Een rustige vakantie, daar ben ik aan toe
Druk, druk, druk! Maar niet zo druk om toch drie keer ‘druk’ te zeggen. We leven ook veel te gehaast. Meestal herken je dat pas weer wanneer je er even tussenuit bent geweest. Direct na een vakantie, of een weekendje ‘off the grid’ – je weet wel, even geen WiFi of wereldnieuws. Net een kabbelend beekje in je hoofd, om direct terug te gaan naar de dagelijkse westerse realiteit. En je hersenpan is weer zo druk als een winkelstraat in Peking. Geen wonder dat zoveel mensen een burn-out krijgen of er tegenaan zitten te hikken. Want waar hebben we het druk mee? Of misschien nog beter, waar maken we ons zo druk over?
Veel te veel prikkels krijgen we, dus ook geen wonder dat steeds meer mensen last ondervinden van concentratieproblematiek. Volgens mij is de stijging aan AD(H)D-diagnoses dan ook geen bewijs dat steeds meer mensen AD(H)D hebben, maar dat zij er nu pas last van ondervinden. Wat natuurlijk niet zo vreemd is. Om de haverklap vraagt je mobieltje aandacht. Dat ding rammelt, rinkelt en licht op wanneer een zoveelste WhatsApp-groep is aangemaakt, iemand heeft gereageerd op Feestboek, er een verse email in je inbox is beland of er ergens een update klaarstaat die snel geïnstalleerd moet worden.
Communicatie-junkie wil met rust gelaten worden
Je hebt dat apparaat ook nog eens altijd bij je, dus rust heb je nooit. En als je dan ineens wel wat rust hebt, zoals onlangs die wereldwijde storing bij WhatsApp, dan vraagt het permanente afleidingsgereedschap spontaan aandacht door z’n zwijgen. Mobieltje, ben je ziek?
Wat gebeurt er? Waarom praat niemand tegen me? Is er een programma op tv? Dat is toch geen reden om je tweede of derde scherm te laten zwijgen? Nou, even kijken of ik ‘m wel heb opgeladen. Nee, de batterij is nog voor 63% opgeladen. Dan maar even op Feestboek kijken. Oh, gelukkig! Ik ben niet de enige die er last van heeft. Pak van m’n hart. Ik vroeg me al af of ik iets verkeerds had gezegd tegen de een of de ander. En zo zit je dan toch weer met dat ding in je handen, terwijl je net even wat rust had.
Met mobiel nooit meer rust
Ik lijk wel verslaafd. Zover ik weet heeft het Jellinek wel een programma voor gameverslaafden, maar is er ook een behandeling tegen sociale mediaverslaving? En als die er al is, hoe willen we dat dan te lijf gaan. Het is immers alom geaccepteerd… Nee, het wordt zelfs verwacht dat we 24/7 online bereikbaar zijn. En als de communicatie even niet via het (draadloze) internet gaat, dan rammelt, piept en geeft m’n telefoon weer licht, omdat de originele functies van m’n telefoon er ook nog zijn. Ja, dus dan wordt je gebeld of ge-sms’t. ‘Gaat het wel goed met je?’
Het voelt dus ook telkens aan alsof je ‘cold turkey’ gaat, wanneer je op een camping gaat zitten zonder elektriciteit of internetverbinding. Zo ook afgelopen weekend, voor mij, in Ierland. Want ik had er niet aan gedacht om een transformator te kopen op Schiphol, zodat ik mijn Samsung en/of Lenovo kon opladen. Om eerlijk te zijn, was ik in de veronderstelling dat de stopcontacten daar hetzelfde zouden zijn als op het Europese vaste land. Maar goed, dan is zelfs een erg lang weekend (4 dagen) niet lang genoeg om af te kicken. Dus ik kijk nu al uit naar de zomervakantie, want al vanaf een week zonder internet begin ik weer een beetje zen te worden.
Dank je Michel! Dit jaar is helaas Moederdag amper gevierd in Huize De Laatbloeier en door de reünie, in Eire, lag dit onderwerp meer voor de hand 😉
Prima stuk, en ik maar verwachten dat je IETS zou schrijven over moederdag….