MIGRAINE
Mijn vaste bloglezers weten inmiddels dat ik best een pret pakket aan ‘kwalen’ heb. Zowel lichamelijk als geestelijk. Helaas kwam daar op hele jonge leeftijd ook chronische bijna hoofdpijn. Vanaf de lagere school al kwam ik bijna dagelijks thuis met hoofdpijn klachten. Achteraf … Jaren later, bleek er in de schoolmuren asbest gezeten te hebben en kwik in het speelgoed zand. Fijn he?!
Op de middelbare school kreeg mijn gebit van de tandarts de schuld van mijn hoofdpijnen. Ik had altijd een keurig gebit maar mijn kiezen waren te groot, of mijn kaken te klein. Hoedanook ik had twee kiezen die naar binnen gegroeid waren. In tegenstelling tot tegenwoordig, kreeg je vroeger pas een beugel als al je tanden en kiezen gewisseld waren, dat was bij mij pas met 16 jaar. (gelukkig maar, want mede daardoor heb ik wel een ijzersterk gebit, 38 jaar en nog steeds geen gaatjes of vullingen en wel al mijn tanden en kiezen ‘behalve die twee dan).
Toen ik op mijn 16de mijn beugel had, werd mijn aanhoudende hoofdpijnen verweten aan mijn grote zware borsten. Ik was 16 jaar en had maat 75E. Met mijn 161cm was het net of ik voorover viel. Ik stond ook bekend als het meisje met die dikke tieten. De plastisch chirurg zei op mijn 17de dat het te zwaar was voor de zenuwen in mijn nek, rug en schouders. Dus als ik 18 was zou ik in aanmerking kunnen komen voor een correctie. Op mijn 19de is die operatie ook uitgevoerd met de wetenschap dat ik mijn kinderen nooit borstvoeding zou kunnen geven. Maar ik was desprate om die hoofdpijnen kwijt te raken.
De dag na mijn operatie had ik voor het eerst in mijn leven geen hoofdpijn!
(Bleek door de Morfine te komen, helaas)
Na het herstel was mijn hoofdpijn wel minder hevig en vaak aanwezig. Maar mijn chronische hoofdpijnen begonnen ook na al die jaren wel te wennen. Als kind slikte ik heel veel sinasspril maar later werd ik bijna immuun voor Paracetamol. Dus stopte ik met ze te slikken, mijn hoofdpijn bleef toch wel.
Op mijn 21ste kreeg ik mijn eerste administratieve baan. Al snel kreeg ik last van .. ja hoor. Hoofdpijn, last mijn schouders, armen etc. oftewel RSI klachten. Ze wilden mijn polsen open snijden om de doorstroming te verbeteren maar ik heb vriendelijk bedankt. Ik leefde al 21 jaar met hoofdpijn dus laat maar. Helaas wist ik toen nog niet dat het ook erger kon worden dan dit.
Rondom mijn 23ste kreeg ik voor het eerst migraine.
Hoofdpijn vs Migraine
Wat is nou het verschil? Nou.. als je half brakend boven de wc van de hoofdpijn hangt, tv moet kijken met een zonnebril en alle gordijnen dicht moet hebben. Als je vriend in de woonkamer niet eens mag zuchten terwijl jij in je bed ligt in de andere kamer… Weet je het verschil wel degelijk.
Licht, geluid, geur, alles word met 1000 % versterkt. Ik ben net een Arend. Ik hoor mijn kinderen een straat verderop aankomen lopen, ik ruik het als de buurman op balkon rookt en mijn deuren zijn dicht, ik zie het kleine kiertje in mijn gordijnen in mijn ogen schijnen alsof ik in een politie onderzoek zit en de TL lamp in mijn ogen gehouden wordt tijdens overhoor. Ik kan niets, maar dan ook niets, verdragen. Het spinnen van mijn kat klonk als een Heipaal die aan het werk was op mijn hoofd.
De eerste weken na openbaring zijn voor mij met elke aandoening het ergst. Het lijkt wel of mijn lijf dan even wilt laten zien, hoe erg het kan zijn. Een maand lang duurde mijn eerste migraine. Ik was met mijn werk op “teambuilding-weekend” en heb buiten de verplichte sessies alleen maar in bed gelegen. Tot de 2de dag, toen ze zagen dat het toch echt niet met me ging, werd ik naar huis gestuurd. Daarna ben ik een maand thuis geweest. De ene dag kon ik niets, leefde ik als een vampier in mijn hermetisch afgesloten slaapkamer met geblindeerde gordijnen, fles Spa Blauw en familie verpakking Paracetamol 500 naast mijn bed. Op een goeie dag kon ik in woonkamer zitten met mijn zonnebril op en de gordijnen deels open. Drama.. echt drama.. Goddank woonde ik toen nog alleen zonder kinderen.
Gedurende de jaren heb ik er mee leren omgaan en zakte de hevigheid wat af. In mijn zwangerschappen had ik er gelukkig totaal geen last van. (kan erger worden of juist wegblijven) ik had zelfs amper hoofdpijnen in mijn zwangerschappen, ideaal.
