Waarom doen we dat eigenlijk? Waarom denkt iedereen altijd dat zij het beter kunnen dan de echte moeder?
Ik ben beter dan jij
Dat zeggen ze dan tegen je. Jij doet het fout, en zij zijn beter. Er zijn op het moment flink wat discussies aan de gang. Bijvoorbeeld over die ene mevrouw die niet zeker wist of ze haar 3de kindje wel wilde inenten. Dit na al het slechte nieuws over de inentingen. Ik ben helemaal voor inentingen – behalve 1 die ik niet ga laten doen, maar dat is een ander blog – maar ik vind wel dat een moeder vragen mag stellen bij wat je aan de baby geeft. Ook mag je jezelf goed laten informeren. En als iedereen zo boos wordt, dan is het misschien tijd om de informatie zo aan te passen, zodat die moeders niet meer twijfelen.
Een bekende Nederlander had haar baby in een draagdoek op de fiets. SHAME! Joh, ik ga bij haar op het boetebankje zitten, want zo heb ik maandenlang mijn kleinste gedragen. Geen idee dat het helemaal niet veilig was. Sterker nog, het leek mij veiliger dan zo een rekje waar de maxi cosi op geklikt word.
Een andere ster ging uit eten met haar man. Maar ja, de baby was niet mee, dus dat arme kind was in de steek gelaten met mensen die alles weten van baby’s. Slechte ouders!
Het lijkt weer een beetje op vroeger, dat de vrouwen die anders dachten, anders deden of anders waren maar meteen op de brandstapel moesten. Verbranden die enge heksen. Nu worden ze digitaal aan de schandpaal genageld.
Het gaat werkelijk nergens over. Ik heb dus een paar regels bedacht voor mensen die graag wat willen zeggen tegen een andere moeder:
De regels
De regels- Is het kind levend, ziet het er gezond uit, en ziet de moeder er ook niet uit alsof ze elk moment een shot kan nemen? Hou je mond. Het zijn haar zaken, niet die van jou.
- Heeft de vrouw een krijsend kind, sloopt hij alles in de winkel en staat zij er overspannen bij? In plaats van de afkeurende blikken, en het gefluister met de buurvrouw wat een slechte moeder zij is, laat dan zien hoe goed jij bent, en help de vrouw.
- Eet het kind een snoepje met suiker, of een zak chips, of witbrood met hagelslag? Niet jouw zaken. Zolang het kind er gezond en niet mishandeld uit ziet, gaat het vast prima met het kind.
- Zie je een kind vervelend zijn, een grote mond hebben, irritant doen? Niet jouw zaken. Zeggen “luister naar je moeder” geeft alleen maar aan dat ook jij je verheven voelt boven de moeder, en de kinderen naar jou moeten luisteren en niet persé naar de moeder.
- Is haar kind anders dan die van jou? Is het drukker, stiller, praat veel, praat niet, maakt niet uit. Alle kinderen zijn anders!
- Als een moeder de moeite neemt om je uit te leggen dat het kind een stoornis heeft, doe het dan niet af met “maar hij/zij lijkt heel normaal” of “ik weet wat autisme is, en dat ziet er niet zo uit”. Die moeder zuigt het niet uit haar duim.
Kortom, zolang het niet echt heel dringend nodig is, BEMOEI JE ER NIET MEE!!
Zo.
Dat wilde ik even kwijt.
Wat vind jij van het mom shaming?
Helemaal met je eens. Hier in België heb ik wel eens te maken gehad met zulke mensen. In het begin vond ik dat zo raar en liet ik ze. Nu zeg ik wel iets terug. Wat ik wel fijn vond was als mijn zoontje weer eens huilde voor niks, iemand tegen hem begon te praten. Dan werd hij afgeleid en stopte met huilen.
Heerlijke blog, ik kan niets anders dan amen zeggen! <3
Dat zijn nog eens mooie regels.
Zo ben ik helemaal voor gezond eten, maar hadden wij vandaag een smikkelsmuldag (lees snoep, chips & veel schermpjes kijken in pyjama). Toen we even in de Intratuin waren, met snoep ja, kreeg ik een blik van een andere moeder. Maar ja, weet ik zeker wat zij denkt of vul ik dat dan zelf in?
Ach, ik moet me verder aansluiten bij Vlijtig liesje, ik merk er zelf over het algemeen niet zo veel van. Maar inderdaad over dat inenten gaat alles altijd wel los en daar draait mijn maag voor om. Laat elkaar toch… pfff.
Ja herkenbaar. Onnodig commentaar, zolang je doet wat je goed dunkt is er niks aan de hand. Discussie op zijn tijd kan prima, dat houdt je scherp, maar durf het ook ineens te zijn. Dat maakt de ander niet slechter of jou beter.
Spijker op zijn kop! ❤
Ik zie het ook vaak. Mensen hebben snel een oordeel. Ook een moeder die iets vroeg over haar ex die een uur te laat komt om hun kindje terug te brengen en ze dat heel vervelend vindt. Krijgt ze als reactie dat ze niet moet zeuren, het gaat erom dat ze het leuk hebben. Mensen vinden dat zij alles weten, alles snappen, alles moeten corrigeren. Iemand vraagt iets en wordt veroordeeld. Ik snap daar niks van. Leven en laten leven. Iedereen voedt haar kinderen op zoals zij denkt dat goed is. En iedereen loopt tegen andere dingen aan. Dat maakt het leven juist zo gevarieerd.
Ooooh… pffff zo erg dit. Ik had een collega die dit deed bij mij, werd er zo onzeker van.
Ik moet wel zeggen dat krijsende kinderen bij mij ook geen hoge punten scoren. En kijk het kind dan wel altijd even aan met een verschrikt gezicht.
Ik weet gelukkig zelf dat ik niet beter ben dan een andere moeder…
Ik ben altijd een beetje verbaasd over dit fenomeen, want ik merk het zelden tot nooit. Waar zijn toch die moeders die anderen de les lezen? Kom ik op de verkeerde plekken? Of dus juist alleen op de goede ; ) ?
De meeste moeders die ik ken zijn vooral van: ‘Iedereen moet doen waar ze zich goed bij voelt.’
Amen! Precies helemaal mee eens x