Op de blog van mijn lieve app vriendinnetje Saskia was ik getagged: De post pregnany tag. Ik vertel je over de zwangerschap, en hoe is het nu?
Ik vertel grotendeels over de jongste Miya, maar ook het een en ander of de oudste Keira.
Hoe oud is je kindje nu?
De kleine Miya is nu bijna 21 maanden.
Hoe voel je je?
Wisselend. De hormonen draaien nog steeds op volle toeren, ook mede door de miskraam en het feit dat Miya nog steeds niet alle nachten doorslaapt. Mijn lijf is nog niet op orde ook.
Gelukkig is Miya een van de liefste meisjes die ik ken en heeft ze mega humor, zij en haar grote zus maken mij altijd intens gezellig.
Nog last van kwaaltjes?
Ja best wel dus helaas. Hormonen die op tilt slaan, de depressie is bijna weg maar lichaam doet nog moeilijk. En ook mijn haar is een regelrecht drama. Ik denk er serieus over om weer eens alles heel kort te knippen en er een weave in te laten zetten.
Is je eetlust veranderd?
Ja ik kan niet stoppen met eten. Heel vervelend. Tijdens de zwangerschap at ik bijna niet.
Zwangerschapskilo’s.
Tijdens de zwangerschap was ik juist heel slank. Daarna kwamen ze allemaal tegelijk. En zijn nooit meer weggegaan.
Hoe kijk je terug op je zwangerschap?
Had ik bij Keira een hele mooie zwangerschap met voetjes in de zee de hele dag. Bij Miya kwam ik in een hormonale achtbaan. Niks was goed, ik kon alleen maar huilen en was goed de weg kwijt. Het was echt een heel eenzame en nare zwangerschap. Toch werd ik altijd blij als ik haar lekker voelde draaien, of als Keira liedjes ging zingen voor mijn buik. Te schattig.
Liever nog zo’n zwangerschap of liever nog zo’n bevalling?
Ik kies voor de zwangerschap van Keira en de bevalling van Miya. De bevalling van Keira was een 17 uur durende slachtpartij. Die van Miya was heel kort en heel bijzonder. Vooral omdat Jop haar uit mijn buik op zijn blote borst op temperatuur bracht. Hun eerste band. Daarna werd ze gewassen en kreeg ik haar. Ik kreeg ook hele fijne pijnstillers, ik kon op een knopje drukken als ik pijn had.. en dan kreeg je een shot. Geweldig. Alleen daarna het bevallen zelf is zonder pijnstillers. Ik vergeet nooit dat hoofd van die verpleegster “NIET ZO SCHREEUWEN”. Tja.
Beide zijn in het ziekenhuis gekomen, Keira op Ibiza, en Miya in Ede. In Spanje is het normaal om in het ziekenhuis te bevallen, en omdat ik zo een slachtpartij had bij Keira, was ik voor Miya medisch. Beter ook want toen we naar een verloskundige gingen toen ik net zwanger was zei ze dat we maar moesten rouwen want het kind was niet levensvatbaar. De manier ook, zo onbeschoft! Toen we terug kwamen voor schoon te maken was er wel een hartslag. K.wijf.
Bij Keira was er overigens ook zo 1, die had niet goed naar mijn leeftijd gekeken en mij allerlei testen laten doen die voor vrouwen boven de 35 zijn, daardoor waren de resultaten eigenlijk niet correct. Ze vertelde mij en ex dat we een ernstig gehandicapt of down kindje zouden krijgen, en dat we beter een bevalling op konden wekken en haar dood laten geboren. Wij zijn toen naar de IVI kliniek in Valencia gevlogen, om te kijken of we nog iets konden doen om vast voor te bereiden het huis enzo. Weg halen is nooit een optie geweest. Op de 4D echo waar ze ook de ingewanden en alles kunnen zien, bleek alles helemaal perfect. Ze is overigens wel met een 6 vinger geboren, maar om daar een kind om te aborteren?
Zijn er dingen die je anders had gewild?
Ik had hulp moeten vragen bij de depressie en meer dingen. Maar ben er niet zo goed in. Nu pas gedaan. Ik ben blij dat ik bij Keira heel goed naar mijn instinct heb geluisterd, en precies heb gedaan wat ik dacht dat goed was. Bij Miya liet dat instinct mij helaas in de steek, maar had ik gelukkig Google.
Hoe is het met jullie kindje?
Het is een schatje!! Lief en gezond. Altijd vrolijk met een mega ochtendhumeur. We zijn dol op haar!
Hoe zijn de nachten?
Vreselijk, net als je denkt dat ze nu eindelijk doorslaapt..
Genietmomentje?
Als ze zo lief helemaal in haar grote zus kruipt als die voorleest, hoe ze samen echt keihard kunnen lachen, hoe ze haar hand uitsteekt om je omhoog te helpen. Hoe ze schouderklopjes geeft als je iets goed hebt gedaan. Hoe ze troostend een arm om je heen legt, of hoe ze vrolijk danst op elk muziekje wat ze hoort. Hoe ze haar snotjes uitdeelt aan iedereen in de supermarkt. Hoe ze heerlijk kan smullen of juist echt iets mega vies vind. Als ze iets heel stouts doet en vast zelf op de trap gaat zitten… Ik geniet echt elke minuut van haar, ze is mijn kleine popje. Ik heb serieus de leukste en liefste meisjes van de wereld!!
De grootste verandering?
We zijn een echt gezin geworden, Miya heeft ons echt allemaal aan elkaar geplakt. Het gevoel van saamhorigheid is groter, en voelen ons nu echt verbonden. Voor Keira is de grootste verandering het delen van mama. Dat is wel eens zwaar voor haar.
Aan het werk?
Veel en veel te veel. Eigenlijk zou ik wat stappen terug moeten doen maar vind alles zo leuk!! Gelukkig werk ik thuis en kan ik ook in de nacht een paar uurtjes werken als mijn meisjes extra aandacht willen, of even een spelletje doen, of met de My Little Pony’s haartjes kammen. Dan kan ik mijn werk opzij zetten.
Jouw tip voor aanstaande moeders?
Vraag hulp! Dat je het allemaal wel zelf kan, houd niet in dat je het ook allemaal zelf moet doen. Neem gas terug en geniet echt van de momenten, voor je het weet jatten ze je mascara en lopen ze beter in hakken dan jij.
Wat een super leuke tag weer, ik ben benieuwd wat je er van vond!
Beauty ben je. Wat was je prachtig zwanger. En ik vind je dus nog steeds prachtig!
Super leuke tag! Vervelend dat je nog zo met de hormonen zit joh! Ik hoop dat je snel lekkerder in je vel zit! Liefs, Eva
Wauw wat was jij beide keren prachtig zwanger zeg!
Goh wat een tactloze verloskundigen zeg. En wat mooi dat Miya jullie aan elkaar heeft geplakt. Een leuk gezin zijn jullie!
Hey leuke antwoorden! Ook al zo snel ingevuld! Mooie foto’s ook zeg!