Je bent 45, zit tot je oren in de overgang, en ineens vraag je je af: is dit het nou? Je irriteert je aan alles, voelt je ongeliefd, en de gedachte aan nog 30 jaar zo doorgaan maakt je wanhopig. En je bent niet de enige. Steeds meer vrouwen boven de 40 besluiten de stekker uit hun relatie te trekken. In dit blog lees je waarom dat helemaal niet gek is, hoe hormonen een rol spelen, wat de cijfers zeggen én waarom je recht hebt op rust, liefde en je eigen dromen.
Scheiden na je 40ste: je bent echt niet de enige
In Nederland eindigde in 2023 één op de drie huwelijken in een scheiding. En opvallend: steeds meer vrouwen boven de 40 zijn degene die de knoop doorhakken. Volgens het CBS is het aandeel vrouwen tussen de 40 en 60 jaar dat de scheiding aanvraagt flink gestegen de afgelopen tien jaar.¹
Waarom? Omdat er iets knapt. Omdat je ineens wakker wordt en denkt: ik ben er altijd voor iedereen geweest – maar wie is er voor mij?
Hormonale storm of heldere blik?
De overgang is geen gezellig wellnessmomentje. Je lijf gooit je hormonen overhoop, en dat heeft óók effect op je stemming en je emoties. Je voelt je sneller boos, overweldigd of verdrietig.
Volgens een onderzoek van het Erasmus MC ervaart 1 op de 3 vrouwen tijdens de overgang serieuze psychische klachten zoals depressie, angst en extreme stemmingswisselingen.²
Die ongekende woede? Dat is niet omdat je “moeilijk” bent. Dat is je lijf dat aan het herkalibreren is. En soms is die woede niet zomaar hysterie – het is de sluier die optrekt.
Veel vrouwen realiseren zich in deze periode dat ze altijd hebben geleefd voor hun partner, hun kinderen, hun werk. En dat hun eigen dromen ergens onder een stapel wasgoed zijn verdwenen.
Het grote ‘was dit het nou?’-moment
Je zit op de bank. Hij zit op z’n telefoon. Je kinderen zijn groot genoeg om zichzelf te redden. En jij? Jij denkt: is dit nou mijn leven?
Dat moment komt vaak tussen je 45ste en 55ste. Omdat je lichaam verandert. Omdat je mentaal verandert. Omdat je op een kruispunt staat: ga ik zo door, of kies ik voor mezelf?
En ja, je bent niet meer 25. Alleen gaan wonen is spannend. Geldzaken worden ineens echt. Je denkt aan je pensioen, aan eenzaamheid, aan ‘wat als ik ziek word?’
Maar je denkt óók: ik wil niet straks 70 zijn en denken: “Ik heb alles gegeven, behalve aan mezelf.”
Liever klein en alleen, dan groot en ongeliefd
Heel veel vrouwen kiezen liever voor een klein appartementje met rust, dan voor een grote woning met constante irritatie. Liever alleen, dan leeg. En dat is oké.
Volgens onderzoek van Women in Midlife (VK) geeft 68% van de vrouwen aan zich regelmatig eenzaam te voelen in hun relatie.³ Dat is dus niet alleen. Dat is eenzaam mét iemand. En dát is killing.
Jij mag dit doen – maar doe het bewust
Het is belangrijk om jezelf af te vragen: wil ik echt weg, of wil ik gehoord worden?
Soms zijn die hormonale emoties tijdelijk. Soms is er wél liefde, maar zit je relatie in een stille overlevingsstand. Dan kan therapie, praten, of zelfs een korte time-out wonderen doen.
Maar soms… is het klaar. En dan heb jij het volste recht om te kiezen voor rust, voor eigenheid, voor een leven waarin je geen huissloof meer bent maar gewoon… jij.
Je bent niet gek. Je bent wakker geworden. Of het nou je hormonen zijn of je hart – je gevoel is echt. Laat niemand je wijsmaken dat je ondankbaar, instabiel of egoïstisch bent. Jij hebt recht op liefde. Op rust. Op ruimte. Of dat nou met of zonder partner is.
Bronnen:
- CBS Statline
- Erasmus MC onderzoek overgang en depressie
- Women in Midlife Report, UK 2022 (samenvatting via: https://www.womeninmidlife.co.uk)
Ontdek meer van Pink Press ♡
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
