Ik weet het nog. Bij het aankleden zie ik dat mijn zoontje een paar rode bultjes heeft. Maar je weet in je achterhoofd dat je die dag afspraken met klanten hebt, die je niet kan afzeggen.
Je brengt je kind naar de crèche en je doet net of er niets aan de hand is en hoopt dat de crèche je onderweg niet belt om je kind op te halen.
Gelukkig hoef je alleen in de ochtend te werken. Dus het valt mee.
Halverwege de dag haal je je kind op en wijst onschuldig naar de rode bultjes en vraagt wat het is. Plotseling zien ze het ook en verwijzen je naar de dokter. Het zijn waterpokken! Je licht de crèche in en hoort dat je kind voorlopig niet mag komen. Dat maakt niet uit, want het is vrijdag, en je hebt een heel weekend om door je netwerk te gaan. Zodat je kind maandag bij oma of de oppas is. Buiten de rode bultjes voelt je kind zich goed en het besmettingsgevaar was al voorbij toen de rode bultjes zichtbaar werden. Maar je voelde je wel een hele ochtend een ontaarde moeder.
Het combineren van werk en moederschap is gevoelsmatig altijd moeilijk voor een vrouw.
Maar met een goed netwerk gaat het veel makkelijker!
Als je kind ziek wordt raak je altijd in paniek. Maar blijf gewoon rustig! Bij een ouder kind kan je, als het niet ernstig is, altijd zeggen dat ze het moeten proberen om naar school te gaan. Vaak voelen ze zich als ze eenmaal op school zijn, veel beter als je bijvoorbeeld maar een ochtend moet werken, kan je kind ook iets eerder van school halen als het nodig is.
Bij een ernstige ziekte kan je nagaan wie er van je netwerk beschikbaar is. Als je kind de avond van te voren niet lekker is, ga dan alvast na wie er beschikbaar is, zodat je de volgende ochtend als het echt nodig is diegene kan opbellen en kan vragen of je kind daar die dag terecht kan.
Als er niemand van je netwerk aanwezig is, kan je ook je leidinggevende bellen en de situatie uitleggen. Als hij/zij weet dat je alles hebt geprobeerd, zal degene jou niets kwalijk nemen! Misschien zijn er dingen die je thuis kan doen voor je werk of kan je ook in zijn geheel die dag thuis werken.
Toen ik mijn zoon kreeg ben ik door blijven werken. In eerste instantie had ik de helft van de week mijn moeder die oppaste en de andere helft zat hij op de crèche. Toen mijn zoon naar school ging en mijn moeder weer ging werken raakte ik een beetje in paniek! De voorschoolse en naschoolse opvang hadden een wachtlijst en mijn zoon kon daar niet terecht. Toen ik dit ter sprake stelde op een verjaardag bij mijn schoonfamilie, kon mijn zoontje in de ochtend terecht bij zijn nichtje. Ze zaten toevallig bij elkaar in de klas en haar vader moest om tien uur op zijn werk zijn. Later ontdekte ik dat er in mijn straat een particuliere oppas woonde. Bij onze kennismaking had ik meteen een goed gevoel. Zij haalde mijn zoon op van school en op woensdagmiddag kon hij daar ook heen.
Hij heeft daar altijd naar zijn zin gehad.
Zorg dus altijd voor een goed netwerk, durf te vragen en praat er met anderen over als je een oppas probleem heb. Soms kan je elkaar helpen. De ene keer pas jij op een kind van een ander en op een andere dag vangt iemand anders jou kind op.
Toen wij verhuisde moesten wij de opvang ook helemaal opnieuw regelen.
De naschoolse opvang was meteen geregeld, maar we hadden nog een probleem in de ochtend.
Mijn man en ik moesten beiden vroeg naar ons werk. We konden onze zoon niet naar school brengen. We leerden onze buren in de straat kennen en bleek dat zij een oppasprobleem hadden op de woensdagmiddag. Toen hebben wij besloten elkaar te helpen. Mijn zoon kon daar in de ochtend terecht en werd samen met hun eigen zoon in de ochtend naar school gebracht. Vervolgens nam ik hun zoon op woensdagmiddag mee naar huis.
Er is altijd wel een oplossing te vinden voor het oppasprobleem en dat schuldgevoel dat wij moeders af en toe hebben zal altijd blijven. Maar later zal je kind naar je op kijken omdat je altijd een goed voorbeeld bent geweest. Zelf weet je ook wel dat je bij de belangrijkste momenten van je kind er bent! En je kan alleen maar een goede moeder zijn, als jezelf als vrouw ook blijft ontwikkelen en onafhankelijk bent door je eigen geld te verdienen!
Mijn naam is Georgine. Ik ben een alleenstaande moeder en heb een zoon van 17. Ik werk als salarisconsulent bij een software leverancier van salaris- en personeelspakketten. Daarnaast heb ik mijn eigen website “Vrouw op eigen benen” waarbij ik vrouwen advies geef door middel van blogs over verschillende onderwerpen. Verder schrijf ik blogs voor Happy single mom en een nieuw platform Sister tree.
