Sigaret uit of de pijp uit

Stoppen met roken

Oh, nee! De dag begint wederom grijs en grauw, echter slechts in mijn hoofd. Buiten schijnt de zon en maakt het gebrek aan wolken de lucht blauw. Dus er is iets mis met mijn perceptie. Ook heb ik spontaan een chronisch gebrek aan inspiratie. De totale futloosheid accentueert de algehele gemoedstoestand. Wat is er toch aan de hand? Nou, ik ben gestopt met roken! Alweer!

De kinderen zijn blij, maar ik ben bijzonder humeurig. De kinderen zijn ook alleen maar blij, omdat ze continu gek worden gemaakt met (door de staat gefinancierde) anti-rokenfundamentalisme via het educatieve curriculum. Maar wat ik van hen krijg teruggekoppeld, maakt dat ik maar weinig vertrouwen heb in de effectiviteit van het nationale ontmoedigingsprogramma. De kennis reikt niet verder dan dat je ziek wordt van roken en daaraan sterft. Pakkend wordt de ingefluisterde vrees voor kanker samengevat met: ‘Roken is slecht!’ Kortom, ze zijn blij omdat ze nu denken dat ik niet zo snel doodga. Wanneer die leugen (in hun optiek) wordt onthuld, bestaat de kans dat ze alsnog gaan roken.

Een goede reden om niet te roken

Sowieso als de jongens ooit een klein beetje kennis van statistiek meekrijgen, zullen alle dingen die ze nu heel stellig verteld krijgen op losse schroeven komen te staan. Waarom doen wij dat eigenlijk? Jonge kinderen behandelen als randdebielen, waardoor het makkelijker is om een aan de waarheid grenzende leugen te vertellen dan ze écht iets te leren. Qua het roken is het voor mij nu het moment, om de kinderen er op te wijzen hoeveel moeite het papa kost om te stoppen met roken. Het échte probleem met roken! Want hoeveel doet het er echt toe dat het slecht is voor je gezondheid? Er is amper iets te eetbaar in de wereld te vinden dat inmiddels niet meer slecht is voor je gezondheid.

Het is verslavend, dus is het heel erg moeilijk om te stoppen, wanneer je dat eigenlijk wel zou willen. En elke verslaving heeft de potentie om problematische vormen aan te nemen. Alle andere redenen om te stoppen, dan de verslaving te lijf willen gaan, zijn per definitie geen duurzame oplossingen. Als je stopt omdat je het roken te duur vindt, zeg je eigenlijk dat je wel zou roken als de impact op je inkomsten niet zo hoog zou zijn (de postcodeloterij winnen en ik ga weer roken). Wanneer je het doet voor je gezondheid, zeg je niet te roken zolang je gezondheid goed is (maar heb ik ongeneeslijke kanker, ga dan snel een pakje voor me kopen).

Voor altijd verslaafd?

Theoretisch gezien is het natuurlijk heel makkelijk om te stoppen met roken. Je hoeft namelijk niets anders te doen dan de eerst volgende sigaret niet aan te steken. Maar juist dat maakt het zo moeilijk, want je bent verslaafd – dus je wilt heel graag die volgende sigaret aansteken. En je hoeft maar één sigaret aan te steken en je bent nog niet gestopt. Dus om het stoppen te vereenvoudigen is het handig om al het rookwaar en andere aan roken gerelateerde voorwerpen uit het zicht te houden. Van de lichamelijke verslaving kom je redelijk snel af. De ontwenningsverschijnselen zijn bij mij tot dusver na een week of twee, amper nog op te merken.

Maar het is de mentale associatie die je al die rokende jaren hebt gemaakt met de activiteit, de accessoires en de randvoorwaarden, waardoor je een leven lang verslaafd zult blijven. Dit is ook voor mij een valkuil geweest. Slechts één sigaretje op een feestje betekent dat je alweer rookt. Zelfs (nee, vooral) wanneer het je lukt om het bij dat ene sigaretje te houden, want dat is dezelfde voedingsbodem als toen je begon met roken – de gedachte dat je het onder controle hebt, dat je nog niet verslaafd bent en op ieder moment kunt stoppen. Juist ja, eens verslaafd aan roken, altijd verslaafd aan roken! Het wordt een zware rit! Vooral die eerste week, daarna wordt het steeds makkelijker. Al blijft het gevaar altijd op de loer. Resumerend vrees ik dat ik nooit écht stop! Maar hoe lang ga ik het nu volhouden?

---

---

Vriendelijke disclaimer

 

---