Gera is als kind enorm gepest. Zij verteld over hoe ze gepest word, en hoe ze er over heen is gekomen.
Om mijn verhaal te kunnen begrijpen moet ik helemaal bij het begin beginnen. Waarom ik zo’n eenvoudig doelwit was. Wat het met me deed en nu zelfs soms nog doet. Het maakte een wezenlijk deel uit van mijn leven en heeft me mede gevormd tot wie ik nu ben.
Ik word geboren in een klein dorpje in Friesland. Omdat mijn moeder uit Leeuwarden komt en mijn vader uit Utrecht, word ik Nederlandstalig opgevoed. Mijn moeder heeft een bipolaire stoornis. Ik ben een mollig meisje en enigst kind.
Ik ben anders. Ik ben kwetsbaar. Dat blijkt duidelijk uit bovenstaande. Het maakt me tot een makkelijk doelwit. Er is immers niemand die het voor me opneemt? Groep 1 en 2 kom ik prima door, ik heb dan nog de nodige vriendjes. Ook bij mij in de straat heb ik vriendjes waar ik mee speel.
Ik denk dat het in groep 3 al begint. Ik ben naar de kapper geweest en heb stekeltjes. Volgens mij wilde ik dat zelf, maar mijn moeder vond dat ook wel praktisch. Er worden opmerkingen gemaakt over mijn haar en ik wil nooit meer kort haar hebben! In de loop der jaren word ik gepest met mijn uiterlijk en af en toe ook met mijn psychisch belaste moeder. Eigenlijk doet het onderwerp er niet eens toe, een echte pester vind namelijk wel iets om je mee te pesten.
Er zijn in ieder geval wel een aantal incidenten die mij nog helder voor de geest staan. Zo staan ze een keer op het schoolplein in een cirkel om me heen en duwen tegen me aan. Ik ben net een bal die overgegooid wordt…Wat vond ik dat een eng moment zeg!
Een andere keer had een meisje mijn naam verbasterd: Gekke Ezel Rare Aap. Tot de dag van vandaag ben ik het niet vergeten. Toen ik ouder was kwam ik haar tegen en toen bracht ze het ter sprake. Of ik nog wist wat ze er ook alweer van had gemaakt? En hoewel ik het wel degelijk wist nam ik zeker niet de moeite haar dat te vertellen.
Het pesten gaat door tot ik in groep 7 bevriend raak met mijn grootste pestkop. We blijken namelijk allebei gek te zijn op paarden. Achteraf bezien is het een ietwat vreemde en ongezonde vriendschap geweest waarin mijn vriendin duidelijk dominant was!
Mijn ouders scheiden wanneer ik in de eerste klas zit. En dan beginnen de rollen langzaam om te draaien. Ik weet de zwaksten er namelijk feilloos tussenuit te pikken. En al zijn ze overduidelijk niet zwakker, ik ben voor de duvel niet meer bang. Mezelf kwetsbaar opstellen? Ik begin er niet meer aan…
Ik praat met een docent. Zijn zoon ging naar dezelfde basisschool als ik en ook hij was enigst kind. Ook hij werd gepest en naar het schijnt zijn er in de loop der jaren nog meer slachtoffers geweest. Ik voel me er niet beter door, maar dit verhaal geeft me wel inzicht in het falen van het schoolse beleid.
Hoewel ik –in vergelijking met soms schrijnende gevallen- niet zo heel heftig gepest ben, heeft het wel degelijk heel veel invloed op mij gehad. Toen ik dat aan een voormalig klasgenootje vertelde keek ze me aan of ik gek geworden was. Het gebrek aan erkenning vond ik heel erg lastig.
Toen ik voor mijn oudste zoon een basisschool uit moest zoeken heb ik ook bewust gevraagd hoe ze met pesten omgaan. Ik ben er namelijk van overtuigd dat mijn school indertijd veel meer had kunnen en moeten doen. Zeker omdat het pesten zoveel gebeurde!
Ik ben blij te zien dat er tegenwoordig veel meer aandacht is om pesten tegen te gaan. Het is namelijk heel belangrijk dat er over gepraat wordt en dat je je veilig kunt voelen op school!
Meer van Gera vind je op thuismama.nl
