Close

Me-time versus egoïsme, waar ligt de grens?

Is het egoïstisch om ook me-time te willen hebben?  En hoe bepaal je dat? Me-time is het trendwoord van 2017. 

Me-time anno 2017

Wie heeft er ‘Me-time’ in het leven geroepen? Niemand die dat kan zeggen, geloof ik. Wat mij wel duidelijk lijkt, is dat het een modern, hedendaags begrip is. Met hedendaags leg ik dan de nadruk op ons drukke bestaan anno 2017. We hollen van her naar der, werken, werken, werken. We komen thuis, vermoeid van de lange dag en vaak staat er ons nog een hoop werk te wachten. Klusjes, huishoudelijke taken, betalingen, boodschappen… Het stopt niet/nooit. Wanneer we in ons drukke bestaan nog een peuter of kleuter (of 2 of 3) hebben rondhuppelen thuis, gaan we steeds vaker in overdrive. We vallen ‘s avonds in slaap voor de televisie en hijsen onszelf ‘s ochtends uit bed om alweer aan de slag te gaan. Zo voelt het toch, vaak, vaker, heel vaak. Laat ons het woord frequent gebruiken en doen alsof we intelligent bezig zijn hier.

Beschikbaar buiten de kantooruren

Kinderen hebben geen ‘tijdsbeleving’ zoals wij. Al zouden wij, mama’s en papa’s dat vaak willen. Stel je voor dat je ‘s nachts tegen je kind zegt ‘het is nog maar 2u!’ en dat je kind dan volkomen begrijpt waarom jij zo staat te flippen naast het bed omdat hij/zij al wil opstaan. Onze kids hebben tijd, veel tijd. Ze beleven de dag op een andere manier dan wijzelf. Wij mama’s en papa’s daarentegen hebben weinig tijd, meerbepaald vrije tijd, me-time. In een dagdagelijks, chaotisch avondritueel zoals er zoveel zijn, is er amper tijd om aan jezelf te denken. Af en toe doe ik het toch en dan voel ik mij schuldig. Ten opzichte van mijn kids, ten opzichte van mijn partner, buiten de kantooruren.

Grote egoïst

Aan jezelf denken, je hoofd wat rust gunnen, iets doen wat je lichaam als ontspanning ervaart, wegglippen van de stress,.. Ik doe het vaak wanneer de kinderen nog wakker zijn. Ik voel een druk om keuzes te maken. Op één of andere manier lijkt het alsof ik telkens wel iemand benadeel. Als ik even aan mijn blog bezig ben en ik in mijn ooghoeken een discussie tussen mama en ons oudste dochter volg, stel ik mijn vrouw dan teleur omdat ik afwezig ben? Mijn dochter was de discussie vast begonnen uit verveling, stel ik haar dan teleur omdat ik afwezig leek? Wanneer ik ‘s avonds naar bed ga en vaststel dat ik, datgene wat ik zo graag wou doen, niet heb gedaan, dan ben ik teleurgesteld. Of ben ik een grote egoïst?

Ik hou van…

Snap je mijn gedachtengang? Er is een groot verschil tussen een zaterdag vrijhouden om te gaan paintballen met vrienden (of shoppen voor de dames) en op een standaard avond een half uur de knop willen uitzetten om even, heel even, in relax modus te gaan. De befaamde knop omdraaien en de geest wat rust gunnen. Volgens mij ben ik niet alleen in deze dagelijkse struggle. Ik hou van mijn kids, van mijn partner, van mezelf, maar als ik amper 100% liefde en tijd te verdelen heb, is het soms een moeilijke berekening. Ik hou niet van wiskunde. Me-time lijkt me noodzakelijk, hoe egoïstisch dat ook kan klinken. Nu, tijd zat in de vakantie dus waar maken we ons druk om, niet? Ik hou van vakantie…

Over mezelf
Bezoek je ook eens Mijn blog?
Of volg mij op instagram, @deflopvader

 

About Linda

10 thoughts on “Me-time versus egoïsme, waar ligt de grens?

  1. Zo waar! Ik had een tijdje geleden een peuter die stopt met zijn middagslaapje terwijl mijn baby ‘s avonds nog op was. Ik merkte echt dat ik minder lekker functioneerde zonder tijd voor mezelf. Het hoeft niet veel te zijn, maar even niks hoeven heb ik nodig. Ik heb er met mijn partner ook afspraken over gemaakt, juist omdat we hier beiden last van hadden.

  2. Ik vind me time soms ook best egoistisch klinken. Maar tegelijkertijd moet je natuurlijk wel in staat zijn om voor anderen te zorgen. Het draait denk ik allemaal om de juiste balans zoals zo vaak.

  3. Je hebt groot gelijk fleur, als de mama en papa lekker in hun vel zitten straalt dit door naar de kids. Zo denk ik er ook over.

  4. Ik denk dat ik een leuke mama blijf door af en toe te kiezen voor Me-time. Dit kan op dagelijkse basis zijn , maar eens per jaar ga ik ook 5 dagen met vriendinnen op vakantie om even geen mama te hoeven horen. En mijn kinderen, die vinden het eerlijk om even met papa alleen te zijn en zijn net als ik superblij als ik weer thuis kom

  5. Terugschakelen naar vroeger. Het leven weer wat langzamer en minder veeleisend maken…..
    Minder materialistisch en meer tijd? Geen idee, maar het is best lastig af en toe me-time te hebben.

  6. Klopt! en ik hoop binnen 10jaar ook nog af en toe me-time te mogen voorzien 😉

  7. Het is inderdaad maar net hoe je het noemt. Ik had 10 jaar geleden trouwens ook al me-time hoor. Dus heel nieuw is de term ook niet 🙂

  8. Klopt! ik geloof ook dat er vroeger wel aan me-time werd gedaan. Al vraag ik me vaak af of het niet eenvoudiger was toen…
    Of maken wij deel uit van een generatie dat teveel klaagt over drukte en te weinig slaap? Kan zijn hé 🙂

  9. Volgens mij hadden ouders vroeger ook me-time, maar noemden ze het niet zo. Ouders lazen de krant en keken het journaal (of andere dingenndie ze wilden lezen / zien) en kinderen werdrn ‘s middags naar buiten gestuurd om te spelen.

    Zolang er voldoende liefde en zorg is moet je echt niet 24/7 te zorgen voor entertainment. Van een beetje zelf doen / zelf vermaken leert een kind juist denk ik.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Cookieconsent met Real Cookie Banner