Dat eerlijk zijn wordt flink overschat. Iedereen wil dat je eerlijk bent, maar als je dat dan echt bent, dan ben je onbeschoft. Dat had je anders kunnen zeggen. Als ik dat al verwarrend vind, waarom worden wij dan zo boos op kinderen als ze liegen?
Ben ik nou echt zo een rare?
Voor mijn vrienden een inkoppertje, want ja ik ben best wel een rare. Anders dan anderen. Maar bij sommige mensen voel ik mij echt alsof ik van een andere planeet. Ik ben namelijk heel direct, en zeg eigenlijk meteen wat ik denk. Dat is al mijn eerste fout. Dat willen mensen helemaal niet.
Staat deze jurk wel? Nee, echt niet. FOUT!
Dat antwoord willen ze niet. Mijn vriendinnen willen vaak met mij winkelen omdat ik ze niet voor paal laat lopen en eerlijk ben. Maar als ik dan zeg dat het geen porem is, dan zeggen ze dat het toch hun smaak is en zij het wel mooi vinden. Waarom vraag je het dan? Ik hoor vaak dat vrouwen aan hun man vragen of iets ze dik maakt. Dat is een strikvraag. Ze willen eigenlijk helemaal geen antwoord. Je mag niet liegen, maar ook eerlijk zijn wordt niet op prijs gesteld. Wat moet je dan als man zeggen? Ik heb dat nooit helemaal begrepen.
Mijn pluspunten zijn tegelijk mijn minpunten
Als pluspunten zeggen mensen bij mij vaak dat ik eerlijk ben, direct, oprecht, recht door zee, lief. Komt allemaal een beetje op hetzelfde neer. Maar als ik dan eerlijk ben, dan ben ik bot. Als ik direct ben dan had ik dat ook wel anders kunnen zeggen. Ben ik oprecht, dan zit ik te huichelen. Recht door zee is grof in de mond of niet heel aardig. Lief is altijd te lief, een slijmbal, nep of ze lopen als een malle met een bulldozer over mij heen.
Verwarrend vind je niet?
Ik heb als kind geleerd dat ik heel erg op mijn woorden moet letten, en dat mensen eerlijkheid helemaal niet zo waarderen als dat ze zeggen dat zij doen. Ze willen liever een leugentje om bestwil, ze willen liever dat je lief lacht en super aardig doet tegen iemand wie je niks te zeggen hebt. Meestal lukt het mij wel om mee te doen met de groep. Maar als ik iets van stress heb of als er net te veel prikkels zijn, dan ben ik niet meteen onaardig. Ik kan gewoon niet een heel gesprek met je voeren. Ik blijf echt wel beleefd, maar sommige mensen… Ik hoorde laatst
Ja, je weet hoe jij kan zijn toch.
Dat ging over zo een moment waar ik dan niet kan zeggen dat ik iets fantastisch en leuk vind als ik letterlijk over mijn nek ga. Ik ben zo iemand die niet alleen zwanger ziek van geuren kan worden, maar ook als ik niet zwanger ben heb ik bepaalde triggers waar ik echt niet tegen kan. Een bepaald geur, vieze tanden, een nare gewoonte van iemand, heel hard praten.
Muziek, rook, parfum en dan veel mensen die door elkaar heen praten zorgen bij mij dat ik mij meer afsluit of heel juist heel overdreven ga ratelen. Dan zit er geen rem op, mijn hoofd wordt warm, mijn gezicht wordt rood, en ik gooi er een waterval uit. Vaak net iets te eerlijk.
Kinderen en liegen
Tegen kinderen zeggen we altijd dat ze eerlijk moeten zijn. Maar als ze dan tegen iemand zeggen dat ze stinken bijvoorbeeld, dan is dat ongepast. Je mag op zo een moment niet eerlijk zijn. Je moet je mond houden. Ze gaan ergens eten en ze vinden het vies. Wat moeten ze dan zeggen? Juist. Mmm lekker! Want zeggen dat het eten het goorste is wat ze ooit hebben gegeten mag niet. Misschien kan een “het is niet helemaal mijn smaak” nog, maar die wordt altijd gevolgd door ouders die dan roepen dat het echt heerlijk is en het kind een slechte eter, ook al vinden ze het zelf ook goor.
“Je stinkt uit je mond” DAT ZEG JE TOCH NIET! Maar ik moest toch eerlijk zijn. Jawel, maar niet zo eerlijk.
Moeilijk vind ik dat. Zoals ik al zei, het lukt mij meestal wel de grenzen te trekken, maar soms ook niet.
Wat vind jij van het altijd eerlijk zijn?
