoriete digitale leeshoekjes, een pleidooi om mannen, net als vrouwen, af te gaan rekenen op hun uiterlijk. Een pleidooi van een man nota bene. Als creatieveling moet ik wel toegeven dat ik de roep, om meer uitgesproken kleding voor de man, eigenlijk wel deel. Het zou het straatbeeld ten goede komen. Maar goed, eigenlijk ging het stuk er natuurlijk over dat vrouwen worden afgerekend op hun uiterlijk. En dan denk ik dat je gruwelijk hard op je achterhoofd bent gevallen als je conclusie is: ‘Dan moeten we mannen ook maar op hun uiterlijk afrekenen!’
Wie de wereld wil verbeteren zegt toch niet: ‘Hier is iemand die onrecht wordt aangedaan, dus laten we nu iedereen hetzelfde onrecht aandoen!’ Uiteraard deel ik wel de mening dat het eigenlijk ongepast is om een vrouw af te rekenen op haar uiterlijk. Vooral omdat het een zwakte bod is, welke wordt ingezet om de intelligente en zinvolle uitspraken, van de vrouw in kwestie, teniet te doen. Wat natuurlijk als enorm frustrerend wordt ervaren, aangezien iemands capaciteiten worden genegeerd en de persoon monddood wordt gemaakt, omdat de seksuele aantrekkingskracht zou ontbreken. Een bijzonder schadelijke vorm van discriminatie die, wanneer deze volhardt, zelfs de wetenschap stagneert.
Maar deze behandeling komt niet uit de lucht vallen, noch dat er wel naar mannen wordt geluisterd. De oorzaak zit ‘m in de grootste verschillen tussen man en vrouw, die zich openbaren gedurende de puberteit. De periode dat man en vrouw zich pas écht van elkaar gaan onderscheiden door de lichamelijke transitie van kind naar volwassen. Zowel de man als de vrouw hebben ieder één in het oog springende kenmerk die zich onderscheid van de ander. Ja, bij de vrouw twee en bij de man springt het eigenlijk in het oor.
En is er een oplossing?
Inderdaad, het meisje krijgt borsten en is geen meisje meer in de gedachte van de jongen. Waardoor alle jongetjes spontaan natte dromen krijgen en over elkaar heen rollen om maar als eerst in de goede gratie van deze vrouw te mogen vallen. Dat vrouw wordende meisje heeft totaal geen oog voor die jongetjes, want ze is zelf onzeker van alle veranderingen die ze doorgaat. Maar hoe je het ook wendt of keert, dit is het moment dat de focus voor het vrouwelijke zich richt op het uiterlijk.
Het meest opvallende wat er gebeurt bij de overgang van jongen naar man, is de baard die in de keel komt. Zover ik weet krijgen jonge dames daar geen stoute dromen van (correct me if I’m wrong), maar de jongen is in ieder geval wel net zo onzeker van deze verandering in de stembanden als de meiden waren van hun spontane borstgroei. Maar ja, zolang als de baard in de keel zit is er nog steeds niemand die je serieus neemt. Dat verandert aanzienlijk wanneer het jongetje eindelijk dat begeerde stabiele bariton stemgeluid heeft. Dan wordt er naar ‘m geluisterd en wanneer ie een commando geeft is dat iets om op te volgen.
Je iets aantrekken van dit verschil is dus bijzonder belangrijk voor intelligente conversatie. Iets waar iedereen tegenwoordig van denkt deel uit te maken en dus is het ook begrijpelijk dat deze klacht steeds vaker wordt gehoord. Maar misschien moet je je er maar gewoon bij neerleggen dat biologisch is bepaald dat de mensen, die ervoor zorgen dat het gemiddelde IQ 100 is in plaats van 140, niet kunnen kijken naar borsten en tegelijkertijd luisteren naar de inhoud van een fluwelen sopranostem. Wanneer intellectuelen dit doen, dan kan dit slechts twee dingen betekenen. Namelijk dat er een bewuste tactiek wordt ingezet om een opponent in diskrediet te brengen óf het intellect van de persoon in kwestie wordt ernstig gehinderd door een gebrekkig begrip van de implicaties die de biologische verschillen tussen man en vrouw hebben op het menselijke ratio.
Ontdek meer van Pink Pressᡣ𐭩
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
