Heel eerlijk had ik geen idee dat ons beeld van mij zo verschillend is? We zaten Fuller House te kijken, en na een paar afleveringen zei ze het. Mama, die Kimmy Gibbler, dat ben jij! Inclusief Spaanstalige ex..
Huh, wat zegt zij nou? Ik Kimmy Gibbler?
Die brutale vrouw? Die altijd door iedereen heen spreekt, haar kleding niet echt matcht, en ontzettend recht voor zijn raap is. De vrouw die vroeger altijd werd gepest en er een beetje buiten viel, maar toch wel een paar echte vriendinnen wist te maken. Een vrouw met zoveel pech en er toch altijd wel boven op komt. Hmm.. ik begin de herkenning te zien!
Maar hoe ziet mijn dochter mij dan?
Dus toen ik vroeg aan Keira hoe zij mij dan ziet moest ze eerst 10 minuten lachen. Want tja, moet ze eerlijk zijn of niet? Nou ik kan dus goed haar broodjes opwarmen. Ik ben raar, want blijkbaar dans ik gek en doe ik altijd gekke bekken trekken. Ook zijn mijn impressies van andere mensen echt grappig. Ahum. Ik ben streng want ze mag niet tot 22.00 naar buiten. En ook heb ik meer regels dan veel andere ouders (wacht, huh? Ik hoor juist dat ik te lief ben? ).
Wel ben ik er altijd voor haar, en kan ze altijd op mij rekenen. In haar ogen ben ik een vrouw die erg zeker is van haar zelf en maling heeft aan wat mensen van mij denken. Misschien dat ik niet zo blij ben met mijn buik, maar dat ik verder wel tevreden ben. Oh over mijn haar niks gezegd. Waarom moet ik altijd pruiken of sjaaltjes op mijn hoofd dragen? Ook al snapt ze het aan 1 kant wel, als ik het niet stijl of een uur lang in model kneed dan springt het alle kanten op.
Toch is het super fijn om te horen dat ze naar mij opkijkt. Ze zou wel willen dat ik wat losser was met leren en rondhangen in portiekjes en zo, maar heel eerlijk snapt ze ook wel waarom ik daar zo streng in ben. Helemaal nu ze de resultaten er van plukt qua opleiding.
Ik had niet gedacht dat zij mij zag als zekere vrouw, maar ik ben blij dat ze daar nog niet doorheen prikt. Dan geef ik toch een beetje het goede voorbeeld. En toch denk ik dat ze het wel een beetje overneemt onbewust. Niemand is zo onzeker als die prachtige meid van mij. Niet eens zo zeer qua uiterlijk maar echt wel om haar intelligentie. Kind is zo slim, maar omdat ze dat niet durft te laten zien maakt ze liever grapjes en fouten. Met wat hulp hopen we dat ze daar echt over heen komt. Maar als ik zo mijn blog terug lees, moet ik misschien ook maar aan mezelf werken. Om zo het juiste voorbeeld te geven? Want onzekerheid is onzekerheid, uiteindelijk straal je dat blijkbaar toch uit?
^_^