Gisteren was zo’n gelukkig moment dat het weer eens kwam op zetten. OMG. En hoe? Waarom krijg ik ze? Als het te druk is, ik me te druk maak of me fysiek te veel heb ingespannen en ik geen pas op de plaats maak, schakelt mijn lichaam me uit. Soort ‘stand by’ knop die ik niet beheer maar iemand anders. Signalen heb ik al lang gehad, al dagen draaierig en misselijk. Moe maar niet kunnen slapen, strijd met mijn heerlijke tiener, zorgen maken over financiën en alles. Dus.. het zat er aan te komen zeg maar.
Ik was met mijn kinderen naar zwemles geweest, Trots als een pauw op ze, want ze gaan zo ontzettend goed. Onderweg naar huis even bij een meubelzaak gaan kijken voor een klein kastje of bureautje voor mijn tiener zodat alle 29 boeken, 7 woordenboeken erin kunnen en een plek voor het huiswerk te maken zeg maar. Ik ben aan het praten met de verkoopster en ineens vervormt haar gezicht. Ik zie haar ogen niet meer en haar mond wordt groter en beweegt in onnatuurlijk vormen. Lijkt eigenlijk een slechte horror. Ik zoek ondertussen waar mijn kinderen zijn, ik hoor ze helemaal aan de andere kant van de zaak fluisteren, maar ik hoor ze alsof ze naast met staan. Ik (probeer) de verkoopster aan te kijken en reageer alsof de politie achter me aan zit. “Mooi, ik hoor van u wanneer hij binnen is ik moet echt nu gaan”.
‘Migraine en watervlekken zoals ik ze noem, je ziet wel, maar ook weer niet. Het is alsof je door bewegend water kijkt. Je hebt nog geen hoofdpijn maar je raakt gedesoriënteerd. Door mijn ervaringen weet ik wat ik er wel en niet mee kan. 20 minuten heb ik, 20 minuten om thuis veilig aan te komen voor ik (spreekwoordelijk) dood ga van de hoofdpijn. “Jongens, mee komen we gaan nu naar huis”. Mijn jongens van 5 en bijna 7 die normaal stuiteren als pingpong ballen en alles doen wat zij willen ipv naar mij luisteren, horen aan de ernst van mijn stem dat ik niet in ben voor grapjes en staan als twee waakhonden naast me. Ze lopen braaf mee naar de auto. Ik leg ze in de auto uit wat er aan de hand is, Dit is een zeldzaam moment dat ze het meemaken. Meestal gebeurd het op momenten dat ik al thuis ben, of in rust fase ben maar niet zo open op straat. “Lieverds, stil, mama ziet bijna niets meer, Ik krijg zo meteen vreselijke hoofdpijn en we moeten nu naar huis voor ik niet meer kan auto rijden, geen geruzie en geen gepraat”. Braaf zitten ze, en de oudste kijkt me heel bezorgd aan. “Lieverd, maak je niet druk als mama nu vertrekt komen we veilig en wel thuis, vertrouw mama maar”. En dat is zo, 20 minuten, inmiddels nog maar 15 minuten, maar we zijn 10 minuten van huis en de weg loopt binnen door naar huis, dus geen drukke snelwegen gelukkig.
Thuis aangekomen, tip ik mijn tiener, die door meerdere ervaringen me mij precies weet dat ze niet echt niet “puberaal” moet gaan doen en helpt me fantastisch. God wat hou ik toch van mijn hartjes! Zo blij dat met alle drukte, gekte en chaos, ze ook weten wanneer er echt serieus geen “gelul” moet zijn. De jongens gaan lekker buiten spelen. Gelukkig is het mooi en droog weer. Fuck.. pokke zon, dus mijn tiener gooit de rolgordijnen naar beneden en ik lig k.o. met de deuren open voor frisse lucht met de deken over mijn ogen en oren op de bank. Het duurt niet lang of ik hang boven de wc, naar toe gestrompeld met mijn ogen dicht. Misselijk draaierig alsof ik een fles 43 naar binnen heb gegoten. Maar er komt niets, stomme sterke maag van mij. (Spugen doe ik enkel bij een voedselvergiftiging niet eens in zwangerschappen, of ik moet een halve alcohol vergiftiging gezopen hebben)
Ik strompel weer de bank op en ben 3 uur out of order… non actief in alle zinnen. De volgende ochtend word ik wakker met nog steeds een mega drukkend gevoel op mijn hoofd. Maar ik kan redelijk het licht en geluid verdragen. Nu weer paar dagen herstellen.
Een lotgenoot. Uren en dagen heb ik al verspild door migraine. Sinds ik een tiener ben. Ook mijn dochter heeft het. Heel herkenbaar je verhaal. Een troost misschien: we zijn niet alleen.
Zoooo herkenbaar dit! Ik heb er toevallig ook net een artikel over geschreven. Je zintuigen die 1000x sterker worden was ik even vergeten, maar het is absoluut waar! Migraine is een hel en ik word dat altijd ontzettend kwaad op de reclames op TV voor gewone pijnstillers die je van je migraine af zouden helpen, want dit is echt een fabeltje! Ben blij dat jij er ook aandacht aan besteed!
Wat goed dat je hier aandacht aan besteed. Migraine is zo ontzettend naar, gelukkig heb ik het zelf maar sporadisch. Het is trouwens altijd goed om het te laten checken, want een hersen tumor heeft dezelfde symptomen. Ik wil niemand ongerust maken, maar je weet maar nooit.