Ik heb gewoon niet altijd sociaal gewenst gedrag. Dit betekent niet dat ik niet van mensen houd, de meeste vind ik gewoon niet zo leuk. En dan die ik wel leuk vind heb ik het liefst in kleine doses.
Dit wil niet zeggen dat ik zelf perfect ben. Ik moet ook maar net bij je passen. Ik ben heel direct, zeg veel te snel wat ik denk en heb regelmatig een heel andere mening die niet bij de standaard past. Daar komt bij dat je aan mijn hoofd meteen al kunt zien of ik iemand mag en door mijn ADHD krijg ik de helft van het gesprek niet mee.
In een land waar iedereen heel graag dicht bij elkaar in een kringetje zit is dat best moeilijk. We wonen met zoveel mensen op dit hele kleine stukje land. Dat we nu zoveel afstand kunnen houden is een wonder. Waarom kon dat niet eerder? Mensen die in de rij bij de kassa altijd net te dicht bij komen staan. Of wat dacht je van dronken mensen die zowat op je gaan zitten en in je oor spugen?
Vroeger was ik hier heel anders in. Hoewel ik altijd mijn ruimte nodig had. Ik vond het heerlijk dagen alleen te zijn en trok mij regelmatig even helemaal terug. Een boek en een plek zonder mensen. Op Ibiza was dit ideaal. Achter mijn huis had ik een flinke rotspartij waar ik altijd even kon mediteren. 
Grappig genoeg werkte ik dagelijks met heel veel mensen. Flyeren op het strand, achter de bar van een club met 7000 mensen, of er boven dansen op een podium. Vanaf mijn 14de ging ik regelmatig maar een houseparty in een oude fabriek waar we met honderden en later duizenden hutje mutje stonden te dansen. Ook op Ibiza stonden we met duizenden zwetende mensen tegelijk zij aan zij te springen. De laatste jaren vermijd ik zelfs de sale omdat ik het te druk vind. Ik ging ook super graag naar het casino, lekker een avondje uit. Nu doe ik dat bijvoorbeeld online. Wijntje erbij, een lekker hapje, dan heb je toch een beetje dat uit gevoel of zo. Check wel even wat online casino reviews zodat je bij een betrouwbare en leuk casino terecht komt. Dat kan echt al het verschil maken.
En nu moesten we 1.5 meter afstand houden. Heel eerlijk vond ik dat best prettig. Ik hou er gewoon niet van als mensen zo dicht bij mij staan. Vriendinnen kan ik verdragen maar vreemde mensen vind ik niet zo fijn. Al die lichaamsgeuren, dat kuchen en praten met consumptie. Ik klink echt als een mega bitch nu, maar valt reuze mee. Ik ben gewoon oud genoeg om heel goed te weten wat ik wel en niet wil.
Dit levert regelmatig discussies op met een jongere generatie. Hoewel veel van mijn vriendenkring gemiddeld zo een 10 jaar jonger is dan ik, kan ik het daar eigenlijk maar slecht mee vinden. Heel apart. We hebben ook echt heel andere gesprekken en discussies dan ik met mijn leeftijdsgenoten lijk te hebben. Ook moet je vaak uitleggen wat je bedoeld want er wordt altijd van het slechtste uitgegaan. Of nemen ze dingen die je zegt veel en veel te serieus. Ze vinden het ook veel te belangrijk vaak wat een ander van ze denkt. Jammer want je hebt er zo weinig aan.
Wat dat betreft wordt ik ook steeds makkelijker in loslaten. Geen jarenlange vriendschap meer met mensen die ik eigenlijk niet eens leuk vind. Onbewust heb ik ook een soort van innerlijke schopstoel. Aan de hand van hoe belangrijk onze vriendschap is, kun je daar snel op terecht komen. Als die eenmaal gelanceerd is dan is het ook einde bericht. Bij de 1 heb ik een tolerantie van 40 jaar, bij de ander een paar maanden.
Met sommige mensen moet je wel contact houden ivm werk, school of andere zaken. Maar in mijn hoofd is die band al weg. Daarentegen ben ik er wel zo 1 die door het vuur en terug gaat voor mensen die dichtbij mij staan. Vind ik het prima om mensen te helpen die ik aardig vind, en doe ik in het algemeen meer dan nodig. Hier wordt dan regelmatig misbruik van gemaakt maar dat houd mij niet tegen om weer hetzelfde voor een ander te doen. Dit is gewoon blijkbaar iets wat bij mensen hoort?
Wat voor iemand ben jij?
lees ook:
Uitgebreid stappenplan voor een schuldvrij leven
Wat zijn we toch aardig en opbouwend tegen elkaar!
Ik ben een slechte moeder
Vind jij iemand bellen ook zo vreselijk?
Waar koop je die??? Ik ga googlen!!
Zo herkenbaar. Er is nu zo’n shirt te koop met blijf uit mijn Aura. Die zou ik altijd wel aan kunnen hebben.
Grappig te zien soms hoe denkt dat het misschien soms aan jezelf ligt, maar dat een mede ADDer het dan weer zo herkent!
Wat leuk om te lezen. Ik volg je blog al een tijdje en vind zoveel gelijkenissen met mezelf. Ik heb ADD en ook deze post is weer heel herkenbaar 💕