De Zoektocht Naar Geluk

Geluk zit in een klein hoekje

Ja, het is zover! Het is nu officieel komkommertijd. En dat geldt helaas ook voor mijn persoontje. Waar het me toch iedere week wel lukt om een onderwerp uit de hoge hoed te toveren, blijkt dat deze week bijzonder moeilijk. Wanneer de kinderen niet naar school hoeven en jijzelf lekker ligt te verbranden aan de waterkant of goed gemarineerde kadavers omdraait op de barbecue (op de momenten dat je niet bezig bent met de laatste voorbereidingen voor het kamperen), gebeurt er blijkbaar zo weinig spraakmakends dat je bijna zou willen schrijven over de grootste pannenkoek of andere Man Bijt Hond-waardige thema’s. Maar dat is niet echt mijn stijl.

Dus wat doe je dan om op de valreep toch nog een De Laatbloeier waardige gastblog/-column voor Mommy Loves Pink op te hoesten? Juist ja, dan maak je stiekem gebruik van de media die voor handen is. Waarbij gelukkig de grijze Sonykast middenin de nacht nog met een onderwerp op de proppen komt, die het beeldscherm tijdens een MRI-scan van mijn brein flink zou doen oplichten. Want Tom Waes, wiens verschijning mij doet denken aan mijn oom, z’n oude uitzending van 2013 in Bhutan had een bijzonder positieve uitwerking op de neurotransmitters.

De onbereikbare gevoelens van geluk

Velen zullen wel al eens gehoord hebben van Bhutan. Een koninkrijkje in de Himalaya van vergelijkbare grote met Nederland en ongeveer de hoeveelheid inwoners van Amsterdam, dat met succes McDonalds en Starbucks buiten haar landsgrenzen houdt. Maar die vooral bekend staat als het land dat het Bruto Nationaal Geluk (BNG) heeft uitgevonden. Waar aanvankelijk nog lacherig over werd gedaan, omdat het begrip een reactie was op de aanhoudende kritiek op de erbarmelijke economische staat van het land. Maar ruim 10 jaar geleden kreeg het meer aandacht en begonnen steeds meer mensen het idee te omarmen als een sympathiek initiatief.

Aangezien deze week (eindelijk) de behandeling van mijn depressies van start is gegaan, stond deze week sowieso in het thema van het begrip ‘geluk’. De afgelopen jaren stond ik hier sowieso meer bij stil. Wat het gevoel van geluk heeft versterkt toen ik afgelopen jaar voor mezelf was begonnen en (achteraf gezien minder verstandig) m’n middelvinger opstak naar de bijstandsuitkerende instanties. Een gevoel van euforie, omdat ik weer even het gevoel had zelf de touwtjes in handen te hebben. Maar toen ik enkele maanden later met hangende pootjes weer moest aankloppen bij diezelfde instanties, waar ik tot voor kort zoveel vreugde aan beleefde om verlost van te zijn, was de teleurstelling des te groter. Een zwaardere depressie dan ooit tevoren tot gevolg, welke mij tot dusver blijft verhinderen om m’n bedrijfsplan af te ronden (waardoor er een vicieuze cirkel is ontstaan).

Ja, ik ben een gelukszoeker

Maar aangezien ik soft-economisch (zoals ik het graag noem) opgeleid ben, heb ik niet alleen een persoonlijke belangstelling voor het fenomeen geluk. Want ondanks dat het BNG naar mijn mening (door het subjectieve karakter) een onbetrouwbare statistiek is, ben ik wel van mening dat de nationale graad van geluk (wanneer objectiever benaderd) zowel het resultaat als de motor van goede economische omstandigheden is. Ik ben er namelijk heilig van overtuigd dat naar mate meer mensen alle vijf de treden van de piramide van Maslow kunnen bereiken, de productiviteit van iedere individu hoger is en (vanwege de sociale aspecten in de piramide) het collectief het zelfs nog beter doet dan alle personen in dat geheel bij elkaar opgeteld (oftwel, een synergie). Maar ja, om dit niet een te gecompliceerd verhaal te maken, zal ik het hierbij laten.

Hoe dan ook, ikzelf wil graag een poging wagen om mijn eigen geluk na te jagen. Tot dusver word ik afgeremd door mijn eigen gemoedstoestand. Dus leek het mij verstandig om de komende vakantieperiode aan te grijpen om m’n ondernemersplan in kleine baby-stapjes, maar gestaag, pogen vorm te geven. Hopelijk zullen zelfs kleine vorderingen in het opstellen van het bedrijfsplan genoeg zijn om de vicieuze cirkel te doorbreken. Kortom, de komende weken zullen jullie het even zonder mij moeten doen. Maar hopelijk kan ik nadien vertellen dat de eerste stappen in het doorbreken van mijn zwartgallige gedachten/emoties kringloop daadwerkelijk zijn genomen. Fijne vakantie allemaal.

---

---

Vriendelijke disclaimer

 

---