Je weet wel toch? Dat je langs zo een vrouw loopt en denkt “ah gosh” ze ruikt naar urine. Of als je bij een verzorgingstehuis komt en de verwelkte luiergeur is met geen spray te verbloemen?
Ik keek daar altijd een beetje op neer. Verzorg jezelf gewoon beter. Meer douchen, meer parfum. Doe iets. Nu blijkt het toch wat genuanceerder te liggen. Ondanks mijn oude geloof (ik was jong) heb je dus geen controle over je blaas.
En zo komen we dus bij mij.
Na de bevallingen is mijn blaas wat zwakker. Bij de eerste moest het opnieuw getraind worden en bij de tweede moest ik nog wat harder trainen. Maar ik kon best nog hoesten zonder grote ongelukken.
Een paar maanden geleden ben ik vreselijk door mijn rug gegaan. Helaas kan ik nog steeds niet helemaal goed bewegen. Ik ben snel moe, kan weinig tillen, en een halve dag bezig betekent een halve dag op bed.
Ergens gaat er iets niet goed in mijn bekken, en dat merk ik aan alles. Zo ook hoesten. Ik loop al weken met een raar kuchje die zich zo nu en dan omzet in een grote stikpartij.
Die bekken van mij zijn al hun kracht kwijt, wat dus resulteert in dat ik standaard Tena in heb. Eerst de inlegkruisjes, inmiddels kan ik de nachten doen met grote verbanden en heb ik voor de zekerheid luiers gekocht. Er is weinig zo gênant als luiers voor jezelf kopen, hoe leuk die verpakkingen ook zijn.
Ik heb een paar van die urine broekjes en die geven je iets van waardigheid, maar na 2x hoesten moet ik toch echt verschonen. Broekje meteen uitspoelen, zelf afspoelen. En toen bedacht ik mij, dat sommige vrouwen die mogelijkheid niet altijd hebben. Want wat als je net op de markt loopt? Of als je afhankelijk bent van dat iemand je verschoond? En als ik dit al echt een vreselijke ervaring vindt, heb ik echt te doen met die vrouwen die moeten wachten op hulp of die de middelen niet hebben om een geurvrije Tena elk half uur in te leggen.
En toch, hoe vaak ik ook verschoon en douche, zei mijn meisje vanmorgen dat ik naar plas ruik. Ik wilde ter plekke door mijn bed zakken.
Helaas hoe fanatiek ik mijn kegels doe, bekken oefeningen etc, lijkt het nu niks te doen. Gelukkig heb ik over een maand eindelijk een afspraak in het ziekenhuis om eens te kijken wat we aan mijn rug, bekken en daarbijbehorende klachten kunnen doen.
Ik schrijf dit blog niet uit zelfmedelijden, maar meer om jou te laten weten dat mocht je soms klachten hebben die meer passen bij een senior dan bij jou, je bent niet alleen ❤️
Lees deze ook: