Daar zitten we dan weer met het einde van de Gregoriaanse kalender in zicht. Een van de weinige kalenders waarbij men slechts om de duizend jaar denkt dat de wereld ten einde is gekomen. Uitzonderingen nagelaten, zoals het jaar 666, maar dat is zo lang geleden dat we het maar niet meer hebben over die faux pas (toen waren we ook nog niet zo verlicht). Dus wat dat betreft is het wel een beetje een saaie aangelegenheid. Kortom, we moeten het weer hebben van andere tradities.
Het is weer tijd voor de traditionele samenvattingen van het bijkans afgelopen jaar, plus uiteraard de daaraan toebehorende doelen voor het komende jaar (beter bekend als ‘goede voornemens’). Waarvan slechts enkelen stand zullen houden, zoals we eigenlijk wel heel goed weten wanneer we wederom aanhoren dat er wordt gestopt met roken. Ook de Laatbloeier kan, ondanks verwoede tegenstrubbelingen, niet achterblijven. Ja, niet alleen op t.v., maar ook op PinkPress klinken de woorden: ‘Het was een bewogen jaar!’
Een jaar waarin de voorgenomen voornemens niet zijn waargemaakt. Iets wat normaliter als een domper gezien zou moeten worden, maar vreemd genoeg ben ik er wel blij om (afgezien van mijn voornemen om de mensen van wie ik houd vaker op te zoeken). Het was namelijk de bedoeling om dit jaar weer aan de weg te timmeren als zelfstandig ondernemer, maar ik was van het rechte pas gedwaald door overhaaste keuzes. Zo was ik dan ook eerder dit jaar nog bezig om een bedrijfsplan in elkaar te knutselen om als ZZP’er aan de slag te gaan, maar gelukkig kwam ik gaande weg nog tot de conclusie waar mijn prioriteiten hoorden te liggen.
Een iets ouder plan was namelijk al in de koelkast beland en blijkbaar op een dag, die ik mij niet meer kan herinneren, (mogelijk onbewust) in de vrieskist is terechtgekomen. Eentje waar ik al mijn geluk en zaligheid in kwijt kon (en uiteraard nog steeds kan). Dit plan verwezenlijken is nu ook de maatstaf geworden, waaraan het succes van de behandelingen tegen mijn depressie wordt afgemeten. Vandaag de dag zit ik dan ook een flink stuk lekkerder in m’n vel, omdat ik inmiddels halverwege ben. Wat mij natuurlijk veel te traag gaat. Maar ik ben ermee bezig, dus dat stemt positief.
Mijn voornemens voor het komende jaar zijn dan dus ook gewoon de voornemens die ik eind vorig jaar mij voornam. Namelijk om in 2017 mijn sociaal isolement te doorbreken en om voor mijzelf te beginnen. Het sociale isolement doorbreken moet dit jaar eenvoudig worden, aangezien het mij nu al in de schoot geworpen wordt. Zo zijn een aantal oude Erasmoose (zoals wij het Erasmus studentenuitwisselingsprogramma in Finland noemden) vrienden bezig om een reünie te organiseren. Na tien jaar weer bij elkaar komen, klinkt nu al als een lang weekend die de boeken in zal gaan.
Maar bovenal verheug ik me op het realiseren van het bedrijfsplan en zo langzaam weer grip te krijgen op mijn eigen leven. Volgens de huidige planning moet het lukken om in maart te starten met de echte werkzaamheden. Sowieso een mooie periode, want dat wordt een voorjaarsschoonmaak van flinke proporties. Dan hoop ik eindelijk jullie kennis te laten maken met de informatieve kinderboekenreeks waar ik jaren over zit te praten. Dus wanneer de lente aanbreekt mag iedereen vragen: ‘En? Hoever ben je? Ik wil nu onderhand wel eens resultaten zien!’ Dat zal mij dan ook weer scherp houden. Maar nog voor die tijd wil ik jullie fijne feestdagen toewensen en eveneens alvast een gelukkig nieuwjaar!