♥Judith
Ik ga meestal op mijn buikgevoel af. Te eerlijk zijn wordt ook niet geapprecieerd
Liegen vind ik vreselijk, maar eerlijk zijn heeft ook zijn grenzen. Ik denk voordat ik iets zeg altijd na: welke gevolgen zijn er als ik dit heb gezegd? Help ik hier iemand echt mee, of kwets ik iemand gewoon?
Ik vind eerlijk zijn ook het beste en dat ben ik ook. MAAR ik hou wel rekening met de gevoelens van een ander. Je kan ook eerlijk zijn maar minder hard of onbeschoft overkomen.
Vind dit ook altijd lastig. Ik probeer zelf eerlijk te zijn, maar als iemand de waarheid liever niet hoort laat ik het voor wat het is. Moeten ze het zelf maar weten.
Daarbij denk ik dat je de waarheid op verschillende manieren kan zeggen (dus dat hoeft niet per se bot of te direct te zijn); al denk ik wel dat wanneer je een vraag stelt je ook bereid moet zijn het antwoord te horen.
Ik snap je punt helemaal. Goed geschreven ook! Zelf ben ik altijd eerlijk, maar als er iets negatiefs is, dan zeg ik het meestal gewoon helemaal niet. Als je niks zegt kun je ook niks fout doen 🙂 Maar goed, dan zijn er – zoals je aangaf – ook nog momenten waarop je wel iets móét zeggen. Dan kun je inderdaad ook niet altijd eerlijk zijn!
Ik ben wel altijd eerlijk, maar probeer het soms wel genuanceerder te brengen. In groepsverband wil ik nog wel eeens in mezelf kruipen, vooral als ik niet op Mn gemak ben zeg maar
Best lastig, want ja ik vind het persoonlijk fijn als mensen eerlijk zijn. Maar ik vind het ook fijn als mensen het dan wel op een normale of nette manier brengen.
Vind het soms ook erg lastig, maar probeer altijd zo eerlijk mogelijk te zijn met een lieve touch (en ja soms jok ik dan toch om niet bot of onaardig over te komen)…
Ik ben ook graag eerlijk. Wel probeer ik erop te letten hoe ik de boodschap breng, dat scheelt vaak al een hoop 🙂
Eerlijkheid kan inderdaad heel ongemakkelijk zijn. Helemaal omdat wij onze kinderen opvoeden met het feit dat ze eerlijk moeten zijn, maar het lang niet altijd tolereren. Goed artikel, en geeft je stof tot nadenken.
Ik denk dat eerlijkheid ook erg afhangt van de situatie. We kennen allemaal denk ik wel het leugentje op bestwil. En sommige mensen gebruiken eerlijkheid ook als een excuus om hartstikke lomp uit de hoek te komen…
Heel herkenbaar. Je bent zoals je bent. Een eerlijke mening, mits daar om gevraagd wordt…. Dat kan je omgeving waarderen en zo niet dan hebben zij daarmee te dealen. Zelf vlieg ik ook regelmatig uit de bocht met mijn veel te oprechte mening. Daar schrik ik dan vaak zelf van en dan probeer ik er een humoristische draai aan te geven, een opbouwende kritiek van te maken of te nuanceren. Inderdaad, het is een lastige.
Goed punt. In plaats van eerlijk zijn, houdt ik op sommige nomenren gewoon mijn mond. Misschien ook niet helemaal eerlijk, maar dan hoef ik ook niet te liegen
Je hebt wel een punt dat het soms ook ongemakkelijk zijn. Zeker als een kind eerlijk is tegen een wildvreemde. Toch vind ik het wel belangrijk.
O heel herkenbaar. Eerlijk duurt het langst toch? Oke er zijn mensen die er niet goed tegen kunnen maar dan moet je eigenlijk gewoon niet om een mening vragen als je er niet tegen kunt.
Ja de lijn tussen eerlijk en iemand kwetsen is ook lastig. Ik probeer meestal wel eerlijk en direct te zijn, maar dat kan soms slechter vallen dan ik bedoel.
Eerlijk zijn is heel belangrijk, maar hoe je het ook wendt of keert: het is de toon die de muziek maakt..het heeft lang geduurd voor ik de juiste toon te pakken had..Tot die tijd vond men mij behoorlijk bot..
Eerlijk zijn is inderdaad altijd beter dan liegen, maar het ligt er natuurlijk net aan hoe je het brengt.
Dat is juist het lastige van eerlijk zijn. Dan ben je meteen onbeschoft, maar je moet dan gaan liegen voor hun? Omdat zij dat prettiger vinden? Beter de waarheid toch? Duurt het langste!
