Review & Interview over Stukjes Hemelblauw

Het indrukwekkende boek Stukjes Hemelblauw is op een blog tournee! En vandaag dus hier een interview en review.

Stukjes Hemelblauw

Stukjes Hemelblauw vertelt het verhaal van Zac en Ira, een broer en zus, die zonder vader en moeder opgroeien. Daardoor verhuizen ze van het ene pleeggezin naar het andere tot ze plotseling, als ze zeven en negen jaar oud zijn, naar een kindertehuis worden gebracht. Daar maken ze kennis met de vriendelijke Silas, de prachtige Hortense, de pesterige Jimmy en de griezelige mevrouw Clarks. Na de nodige verwikkelingen en avonturen gaat uiteindelijk hun diep gekoesterde wens in vervulling… Stukjes Hemelblauw is een onvergetelijk en ontroerend verhaal over hoop, het maken van vrienden en het vinden van een thuis.

Kort interview met Nan Lenders

Nan Lenders heeft het boek Stukjes Hemelblauw vertaald. En ik mocht haar wat vragen stellen.

Het is zo een ontroerend en mooi verhaal, was het moeilijk om dan dezelfde toon erin te houden? Zodat je de lezers net zo kon raken als de originele versie?

Wat de vertaling betreft, stel je precies de goede vraag: was het moeilijk om de goede toon te treffen. Het is op zichzelf niet een erg ingewikkelde vertaling, maar juist dát, die toon, is wat hier van belang is.

Dit is het debuut van Sue Durrant en hoewel ik inmiddels rond de zeventig vertalingen op mijn naam heb staan, ben ik nooit eerder een zó kraakheldere, onsentimentele, oorspronkelijke stem tegengekomen als deze en dat moest, koste wat kost, in het Nederlands bewaard blijven, overgezet worden. Dat was wat me voor ogen stond en daarvan ben ik me van de eerste tot de laatste regel bewust geweest.

Best moeilijk, ja, maar ook een fantastische uitdaging.

Ik heb mijn nichtje het boek laten lezen omdat zij zelf ook in veel pleeggezinnen heeft gezeten met haar broertje, met niet zo een happy end. Merk je dat het veel mensen persoonlijk raakt?

Ik heb inmiddels van een aantal mensen erg positieve reacties gehad, maar dat waren allemaal volwassenen. Ik weet niet wat kinderen ervan vinden en ben dan ook erg benieuwd wat je nichtje ervan vond. Hoe oud is ze en is het niet heel frustrerend als je zelf een soortgelijke achtergrond hebt, maar dan met niet zo’n happy end?

Zij vond het pest een pittig boek, maar wel heel erg herkenbaar. Ook zij gingen van gezin naar gezin, en kwamen bij hele lieve mensen maar ook echt gruwelijke mensen. Helaas mochten zij niet bij familie omdat de instanties bang waren dat hun ouders dan toch contact op konden nemen.
Blijkbaar was dat erger dan de gruweldaden die zij hebben meegemaakt foor fouten van instanties. Daarom raakte mij dit boek ook zo, je hoopt zo op een happy end! Je gunt dat zo een kind gewoon.

Wat vond je zelf het meest bijzonder aan het boek?

Het had zomaar een tranentrekker kunnen zijn, maar Durrant slaagt erin om als volwassene in de huid van een kind te kruipen en zo niet alleen een prachtkinderboek te schrijven maar ook ons, volwassenen, door de ogen van een kind alle nare, leuke, ingewikkelde en onbegrijpelijke gebeurtenissen zó te laten zien dat je ontroerd raakt, moet glimlachen of een traantje moet wegpinken, ook al weet je inmiddels wel beter, ook al denk je de mensen en de wereld wel door te hebben. O ja, zó zag je dat als kind, klopt!

Kun je ons nog wat leuke achtergrond details vertellen? Over de schrijfster bijvoorbeeld?

Sue? Omdat er áltijd vragen zijn die alleen de auteur kan beantwoorden, zoek ik ook altijd contact met de auteur – ik zeg wie ik ben, wat ik doe en wat ik wil — en meestal stelt de schrijver dat op prijs, vooral debutanten die zelf ook hartstikke blij en verbaasd zijn dat er iemand in een of ander landje zich druk zit te maken over wat ze allemaal hebben geschreven en die niets liever willen dan jou precies uitleggen wat ze hebben bedoeld en Spaans benauwd zijn dat jij nog fouten, slordigheden of inconsequenties uit hun boek haalt – wat met enige regelmaat gebeurt, want er bestaat geen ‘closer reader’ dan een vertaler. Maar meestal zijn ze daar blij mee en dit alles geldt ook voor Sue Durrant.

Veel weet ik niet van haar, want veel had ik niet te vragen – dat heb ik ook tegen haar gezegd: zelden een boek vertaald waarover ik zó weinig te vragen had en dat is het grootste compliment dat je krijgen kunt.

Op de vragen die ik wél had, heeft ze klip en klaar en uitgebreid geantwoord en vervolgens heeft ze met de grootst mogelijke interesse gevolgd hoe het ging met de Nederlandse uitgave en kreeg ik een ongeduldig mailtje wanneer het boek in Nederland nou eindelijk zou uitkomen en dat ze graag wilde weten hoe het werd ontvangen.

Daar ben ik zelf ook benieuwd naar. Bij jou zit het wel goed, zo te zien.

Stukjes Hemelblauw is nu verkrijgbaar, het is voor kinderen vanaf 8 jaar. Zelf zou ik zeggen eerder 12 jaar. Het is best een gevoelig thema, maar ook voor tieners wel erg mooi om te lezen.

Lees hier het review van Keira