Het is bijna Valentijnsdag. Ik ben een single mama, en ook al geloof ik niet zo in die commercie, toch denk je er op een dag als vandaag wel extra over na: De liefde
Ik denk omdat ik nu al zo lang single ben Valentijn niet echt mijn ding is. Maar ook omdat ik het altijd zo commercieel heb gevonden. Maar ik geniet wel nu ik bijv. Judith zo bezig zie. Of mijn andere vrienden, die allemaal dingen aan het plannen zijn voor hun partner. En ik vier elke dag Valentijn, liefde voor en door mijn zoontje, daar kan geen cupido tegenop!
Heel lang heb ik niet meer in de liefde geloofd. Voor mij persoonlijk voelt het als een zware hoofdpijn. Openstellen aan een ander, tijd nemen om elkaar te leren kennen. Spelletjes kan ik al helemaal niet tegen wat een drama. Ik wil totaal niet denken wat bedoelt hij nou?
Single mama
Sinds ik een single mama ben, nu bijna 7 jaar heb ik mij helemaal niet opengesteld voor de liefde. Om eerlijk te zijn, ik ben zo bang voor de pijn. Pijn dat ik van iemand ga houden, pijn dat het mislukt, pijn dat je afgewezen wordt. Daarnaast hoor ik regelmatig dat men mij erg moeilijk vindt. Gecompliceerd om precies te zijn. Ik denk als jij mij echt de moeite waard vind, accepteer jij mij zoals ik ben. Maar dan moet ik inderdaad eerst die deur open doen, anders geef je niemand een kans natuurlijk.
Maar, ik moet zeggen met een kind vind ik het helemaal moeilijk. Een andere man toelaten in het leven mijn zoontje. Doodeng vind ik dat. Al die horror verhalen van mishandelingen, misbruik door stiefouders. Natuurlijk zijn er onwijs veel succesverhalen, Judith is daar een perfect voorbeeld van met haar samengestelde gezin. Alleen vaak blijven de slechte verhalen in mijn hoofd hangen.
Morgen is mijn zoontje bij zijn vader. Ik ga lekker netflixxen met veel eten om me heen. Wie weet heb ik volgend jaar een Valentijns date maar dit jaar Valenniet!
Hoe sta jij als single mama tegenover de liefde? En jouw plannen voor morgen?
Oei wat jammer dat je zoveel angst hebt zeg!!
Ik ben een jaar lang single mama geweest dus veeeel minder lang, maar ook ik had moeite met het opnieuw binden. Ik vond een date hier en daar prima, maar een relatie? Alsjeblieft hou op schei uit en laat me met rust! 😉
Ik vond het veel te lekker alleen, ik kon doen en laten wat ik wilde (binnen de mama-grenzen uiteraard) en was niemand wat verschuldigd (behalve mijn dochter) en oh wat hadden we het fijn met z’n 2.
Maar toen kwam daar toch een kerel bij. Compleet ongepland en wat baalde ik! Ik weet nog dat ik hem zei dat ik ECHT geen relatie wilde… En toch woont hij al een hele poos hier en noemt mijn dochter hem ook papa… 😉 (Wat niet echt de bedoeling was maar ach, voor mijn 2 jarige was dat haar manier van volledige acceptatie ofzo? Gelukkig vind haar echte papa het niet erg, in haar beleving heeft ze er gewoon 2 en dat is toch prachtig?)
Weet je… Zo lang jij je prettig voelt zo, gewoon lekker doen. Mr. right komt vanzelf wel op je pad en als je er dan nog geen behoefte aan hebt laat je hem gewoon lekker lopen! 😉
Angst is in elk geval nergens voor nodig. Slechte dingen kunnen overal en bij iedereen gebeuren en leven op angst is echt geen doen. Knuffel!
Veel plezier morgen Mieneke! En het maakt niet of je mama bent of niet. Single is single!
Ik ben geen mama maar wel single. En hoewel ik het altijd al commerciële onzin heb gevonden, is het toch niet fijn om juist morgen single te zijn. Ik ga lekker shoppen met vriendinnen om iets leuks te maken van – brrr – valentijnsdag.