Het is ook lastig om er de juiste balans in te vinden zonder dat je grof, onbeschoft of brutaal overkomt. Ik ben van nature ook iemand die haar mening niet schuwt en dat wordt me inderdaad niet altijd in dank afgenomen. Tja, liegen gaat me nog slechter af, dus dan soms maar te eerlijk.
Eerlijkheid heb ik liever dan lekker achter iemands rug om kritiek leveren o.i.d. En er zit natuurlijk wel een verschil in hoe je iets brengt.
In de jaren 90 is er in onze maatschappij een term ingeslopen dat we er niet meer uit krijgen. Politiek Correct! In mijn ogen de grote een middel om de waarheid in iets anders te verpakken. Je mag bijna niets meer zeggen want je kan iemand’s gevoelens raken…ik bedoel… da’s niet politiek correct. Ben je recht door zee, dan ben je onbeschoft want je bent niet PC. In mijn werk als surveillant weet ik het soms ook niet meer. Spreek ik iemand aan en denk ik zelf dat ik wat nors overkom, dan is de persoon in kwestie blij dat ik het duidelijk heb verteld. Twee tellen later vertel ik aan de volgende bezoeker precies hetzelfde maar naar mijn mening stukken vriendelijker en dan wordt mij verweten dat ik het op een beter toon moet brengen. Ik krijg ook vaak naar mijn hoofd geslingerd dat ik onbeschoft ben, terwijl de waarheid is dat ik iets niet toelaat dat tegen de regels is…en ik geef mensen niet zomaar hun zin. Dat is mijn werk nu eenmaal. Mensen staan op hun achterste poten als blijkt dat ze voor een verdiensten in de bieb moeten betalen. “Je kan toch in de computer iets regelen dat het wel kan? Hoezo niet? Ik ben nog nooit zo onbeschoft behandeld”.
Mensen denken dat als je alleen politiek correct bent als hun zomaar hun zin geeft of zonder tegenwoord het met hun eens moet zijn. “Want dat is zoals het hoort”. Men denkt dat zij het recht hebben om te krijgen waar ze om vragen. Ik flik het wel eens om (voornamelijk uit de grap) ‘Nee’ te zeggen als mensen mij vragen of zij mij iets mogen vragen. Vaker dan niet is de reactie daarop om uitgebreid toch de vraag te stellen. Ik heb het wel eens gehad dat ik met recht nee had geantwoord omdat ik met iets bezig was dat mijn aandacht nodig had, plus dat het een vraag was dat niet voor mij bedoeld was maar voor een medewerker. Toch kreeg ik de hele vraag voorgelegd. En als je daarna nog zo vriendelijk bent geweest de persoon toch nog uit te horen en je toch tot de conclusie moet komen dat het aan een ander gesteld moet worden, dan is de enige reactie “Maar ik vraag het toch?”. En laat ik het niet in mijn hoofd halen om op te merken dat ik al voor de vraag gesteld werd had gezegd dat ik waarschijnlijk niet de persoon was om de vraag aan te stellen. Of een ander voorbeeld. Mensen komen vaak naar de bieb om iets van hun internet bankieren uit te printen. Mogen ze. Maar dan verwachten zij dat wij het voor hun gaan uitprinten. Mijn taak is ondersteuning geven bij het gebruik van de computers en het printen. Niet voor mensen websites te openen en door te lopen en door prive documenten heen te gaan. Het is niet alleen niet een onderdeel van mijn werk, ik MAG dat helemaal niet. Niet van de baas en niet van verschillende wetten waar wij allemaal onder leven. Maar geef maar een hint dat je niet verder kan helpen en je wordt voor allerlei dingen uitgescholden. Het is zelfs een keer voorgekomen dat een vrouw een klacht over mij bij mijn baas had neergelegd, omdat ik HET WACHTWOORD VAN HAAR INTERNET BANKIEREN niet wist. En het was dus mijn schuld dat ik haar niet verder wilde helpen…
Nu zijn dat geen voorbeelden van liegen of waarheid, maar de reacties zijn hetzelfde. Het zit in onze huidige samenleving ingeburgerd. En het is er niet uit te BRANDEN! Mensen willen gewoon niet horen wat tegen hun zin in is.
Eerlijk zijn is natuurlijk belangrijk maar nog belangrijker is dat je wat diplomatie leert. De meeste mensen kunnen het nou eenmaal niet aan als je een antwoord geeft dat ze niet verwachten.
Nou precies, ik vind dat zo moeilijk!
Eerlijk zijn is een struggle. Het lijkt alsof je het nooit goed doet. Want ze horen toch liever iets anders.
Ik ben volgens mijn therapeuten te eerlijk, vooral over mijn eigen struikelblokken. Als ik fout zit, dan geef ik toe. Het is zeer frustrerend dat niet iedereen dat doet. En soms kan ik het niet begrijpen.