Wederom is er onder de motorkap van deze ´fixer-upper‘ gekeken. Dit maal door een groepje monteurs gespecialiseerd in oldtimers. Maar zo’n oud model ben ik toch niet? Na vele psychologische diagnoses, die allen slechts een deel van de puzzel verklaren, zou er ditmaal grondig onderzoek worden gedaan naar mijn psyche én specifiek of de hersenschuddingen, die ik tijdens mijn American Football-carrière heb opgelopen, een rol spelen bij het gesputter van de motor in mijn bovenkamer.
Mijn hoop om eindelijk duidelijkheid te krijgen, bleek ongegrond. En al werden mijn verwachtingen kort voor het onderzoek al flink getemperd, kan ik niet anders dan te concluderen dat mijn verwachtingen misschien nog steeds te hoog waren. Zelfs ondanks dat mijn verwachtingen waren getemperd door de klucht die volgde op het telefoontje om een datum te prikken voor het onderzoek.
De onderzoeksvraag – is er sprake van geheugenfalen en/of autisme? – kwam niet overeen met mijn hulpvraag. Na een aantal dagen heen en weer bellen en de hoofdrol spelen in een reeks dramatische scènes uit een klucht, werd ik gerustgesteld. Het dossier zou wel degelijk van mij zijn én het zou antwoord gaan geven op mijn hulpvraag. Niet dus!
Ik mocht een geheugentest doen, die bijzonder veel leek op Dr Kawashima’s Brain Training. Zeg gerust: ‘Identiek aan delen uit het Nintendo DS spelletje.’ Voor de resultaten van de geheugentest heb ik inmiddels een gouden medaille per post ontvangen. Verder mocht ik een vragenlijst invullen die duidelijk ontworpen was voor onderzoek naar persoonlijkheidsstoornissen én vreemd genoeg ook fysieke klachten behandelde.
Afgelopen week ging ik schoorvoetend terug om de uitslag aan te horen, stiekem nog hopende dat er een vervolgonderzoek zou komen. Maar waar ik bang voor was, werd al snel werkelijkheid. Op basis van de geheugentest was de conclusie dat er geen hersenletsel is. Onder mijn protest werd dit uiteindelijk afgezwakt. Want het brein behelst meer dan enkel geheugenfunctie, dus letsel is niet uitgesloten maar wel in de geheugenfunctie. Maar dit was niet de enige foutieve causaliteit die in het gesprek naar voren zou komen.
Blijkbaar heb ik psychosomatische klachten én heb ik een kwetsbare persoonlijkheid. Mijn fysieke klachten zijn zonder enige logische verklaring gekoppeld aan mijn psychische klachten. Ze hebben de data niet eens om tot die conclusie te komen. En bij navraag wat een kwetsbare persoonlijkheid is, konden ze geen antwoord geven. In welk opzicht ik het ‘kwetsbare’ moest zien, werd ik eveneens in het ongewisse gelaten. Wat wel duidelijk was (voor hen), was dat ik mogelijk baat zou hebben bij een langdurig en verregaand persoonlijkheidsonderzoek waar een wachtlijst van 8 maanden aan hangt.
Maar ja, in de tussentijd kan ik me afvragen wat een kwetsbare persoonlijkheid is. Ben ik misschien een fragiel sneeuwvlokje? Of misschien nog erger, volledig labiel? Hoe dan ook, ben niet te hard voor me, anders breekt m’n persoonlijkheid. En ik heb behoorlijk veel persoonlijkheid, dus als dat uiteenspat hebben we gigantisch veel rotzooi om bij elkaar te vegen.
Ja, Verena! Ik had het eigenlijk wel moeten zien aankomen, maar het kwam toch als een verrassing. Nu toch maar zoeken naar een neuropsycholoog die gespecialiseerd is in hersenletsel voor een second opinion. Ik laat me niet zomaar uit het veld slaan 😉
Wat jammer dat er telkens onduidelijkheid is. Wat duidelijkheid zou denk ik wel eens kunnen opluchten. Hopelijk komt er snel iets uit!
Dank je, Daisy! Ja, ik trek gewoon m’n eigen plan en wil op z’n minst een second opinion 😉
Balen zeg dat er steeds geen antwoorden komen waar je op wacht.. Dat moet enorm frustreren lijkt me?
En best erg dat de wachttijden zo lang zijn..
Hopen dat er de duidelijkheid snel komt. Dan weet je waar je aan toe bent.